6
Mandy Gelling-Potharst geeft "The Stand (2020) - Miniserie" een 6.
Geschreven door Mandy Gelling-Potharst op 22 Maart 2021.
Leuk?
7
0
Bekijk stemmen
The Stand (2020) - Miniserie
The Stand (2020), gebaseerd op het gelijknamige boek van Stephen King is een overbodige remake van de vierdelige miniserie uit 1994.
Maar of het dan ook per se slecht is? Ik neem jullie graag mee naar wat ik heb gezien, gehoord en ervaren kijkend naar de negendelige serie uit 2020. The Stand (2020) is niets meer of minder dan het klassieke verhaal tussen goed en kwaad overgoten met het welbekende King-sausje. Stephen King’s enorme pil van meer dan 1000 pagina’s werd in 1978 gepubliceerd. In 1990 kwam er een complete en onverkorte versie uit. Ik heb het boek meerdere keren gelezen en ik heb de miniserie uit 1994 ook gezien.
Als groot King-liefhebber verwachtte ik van de nieuwe serie meer dan wat ik heb gekregen. Met de huidige techniek en het werk van King, waarin hij alles, zoals altijd, tot in de puntjes uitlegt, zou het toch niet zo moeilijk moeten zijn. Maar helaas The Stand (2020) kan het niet waarmaken. En dat ligt niet aan King zelf die een hele kleine cameo heeft in de nieuwe versie. De serie rammelt aan alle kanten en dat is jammer en in mijn ogen had dat niet nodig geweest.
King is de King of Horror maar nergens, echt nergens wordt het eng, angstaanjagend of spannend. Het boek gaf mij de rillingen, de serie gaf mij ergernis. Maar is het dan helemaal slecht? Nee, zeker niet. De beelden van New Vegas zijn duidelijk rechtstreeks geplukt uit Sodom en Gomarra. De rol van Tom Cullen wordt prachtig ingevuld door Brad William Henke (October Road) en ook Ezra Miller (Californication) als Trashcan Man zijn overtuigend genoeg.
Helaas komen sommige karakters te veel op de voorgrond en andere juist te weinig. De balans is een beetje zoek in de serie. De tocht die sommige karakters maken is bij de één te uitgebreid en de ander te kort. De eerste vier afleveringen zijn lastig om door te komen. Het heen en weer gespring tussen de verschillende tijdslijnen is vaak ingewikkeld en niet geheel duidelijk. Maar in de laatste vijf afleveringen gebeurt dat niet meer.
Het laten kennismaken met de verschillende karakters had in mijn ogen sneller en anders gekund dan waar de makers nu voor hebben gekozen. Ik denk dat negen afleveringen te veel is. Je aandacht wordt niet overal even goed vastgehouden. King heeft met zijn boek The Stand een prachtig verhaal neergezet dat minder prachtig is vertaald naar een miniserie. Maar als je het boek loslaat zou The Stand (2020) een prima serie zijn waren het niet voor de bovenstaande gebreken.
En er zijn meer dingen waar ik mij aan heb gestoord, maar dan zou deze recensie veel te lang worden. Dus voor nu krijgt de serie over de gevolgen van een grieppandemie, beter bekend als Captain Tripps, van mij een vijf, maar dankzij Henke en Miller één punt extra en op naar de volgende King-serie die er ongetwijfeld gaat komen.
Maar of het dan ook per se slecht is? Ik neem jullie graag mee naar wat ik heb gezien, gehoord en ervaren kijkend naar de negendelige serie uit 2020. The Stand (2020) is niets meer of minder dan het klassieke verhaal tussen goed en kwaad overgoten met het welbekende King-sausje. Stephen King’s enorme pil van meer dan 1000 pagina’s werd in 1978 gepubliceerd. In 1990 kwam er een complete en onverkorte versie uit. Ik heb het boek meerdere keren gelezen en ik heb de miniserie uit 1994 ook gezien.
Als groot King-liefhebber verwachtte ik van de nieuwe serie meer dan wat ik heb gekregen. Met de huidige techniek en het werk van King, waarin hij alles, zoals altijd, tot in de puntjes uitlegt, zou het toch niet zo moeilijk moeten zijn. Maar helaas The Stand (2020) kan het niet waarmaken. En dat ligt niet aan King zelf die een hele kleine cameo heeft in de nieuwe versie. De serie rammelt aan alle kanten en dat is jammer en in mijn ogen had dat niet nodig geweest.
