Manifest - Seizoen 1

Manifest is een uitzondering. Het gebeurt namelijk niet vaak meer dat ik een serie kijk van één van de vijf grote zenders in Amerika. Deze series zijn in mijn ogen toch vaak van een mindere kwaliteit dan die van de verschillende streamingdiensten. Om echter met de deur in huis te vallen: NBC's Manifest is gewoon een slechte serie. Een zéér slechte serie. Zo slecht zelfs dat ik me met een hoop pijn en moeite door het eerste seizoen heen heb geworsteld. Dat gevoel kreeg ik al na een vijftal afleveringen. Toch hoopte ik tevergeefs dat de serie beter zou worden. Misschien had de serie gewoon wat opstartproblemen? Misschien moesten de schrijvers hun draai nog even vinden? Helaas moet ik uiteindelijk concluderen dat de overige elf afleveringen van het eerste seizoen per aflevering alleen nog maar slechter werden.

De reden dat ik aan Manifest begon, is de hype rond de serie op het moment dat die op Netflix verscheen. Ik hoopte dat de serie iets weg zou hebben van Lost, de televisiehit die liep van 2004 tot 2011. Van die serie was ik een groot fan. Nadat NBC na drie seizoenen de stekker uit Manifest trok, verscheen de serie eerst op de Amerikaanse Netflix, waar het ruim bekeken én ontzettend populair werd. Zo populair zelfs dat Netflix de rechten van Manifest overnam en de fans nog een vierde seizoen gunde. Dat seizoen moet ergens dit jaar op de streamingdienst verschijnen. Met al die informatie in mijn achterhoofd was ik behoorlijk optimistisch over Manifest. Dit moest toch wel een goede serie zijn?



Manifest gaat over een Amerikaans passagiersvliegtuig dat van Jamaica naar New York vliegt. Bij de landing krijgen de passagiers en crew echter te horen dat er liefst vijf-en-een-halfjaar verstreken zijn. Ben Stone (Josh Dallas, Once Upon a Time) zat samen met zijn zoontje Cal (Jack Messina, The Marvelous Mrs. Maisel) en zus Michaela (Melissa Roxburgh, Valor (2017)) in het bewuste vliegtuig. Door omstandigheden hadden ze een vlucht later genomen dan Ben's vrouw Grace (Athena Karkanis, Mad Dogs (US)) en hun dochter Olive (Luna Blaise, Fresh off the Boat).

Wanneer het drietal eenmaal thuis is en van de eerste schrik is bekomen, kunnen ze niet anders dan concluderen dat er de afgelopen jaren nogal het één en ander veranderd is. Dat is niet enkel in de levens van Grace en Olive, maar ook in dat van andere mensen. Voorbeelden zijn Michaela's verloofde Jared (J.R. Ramirez, Jessica Jones) en haar beste vriendin Lourdes (Victoria Cartagena, Almost Family). Alsof dit hen al niet genoeg bezighoudt horen sommige passagiers, waaronder Michaela en Cal, opeens een stem in hun hoofd en zien zij 'visioenen' over gebeurtenissen die nog plaats moeten vinden.

Bepaalde dramatische verhaallijnen verdwijnen net zo snel als dat ze begonnen zijn

Het verhaal van Manifest is op zich best interessant, daar ligt het dan ook niet aan. Het is echter de uitvoering die totaal is mislukt. Allereerst gaat de serie wat betreft dramatische verhaallijn nergens echt dieper op in. Het blijft allemaal erg aan de oppervlakte. Terwijl je jezelf kunt voorstellen dat het voor het nodige drama kan zorgen. Een man wiens vrouw intussen een nieuwe relatie heeft en wiens dochter de desbetreffende nieuwe vriend van moeder in de tussenliggende jaren als een vaderfiguur is gaan zien. Of de vrouw wiens verloofde nu met haar beste vriendin getrouwd is. Ga zo maar door. Genoeg verhaallijnen voor flinke dramatische ontwikkelingen.



Er worden wel problemen en de daarbij behorende emoties aangestipt of besproken, maar alles lijkt in een zucht en een scheet opgelost te zijn. Bepaalde dramatische verhaallijnen verdwijnen net zo snel als dat ze begonnen zijn om plaats te maken voor het grotere mysterie. Dat terwijl beide elementen prima naast elkaar kunnen bestaan. Als kijker wil je toch graag een combinatie zien van een pakkend mysterie én daarnaast het verdriet en de moeilijkheden van mensen die worstelen met de bizarre gebeurtenis die heeft plaatsgevonden. Je moet dan wel schrijvers hebben die hiermee uit de voeten kunnen. Dat is in het geval van Manifest duidelijk niet gelukt.

De serie voelt uiteindelijk aan als een soapserie met een bovennatuurlijk tintje

Behalve de manier waarop het verhaal van Manifest is uitgewerkt, zijn andere aspecten ook al niet goed in deze serie. De dialogen, de acteurs, de speciale effecten - noem het maar op - het is allemaal behoorlijk belabberd. De serie voelt uiteindelijk aan als een soapserie met een bovennatuurlijk tintje. De acteurs lijken alleen maar gekozen te zijn vanwege hun uiterlijk, maar zijn nergens geloofwaardig als rechercheur of arts. Ze zien er allemaal veel te gladjes uit met hun perfect zittende haren en netjes geschoren gezichtshaar. Daarnaast wordt er onnodig gebruik gemaakt van speciale effecten die het niveau hebben van een film als Sharknado. Dat terwijl het in feite heel simpel is: als je geen fatsoenlijk budget hebt voor behoorlijke effecten, gebruik ze dan niet. In Manifest zijn ze zó slecht dat het gewoon pijn doet aan je ogen.

Ik vraag me serieus af wat een streamingdienst als AppleTV+, een Amazon Prime of een HBO Max met een verhaal als dat van Manifest gedaan zouden hebben. Betere schrijvers, betere acteurs, een groter budget, kortom: véél betere kwaliteit. Ik vind de serie zoals hij nu is zelfs zo slecht dat ik dan ook besloten heb om het bij dit eerste seizoen te houden. Dat zal denk ik niet als een verrassing komen. Ik kan Manifest uiteindelijk echt niet meer dan een 6.0 geven en ik twijfel zelfs nog of dat niet teveel eer is.