Hannibal - Seizoen 3

Hannibal is niet voor iedereen weggelegd. Geduld en aandacht zijn de woorden.

Ademloos heb ik naar het beeldscherm zitten staren. Niet alleen is ieder gerecht perfectie maar ook iedere camerabeweging en dialogen zijn kleine juweeltjes. Alles wordt op een weegschaal gelegd en afgemeten tot op de honderdste milligram. Heel weinig is aan het toeval overgelaten. Hannibal is niet voor iedereen weggelegd. Geduld en aandacht zijn de woorden. Net als langzaam gegaard varkensvlees, dat vergt lage tempraturen en veel geduld. Iets te vroeg uit de oven gehaald en het is niet ‘gaar’ en zacht genoeg. Te laat uit de oven gehaald en het is droog en smaakt naar touw. Hannibal is gerijpt, net als zeer oude kaas. Maar daarom juist heel erg lekker en zeer pittig van smaak.

Het derde seizoen van Hannibal is, als dat al mogelijk was, nog lastiger te volgen, maar omdat alles op een gouden schaaltje wordt opgediend, raak je gefascineerd en dat blijf je. Het eerste gedeelte is Italiaans en kan, net als pasta soms kan zijn, zwaar zijn. De dialogen zijn niet de dialogen die je dagelijks zou gebruiken en zelfs horen. Maar alles en iedereen is geloofwaardig. Dit soort Italiaans wordt niet opgediend met rood geruite kleedjes en een kaars in de fles. Het Italiaans dat hier opgediend en opgevoerd wordt, is met het fijnste linnen en damast, met echt porselein en kristal en in verfijnde porties die je smaakpapillen uitdagen om elke hap te analyseren en benoemen. En de conversatie die daarbij hoort, is niet Amsterdams maar Latijn.

Als we in de tweede helft terecht komen, zijn we nog niet toe aan het dessert maar werken daar heel duidelijk naar toe. The Great Red Dragon (Richard Armitage , Spooks) is hierin het hoofdgerecht en Hannibal de wijn die daar uiteraard perfect bij past. De muziek, de beelden, de acteurs en de cameravoering maken van Hannibal een genot en tegelijk valt het soms wat zwaar op je maag. De psychologie achter iedere dialoog is niet alledaags en daarom niet gemakkelijk, maar gelukkig worden ze ons in kleine porties geserveerd. Ik las woorden als meesterwerk en kunst als het om de serie Hannibal ging. En dat is waar, Hannibal is kunst met hoofdletter k. Maar er zit wel een voorwaarde aan vast, je moet er van houden.


Is het terecht dat Hannibal na drie seizoenen stopt? Voor mij is het antwoord, nee. Maar velen zullen na of tijdens het eerste seizoen al zijn afgehaakt. Niet iedereen houdt van de smaak van Jeroen Bosch en Dali. Het mag dan ook bijzonder worden genoemd dat er drie seizoenen zijn gemaakt door NBC. Na drie seizoenen wil ik graag Gillian Anderson die Dr. Bedelia Du Maurier speelt extra benoemen. Haar acteerprestatie ging, vooral in de laatste aflevering, door het dak. Haar liefde en vooral doodsangst voor Hannibal waren haast tastbaar. Maar de gehele cast verdient, samen met alle medewerkers achter de schermen, een staande ovatie. Bryan Fuller, schrijver, is nog steeds bezig een vervolg op Hannibal te krijgen, of dat nu in de vorm van een serie of film is.

In keukentermen zou Hannibal drie Michelinsterren zeker verdient hebben.

We hebben met Hannibal de acteurs, de cameramensen, de belichters, de muzikale begeleiding, regisseurs en alle andere medewerkers op hun best gezien. Er zullen niet veel series zijn die in de voetsporen kunnen treden van Hannibal. Mads Mikkelsen, Hugh Dancy, Laurence Fishburne, Gillian Anderson, Caroline Dhavernas en Richard Armitage hebben een prestatie van formaat neergezet. In keukentermen zou Hannibal drie Michelinsterren zeker verdiend hebben. Maar net als met haute cuisine zal niet iedereen warm lopen voor Hannibal. En na drie seizoenen zijn er te weinig kijkers over om open houden van restaurant Hannibal te rechtvaardigen. Helaas is het Hannibal restaurant gesloten, nu maar hopen op een doorstart.

10 punten, eigenlijk verdient Hannibal veel meer, voor een kannibaal van formaat met een bijpassende eetlust.