The Fall - Seizoen 2

In mijn recensie van het eerste seizoen van The Fall vertelde ik al over het geweldige kat-en-muisspel tussen twee jagers. De één een gewetenloze seriemoordenaar de ander een briljante rechercheur. Dat kat-en-muisspel gaat in seizoen twee nog even een stapje verder. Seriemoordenaar Paul Spector waant zich nagenoeg onschendbaar, hij denkt dat zijn intelligentie iedereen overstijgt. Zijn koelbloedigheid en ijskoude benadering bereikt nieuwe hoogtes. Dit betekent dat voor de politie in Belfast het dieptepunt wordt bereikt. Ze moeten deze man stoppen anders zal het aantal doden niet meer te verantwoorden zijn. Het publiek weet dus bar weinig en wat ze mogen weten wordt ook gecontroleerd door de politie. Eigenlijk door de beeldschone commissaris rechercheur Stella Gibson.

Gibson is vastbesloten om Spector te ontmaskeren maar dat gaat niet zonder slag of stoot. En zelfs de ijskoude Gibson breekt onder de druk van de zoektocht. The Fall is een prachtige serie met een goed doordacht verhaal. Waarom doet Spector wat hij doet? Wat drijft Gibson om zo ver te gaan om een seriemoordenaar te pakken? In het tweede seizoen van The Fall leren we Gibson en Spector beter kennen. Ze zijn niet langer slechts karakters in een serie maar echte personages met gevoelens en angsten. Al denk ik dat Spector zijn menselijkheid al lang geleden aan de kapstok heeft gehangen. Gibson kan haar emoties lange tijd onderdrukken maar breekt toch op een bepaald punt.

Beide jagers zijn enorm goed op dreef. Ze zijn geloofwaardig en laat de serie naar een grotere hoogte stijgen. Door de diepgang krijgt de serie meer en meer geloofwaardigheid. Ook de explosieve situatie in Belfast draagt bij aan de serie. Ik denk dan ook dat ze geen betere locatie hadden kunnen uitzoeken. Als de zestienjarige Katie Benedetto (Aisling Franciosi, Quirke) zich gaat bemoeien met Spector ontstaat er een griezelige vreemde verhouding tussen de twee. Ook de behoefte aan liefde van Gibson zorgt voor soms vreemde situaties. Het blijft per slot van rekening een vrouw van vlees en bloed. Wat mij vooral opvalt in The Fall is dat overbodige conversaties en dito beelden achterwege worden gelaten.

Dat maakt dat elke aflevering je van het begin tot het eind geboeid weet te houden. Het is een kat-en-muisspel tot in de perfectie weergegeven. En het einde, als je daarvan kan spreken, laat zeker ruimte voor een derde seizoen. Gillian Anderson die Gibson speelt, zinspeelde in een interview over ‘genoeg ideeën voor een derde seizoen.’ Van mij mag het. The Fall laat zien hoe het verhaal van twee jagers perfect kunnen worden weergegeven. De laatste extra lange aflevering vertelt veel meer over beide hoofdrolspelers. Het heeft meer diepgang en schokkende beelden en dialogen dan de afleveringen daarvoor.

The Fall is voor mij een serie die ik aan iedereen die van diepgang, psychologische spelletjes en misdaadseries houdt zou aanraden. En ik zou zeggen kom maar op met seizoen drie, al is dat niet noodzakelijk voor het verhaal. 9,5 punten voor een nog beter tweede seizoen.