Series en deze wel en die niet

Prijzen, er is al veel over gezegd en gezwegen, maar waar ik soms verbaasd over sta zijn de nominaties die zo overduidelijk ‘vreemd’ (bij een gebrek aan een ander woord) zijn dat mijn wenkbrauw ver omhooggaat, zelfs verder dan mijn haargrens. Neem nu de Emmy Awards dit jaar, naast het feit dat sommige series niet mee konden doen vanwege de corona-pandemie, er zijn series genomineerd waarover ik serieus denk; echt waar, vonden jullie dat goed? Want juist omdat er series niet konden worden aangedragen voor de nominaties, zou je denken dat er meer ruimte zou zijn voor andere hele goede series.

Maar wat blijkt, er zijn series genomineerd waarvan je denkt en zeker weet dat die absoluut niet thuishoren tussen de nominaties. Helaas geldt daarvoor ook dat er series niet genomineerd zijn die er echt wel thuishoren. Nu kan ik heel woke gaan doen en zeggen dat het allemaal met discriminatie en segregatie maken heeft, maar ik kan daar in alle eerlijkheid niet over oordelen. Ben ik dan niet ‘woke’? Nee, zeker niet. Ik mag je of ik mag je niet. En dat heeft bij mij niets te maken hoe je er uit ziet, van wie je houdt, hoe arm of rijk je bent, welke politieke partij je stemt, naar wie/wat je bidt of uit welk land je komt.



Als een serie goed is kan het mij niet zoveel schelen of de acteurs (mannelijk, vrouwelijk of neutraal) uit Afrika, Noord en Zuid-Amerika, Antarctica, Australië, Azië of Europa komen. Ook kan het mij niet schelen welke voorkeuren of levensstijl ze hebben. Waar het mij omgaat bij films, televisieseries, muziek, boeken, podcasts, radioprogramma’s, toneel, cabaret en alle andere vormen van kunst of ik het goed vind ja of nee.

Kan iets mij boeien of juist niet. En dat heeft in mijn ogen niets te maken met welke vorm van discriminatie, maar juist alles met smaak. En nu blijkt dat er bij de diverse prijzen wel eens een jury zit met een smaak die overduidelijk de mijne niet is. Dat is niet erg, gelukkig hebben we niet allemaal dezelfde smaak, want anders heb je kans dat we dus allemaal naar dezelfde rotzooi (of juist niet) gaan kijken.



Maar soms kan ik ook wel eens zien dat sommige series zeker niet gemakkelijk zijn, ze hebben een moeilijk onderwerp waar sommige mensen wellicht wat lastig mee om kunnen gaan. Deze series zijn geen dertien in een dozijn en staan zeker niet garant voor een vermakelijk avondje televisiekijken. Dit soort series kaarten onderwerpen aan die soms pijnlijk en bijna altijd confronterend zijn. Series waar je over napraat en die je niet lekker weg-bingt.

Zware heftige onderwerpen liggen ten grondslag van deze series en dat kan variëren van moord, verkrachting, rampen, slavernij, discriminatie, ontvoering, terrorisme of vluchten uit een land of religie. Al deze onderwerpen zorgen niet voor een makkelijk weg te kijken serie. Vaak zijn deze series zwaar en geven bijna altijd stof tot nadenken. En daar wringt denk ik de schoen want dit soort series worden daardoor minder snel bekeken en staan daardoor minder in het spotlicht.



Dat is jammer, want er zitten zeker parels tussen en sommige van die parels zitten dit jaar niet tussen de genomineerde series. Niet omdat ze niet in de tijdlijn paste maar waarschijnlijk, en dit hoop ik van harte, omdat er simpelweg te weinig naar gekeken wordt. Want als het inderdaad zo is dat deze series worden overgeslagen omdat er acteurs in spelen die niet de ‘juiste’ huidskleur of gender hebben dan zal er gekeken moeten worden naar de jury van de betreffende prijs.

En dat gekeken worden zal heel kritisch moeten worden gedaan. Is het inderdaad discriminatie of is het dom of onwetend gedrag? Wordt er weggekeken omdat iets ongemakkelijk is of omdat de kleur of gender iemand niet aanstaat? Als het het laatste is wordt het misschien tijd voor een andere jury of commissie of kan men misschien overgaan op het geheel afschaffen van de prijs. Ik heb het antwoord niet paraat, maar dat het dit jaar wel meer opvalt dan voorgaande jaren moge duidelijk zijn.

Met vriendelijke prijzengroet,

Mandy