Van MijnSerie naar mijn eigen serie

Het is slechts een mini-serie, online op NPO3.nl. Acht afleveringen van vijf minuten. Toch: het is een droom die waarheid wordt. Toen ik begin november 2012 begon te schrijven voor MijnSerie.nl had ik niet kunnen bedenken dat het vijf jaar later zo ver zou zijn: mijn eigen serie. Nu is De Slet van 6VWO, vanaf 2 november op NPO3.nl eindelijk hier.

Tienerdrama is altijd mijn genre geweest. Ik hield van, nee leefde voor, nieuwe afleveringen van The O.C. Terwijl mijn eigen pubertijd vol onzekerheden, vallen en opstaan en slechte cijfers zat, kon ik verdwijnen in de verhalen van rijke tieners wiens voornaamste problemen bestonden uit driehoeksverhoudingen en sarcasme. Er volgde meer. One Tree Hill, Veronica Mars, Gossip Girl, Glee. Ik weet nog toen ik 19 was en The Vampire Diaries begon en ik tegen mezelf zei: nee Manju je zit niet meer op de middelbare. Het werd een van mijn ergste TV verslavingen ooit. TV series vullen uren door dramatisch te doen over de kleinste dingen, bij The Vampire Diaries is alles een kwestie van leven en dood. Dat vervult de puberervaring zo erg voor me. Je ouders vertellen dat je wéér een 4 hebt gehaald, voelt als een kwestie van leven of dood, of het nu zo is of niet.

Mijn eerste stage was bij een productiebedrijf, waar ik zo brutaal als ik nooit meer was, een pitch had gegeven voor een tienerserie. De betreffende producent herinnert me er nog steeds liefkozend aan. Ik besefte dat er in Nederland niet zo’n genre bestaat. Waar in Amerika er een heuze zender voor kwam, The CW, gingen we in Nederland jaren, decennia zonder een serie over tieners op de middelbare school. Niet zozeer omdat mensen het niet wíllen maken, maar omdat het moeilijk te verkopen is voor een publiek dat in essentie geen TV meer kijkt. Dus besloot ik maar veel óver ze te schrijven.

Zo kwam ik bij MijnSerie.nl en ik moet zeggen het was ook een droom. The Vampire Diaries, Pretty Little Liars, 90210, ik recenseerde ze met liefde en passie. Zelfs in Amerika wordt het genre nog niet serieus genomen, maar de impact van de series op mijzelf en de pop-cultuur mogen duidelijk zijn. Terwijl ik recensies schreef, werd ik ook kritischer op het medium. De meeste van deze series gaan over rijke, witte, slanke, heterotieners. Hoewel ik mezelf altijd een Blair Waldorf of een Caroline Forbes waande, was ik het duidelijk niet. De enige sociaal kritische Amerikaanse (er waren gelukkig vele anderen daarbuiten, zoals Skins) tienerserie van die tijd was Veronica Mars, wiens klassenstrijd, racisme en seksisme geen boventoon voeren maar desondanks wel aanwezig zijn. Glee muntte uit in seksualiteit weergeven maar daar hield het wel op. Terwijl juist tienerdrama’s met hun onderliggende identiteitscrisis en focus op imago zichzelf zo lenen voor dit soort onderwerpen.

Inmiddels is er veel veranderd. SpangaS en Brugklas zijn populair. 13 Reasons Why bewees dat sociale thema’s en tienerdrama voor elkaar gemaakt zijn. Tieners van nu zijn sociaal bewuster dan ik ooit was. Ikzelf zet me vooral in voor diversiteit in Nederlandse TV en hoewel ik soms kritiek krijg dat ik te extreem ben, ben ik overtuigd dat het me een betere schrijver heeft gemaakt. Als jongen werd ik nooit geslut-shamed, maar juist kritiek van onder andere Twitteraars Justine van de Beek, Anke Laterveer en Arzu Aslan, hebben me geleerd om mijn mannelijk perspectief zo veel mogelijk te beperken. Zo goed en kwaad als dat gaat bij Game of Thrones en Veronica Mars, de Male Gaze is een serieus probleem.

Voor De Slet van 6VWO kwam de kritische, doch liefhebbende blik die ik bij MijnSerie heb ontwikkeld dan ook goed van pas. Als je jarenlang enkel (opbeurende) kritiek geeft op series, weet je ook waar kijkers naar kijken. Laat me meteen eerlijk zijn: het is mij niet gelukt een perfecte serie te maken. Fouten in consistentie, ongeloofwaardige zinnen, ze zijn de eerste dingen die opvallen maar ook zeer moeilijk te voorkomen. Achter mijn laptop staat een zin prachtig maar op de set krijg je al snel spijt van wat je de acteur hebt aangedaan. Gelukkig maken ze er altijd het beste van.

Ook hoop ik dat MijnSerie lezers een beetje terugzien van wat me inspireerde. Hoofdrolspeelster Laura (Lisa Zweerman) heeft veel gelijkenissen met Veronica Mars, haar beste vriendin Ramona (Fenna Ramos) heeft praattempo en de extravagantie van Glee. En ik zou liegen als ik zei dat haar vriendje Jack (Bruno Prent) niet een verwijzing was naar Ryan Atwood van The O.C. Ook bij het format, 8 afleveringen van 5 minuten, heb ik kunnen kijken naar The Vampire Diaries, die bij elk reclameblok een cliffhanger en razendsnelle plotontwikkeling levert. Of het van hetzelfde niveau is, mogen jullie beoordelen.

Al met al is De Slet van 6VWO een droom die waarheid wordt. Het is te hopen dat de uren binge-watchen en schrijven over mijn favoriete series terug te zien is in het eindproduct. De serie behandelt een sociaal gevoelig thema en hopelijk geeft het de erkenning die ik zelf zo lang al zoek in het genre. In het beste geval kijkt er ergens in Nederland een puber naar de serie en vind het zo leuk dat hen zelf series wil gaan schrijven. Maar wellicht is dat weer een andere droom.