Ten eerste de casting; Alexander Skarsgård (Big Little Lies) als Randall Flagg werkt niet. Flagg is het vleesgeworden kwaad, de duivel met vele namen, maar hij is en wordt het nergens. Hij beangstigt niet, hij bezorgt mij geen kippenvel. Om een voorbeeld te noemen Tom Ellis als Lucifer is enger. Whoopi Goldberg (Star Trek: Next Generation) als God’s spreekbuis deed me meer denken aan Guinan dan aan een profeet die de duivel moet verslaan.My life for him. Yes. My life for him!
© CBS All Access
Dan het script; ellelange dialogen die nergens over gaan of te hoogdravend zijn. Wat was er mis met het boek, eigenlijk vrij weinig. Waarom kunnen film- en/of seriemakers niet gewoon doen wat er in het boek wordt beschreven. Hoe moeilijk kan dat zijn. En helaas is The Stand (2020) niet het eerste King-boek dat door het script de nek wordt omgedraaid. Ook het camerawerk en de regie laten in deze serie te wensen over. Te lange scènes met niets zeggende beelden.M-O-O-N. That spells moon.
King is de King of Horror maar nergens, echt nergens wordt het eng, angstaanjagend of spannend. Het boek gaf mij de rillingen, de serie gaf mij ergernis. Maar is het dan helemaal slecht? Nee, zeker niet. De beelden van New Vegas zijn duidelijk rechtstreeks geplukt uit Sodom en Gomarra. De rol van Tom Cullen wordt prachtig ingevuld door Brad William Henke (October Road) en ook Ezra Miller (Californication) als Trashcan Man zijn overtuigend genoeg.
Helaas komen sommige karakters te veel op de voorgrond en andere juist te weinig. De balans is een beetje zoek in de serie. De tocht die sommige karakters maken is bij de één te uitgebreid en de ander te kort. De eerste vier afleveringen zijn lastig om door te komen. Het heen en weer gespring tussen de verschillende tijdslijnen is vaak ingewikkeld en niet geheel duidelijk. Maar in de laatste vijf afleveringen gebeurt dat niet meer.
Het laten kennismaken met de verschillende karakters had in mijn ogen sneller en anders gekund dan waar de makers nu voor hebben gekozen. Ik denk dat negen afleveringen te veel is. Je aandacht wordt niet overal even goed vastgehouden. King heeft met zijn boek The Stand een prachtig verhaal neergezet dat minder prachtig is vertaald naar een miniserie. Maar als je het boek loslaat zou The Stand (2020) een prima serie zijn waren het niet voor de bovenstaande gebreken.
En er zijn meer dingen waar ik mij aan heb gestoord, maar dan zou deze recensie veel te lang worden. Dus voor nu krijgt de serie over de gevolgen van een grieppandemie, beter bekend als Captain Tripps, van mij een vijf, maar dankzij Henke en Miller één punt extra en op naar de volgende King-serie die er ongetwijfeld gaat komen.
Over de auteur, Mandy Gelling-Potharst
Mandy (1966) schrijft vanaf 2013 recensies, nieuwsberichten en columns. Inmiddels is het schrijven en meedenken voor MijnSerie een grote hobby geworden waar ze voorlopig nog niet mee wil stoppen. Ook maakte ze tussen 2016 en 2018 elke week een radiocolumn op Roulette FM voor het programma Ochtend Oostrom met Peter Oostrom. Vanaf januari 2019 gingen de twee weer samenwerken door éénmaal per maand een MijnSerie Podcast te maken. En sinds september 2018 is ze content manager. Vanaf 1 maart 2020 is ze hoofdredacteur van MijnSerie. Het genre series waar ze naar kijkt is nu ook zo uitgebreid dat ze niet kan zeggen welk genre, naast horror/thriller en alles over Sherlock Holmes, ze nu het beste vindt. Alle genres hebben wel iets wat haar aanspreekt. Ze staat altijd open voor goede tips over series die ze nog niet op haar kijk- of wensenlijstje heeft staan
Meer recensies van Mandy Gelling-Potharst
Reacties (3)