Het voordeel dat een sidekick heeft is dat hij/zij eigenlijk alles kan en mag zeggen, veel oneliners heeft en de hoofdrol bijstaat. Vaak is de hoofdrolspeler, neem bijvoorbeeld James Gordon uit Gotham, veel minder leuk, de ‘bijrollen’, zijn vele malen leuker. Op Oswald “Penguin” Cobblepot wordt ook vele malen meer gestemd, de stand is nu 76 stemmen voor Penguin en slechts 36 stemmen voor Gordon. Geldt dat dan voor alle series? Nee, zeker niet. Ik volg Supernatural en daar doen de hoofdrolspelers Sam en Dean in mijn ogen niet onder voor Castiel en Crowley, ze vullen elkaar aan. Maar bij The Walking Dead speelt er nog iets anders mee, welke karakter trekt je het meeste aan? Daar draait het niet om sidekicks of bijrollen daar draait het om met welk karakter je jezelf het meest kan identificeren.
En zo gaat het met de meeste series, welk karakter vindt je het leukst of grappigst en met wie zou je wel een drankje kunnen drinken of hapje eten? Of met wie wil je wel een beschuitje eten? En eigenlijk is dat wat bepaald of je een karakter leuk vindt en of je dus sneller geneigd bent om naar die serie te blijven kijken. Als het verhaal fantastisch is maar de karakters spreken je totaal niet aan laat je een serie al snel vallen. Er hoeft maar één karakter te zijn die je aanspreekt om een serie te blijven volgen en vaak is dat niet de hoofdpersoon. Oké, toegegeven bij The Blacklist kan ik mij niemand anders voorstellen in de rol van Red dan James Spader en bij How to Get Away with Murder wordt de serie gedragen door Viola Davis.
Maar hoe zit het dan met sympathie of antipathie. Bij Breaking Bad had ik een enorme hekel, met elke aflevering meer, aan Walter White. En met elke aflevering kreeg ik meer en meer te doen met Jesse Pinkman. Of in Dexter, de seriemoordenaar waar ik maar geen hekel aan kon krijgen, sterker nog; ik vond Dexter geweldig. Terwijl ik met Aquarius helemaal niets had, met geen enkel karakter, en die serie heb ik dan ook snel laten vallen. Soms groeit een karakter ook met het verstrijken van de afleveringen. Daredevil is daar in mijn geval een goed voorbeeld van. In eerste instantie vond ik het niet echt wat, maar ik ben door blijven kijken en nu kan ik niet wachten op het volgende seizoen.
En zo zal iedereen wel zijn voor- en afkeuren hebben in karakters. En soms zal een karakter je ook later kunnen verbazen of juist later enorm tegenvallen. Ik had dat met Sheldon van The Big Bang Theory, opeens had ik er zo enorm genoeg van dat ik na negen seizoenen gestopt ben met de serie. Ik zag niets in Supergirl, maar op advies ben ik dat toch gaan kijken en wat is dat een leuke serie zeg, met leuke karakters. Maar of dat zo blijft is de vraag, want net als met Arrow kan een superheld ook na een paar seizoenen enorm gaan vervelen. Ik vind de bijrollen van Nolan uit Revenge en Felix uit Orphan Black echt geweldig, zelfs leuker dan de hoofrolspelers. Maar in Doctor Who en Luther ben ik als een blok voor de hoofdrolspelers gevallen. Helaas zal ik dus op de vraag of een bijrol leuker is dan de hoofdrol het antwoord schuldig moeten blijven. Bij de ene serie wel en de andere niet. En dat is voor iedere kijker anders. Welke bijrol/sidekick vind jij het leukst?
Met vriendelijke sidekickgroet
Mandy
Andrew Sachs, Connie Booth, John Cleese en Prunella Scales uit Fawlty Towers
Leuke column!