The Nevers - Seizoen 1 (eerste deel)

Was dit nu goed of was dit nu slecht? Ik heb nog steeds geen idee waar ik naar heb zitten kijken. Na de eerste zes afleveringen van de HBO-serie The Nevers te hebben gekeken ben ik behoorlijk in de war. Ik weet namelijk nog steeds niet wat het is wat ik heb gezien. Tot aflevering vijf was het redelijk duidelijk. Sommige mensen in London, aan het einde van de negentiende eeuw, raken geïnfecteerd met iets (ik vermoed buitenaards) en die geïnfecteerde kunnen opeens dingen. X men-achtige eigenschappen of anders gezegd superkrachten.

Daarin staat de woedende en nogal lompe Amalia ‘Molly’ True (Laura Donnelly, Outlander) centraal. Waarom dat is wordt eigenlijk nooit helemaal duidelijk. Naast Molly staat ook de lieve en charmante Penance Adair (Ann Skelly, Death and Nightingales) centraal. Beide zijn touched (geraakt) door het iets en de eerste kan een vluchtig kijkje nemen in de toekomst, de laatste heeft iets met elektriciteit. Ze wonen in een soort van 'weeshuis' bewoont met de geraakten die door de ‘gewone’ Londenaars verguisd en achtervolgd worden.

Every woman keeps secrets. Every Touched woman keeps a great deal more.

De beelden van het Victoriaanse Londen ten tijde van Jack the Ripper en Sherlock Holmes zien er fantastisch uit. Ook de computergestuurde beelden zijn niet slecht, maar het verhaal is zo complex en warrig dat er bij tijd en wijle geen touw aan vast te knopen is. Ook het acteerwerk is niet echt slecht te noemen, maar het verhaal van Mary Brighton (Eleanor Tomlinson, Poldark) gaat eigenlijk nergens heen. Haar verhaallijn eindigt eigenlijk al voor dat het is begonnen.

Waiting is only painful when you’re not doing anything else.

Maar dan aflevering zes, ik heb serieus drie keer de aflevering uitgezet en weer opnieuw gestart om zeker te weten dat ik de juiste serie aan had gezet. De verwarring was bij mij compleet. Wat was dit nu weer en vooral waarom. De sfeer, de acteurs, het decor en het verhaal waren 360 graden gedraaid. Ik heb met grote verbazing zitten kijken naar deze nogal plotselinge veranderingen van gebeurtenissen en mijn aandacht waren ze dan ook onmiddellijk kwijt.

Nog steeds weet ik niet wat ik ervan vinden moet. Ik loop mij nog steeds af te vragen hoe deze serie zo kan veranderen en of dat nu goed of slecht is. Waarom en wat of wie is Stripe (Claudia Black, Containment) en wat is het verhaal van Maladie (Amy Manson, Atlantis). Er zijn veel meer vragen die na de zes afleveringen door mijn hoofd schieten, maar geen enkel antwoord. Of ik naar de volgende zes afleveringen ga kijken? Ik denk het niet, maar wat mijn nieuwsgierige kant gaat doen weet ik nog niet.

Voor nu 6 punten omdat ik het niet goed, maar ook niet slecht vond.