The Following - Seizoen 1

Na het aanschouwen (en ook recappen) van het eerste seizoen van The Following zijn veel tv-critici van de grotere websites en kranten in Amerika er al uit en hard in hun oordeel: The Following is een slechte serie, soms vermakelijk, maar slecht. Zelf heb ik de serie ook wekelijks besproken en ik kan mij daar, helaas, alleen maar bij aansluiten. De vijf die ik de serie geef, is eigenlijk nog genereus. Het werkelijke cijfer is een 4.5. Dit is een serie die de intelligentie van het publiek vaak op de proef stelde en je genoodzaakt was te volgen met je verstand op nul.

Er gebeurde veel in het eerste seizoen, maar met enige logica of plausibiliteit had het weinig te maken. The Following draait om FBI-agent Ryan Hardy die getekend is na een aanvaring met Joe Carroll, een professor overdag, maar moordenaar in zijn vrije tijd. Carroll is verantwoordelijk voor de moord op verschillende studentes en Hardy is degene die door onderzoek Carroll in de kraag heeft weten te vatten. In het eerste seizoen zien wij hoe Joe Carroll met behulp van zijn sekte (de serie heet daarom The Following) een plan in werking stelt waar Ryan Hardy de hoofdrol in speelt. Aan Ryan Hardy en de FBI om Joe Carroll en zijn cult te overmeesteren voordat zij nog meer schade aanrichten dan zij al hebben gedaan.

In het vijftien afleveringen tellende seizoen maken wij kennis met Ryan Hardy, Debra Parker, Mike Weston en de andere FBI-agenten die de taak krijgen om Carroll en zijn sekte een halt toe te toepen. Kevin Bacon vertolkt de rol van Ryan Hardy en voor velen was het een zegen dat Bacon acte de presence zou geven in een televisieserie. Gelukkig maken de laatste jaren steeds vaker gerenommeerde acteurs de zijstap naar televisie en daar mag het publiek alleen dankbaar voor zijn. Daarom is het extra jammer dat Kevin Bacon zijn handtekening heeft gezet onder het contract voor The Following. Het materiaal is Kevin Bacon gewoon onwaardig. Bacon doet zijn best, maar kan het ronduit matige, en vaak barslechte, materiaal niet redden. Het schrijversteam van The Following is ronduit (en dat is niet gechargeerd) verschrikkelijk. De ene onlogische wending na de ander vliegt je om de oren en er lijkt vaak geen logische redenatie achter te zitten.

De enige insteek lijkt om maar telkens wat op het spel te zetten voor de protagonist (iets wat goede televisie moet doen, maar doordacht), zonder vaak enige onderbouwing of argumentatie waarom het plot een bepaalde wending neemt of waarom een bepaald personage handelt zoals hij/zij handelt. In bijna elke nieuwe aflevering werd er weer een nieuwe creep geïntroduceerd, zonder enige plausibele motivatie. De karakterontwikkeling was ronduit flets en vaak handelden de karakters niet in lijn met hoe, bijvoorbeeld, een FBI-agent zich zou moeten gedragen. Het enige wat constant was dit seizoen, is dat de FBI uiterst dom en amateuristisch werd neergezet, Ryan Hardy (ondanks een hartconditie) steeds alleen in de gevaarlijkste situaties terechtkwam en dat Debra Parker vrijwel zeker de domste leidinggevende is die je op een televisiescherm zal tegenkomen. De personages kozen daarbij ook vaak voor de meest stupide en onlogische oplossingen, terwijl er bijna altijd een duidelijke, logische was. Een van de regels van entertainment is dat de actie en spanning voor het publiek vaak verlengt moet worden, maar als dat zwaar ten koste moet gaan van de geloofwaardigheid, de consistentie en de kijkervaring dan overtreed men die regels.

Maar de grootste reden dat The Following niet werkt, is dat er nooit een plausibele reden is gegeven waarom Joe’s sekteleden hem volgen. De charisma die Joe Carroll zou bezitten werd nergens duidelijk en zijn dialogen waren vaak van een bedroevend semi-poetisch niveau. Ook de overige dialogen lieten vaak te wensen over, wat de nodige lachers vaak op de hand werkte. Enige emotionele investering in de karakters was ook onmogelijk aangezien zelfs de good guys (laat staan de bad guys) zo flets en onontwikkeld waren. Het publiek werd gevraagd sympathie op te brengen voor bepaalde sekteleden, maar omdat dit zulke kartonnen-personages waren, was dit vrijwel onmogelijk. Überhaupt is het een helse taak om het publiek sympathie te laten opbrengen voor antagonisten, maar dat het kan bewijzen series als The Americans wekelijks.

Wat je wel The Following kunt nageven is dat de makers niet bang waren om belangrijke personages uit de serie te schrijven. Ook was het geweld in de serie vrij grafisch voor een netwerkzender als FOX. De serie (en FOX) lieten daarmee zien dat zij niet bang waren om risico’s te nemen, aangezien er in Amerika altijd een storm van kritiek loskomt bij te grafisch geweld op een netwerkzender. Die kritiek kreeg de serie ook, maar dit weerhield mensen er niet van om wekelijks af te stemmen op FOX. Voor het tweede seizoen hebben Kevin Williamson en zijn schrijvers de taak om de serie te hervormen en een nodige kwaliteitsinjectie te geven. Er keken genoeg mensen naar The Following, maar afgaande van de fora van de grote Amerikaanse tv-websites niet allemaal door de kwaliteit van de serie, maar juist om de wekelijks terugkerende stupiditeiten te bespreken.

The Following is gewaarschuwd voor het tweede seizoen. De serie werkt goed als een ‘guilty pleasure’ en is, ondanks de bedroevende kwaliteit, toch iets waar je naar blijft kijken (vooral dus ook om het later met anderen hoofdschuddend te bespreken). Desondanks is dit een van de slechtste nieuwe series van het seizoen, juist omdat er met deze cast en het bronmateriaal zoveel meer mogelijk is dan het product wat men aflevert. Uiteindelijk raakt het krediet op als de serie zich op deze manier blijft profileren. De tijd zal leren wanneer dat moment zich aandient.