The 100 - Seizoen 4
Een paar maanden geleden heb ik deze geliefde Netflix serie pas ontdekt en nu is het alweer tijd voor een recensie van het vierde seizoen. Ik heb het over The 100. Deze post-apocalyptische dramaserie, gebaseerd op de gelijknamige roman van Kass Morgan, vind ik persoonlijk een van de beste in zijn genre en ik heb er altijd met veel plezier naar gekeken. Maar is dit bij het vierde seizoen ook nog het geval?
The 100 gaat over een groep jongeren die vanaf een ruimteschip worden teruggestuurd naar de aarde om te testen of hij weer bewoonbaar is. Dit speelt zich ongeveer een eeuw later af nadat er zich een nucleaire ramp heeft voltrokken die de aarde compleet heeft verwoest. In het vierde seizoen ligt er een groter gevaar dan ooit op de loer, en dan rest de vraag: welk plan heeft Clarke (Eliza Taylor, The November Man) nu weer bedacht?
[image-22928]
Wat zo ontzettend sterk is aan The 100, al vanaf het eerste seizoen, is dat ondanks dat het gezien kan worden als een tienerdrama, het echter niet om romantiek of seks gaat. De verwoeste wereld staat sterk in zijn schoenen, er zit veel spanning in en de strijd om te overleven is hard maar erg boeiend om naar te kijken, maar dat is niet het enige. Er worden serieuze thema’s behandeld als macht, verlies, loyaliteit en oorlog. De personages krijgen constant morele dillema's voorgelegd. Hun reacties daarop tonen niet alleen de complexiteit van menselijke emoties maar ook hoe ieder persoon op zijn eigen manier met gebeurtenissen omgaat of verwerkt. In het vierde seizoen is de angst continu voelbaar en wordt de constante druk om iedereen te redden alleen maar zwaarder.
Ondanks dat de thematiek herhaald wordt, seizoen na seizoen, groeien de personages wel. Denk bijvoorbeeld aan de metamorfose van Octavia (Marie Avgeropoulos, 50/50). Zij groeit van onzeker meisje uit tot een ware strijder. Vooral de aflevering ‘Die All, Die Merrily’ waarin Octavia en strijders van iedere clan een rituele strijd voeren tot de dood, is hier een mooi voorbeeld van.
Om eerlijk te zijn ben ik het bij de start van het vierde seizoen even allemaal kwijt. Het verhaal gaat snel wat op zich niet erg is maar het oogt erg rommelig waardoor de serie zich verliest en inzakt. Dit viel ook al op in het derde seizoen dat soms ook rommelig overkwam, maar The 100 weet wel altijd alles op een goede manier bij elkaar te brengen en af te ronden. Ook dit seizoen weet de serie zich, met name naar het einde toe, weer te herpakken. De laatste aflevering zit vol met actie, zelfopoffering en de spanning is om te snijden. Het enige nadeel aan de seizoensfinale is dat we een jaar moeten wachten om erachter te komen hoe het verder gaat.
Hoewel het vierde seizoen soms wat rommelig oogt is The 100 nog steeds erg vermakelijk om naar te kijken. De serie weet nog steeds te verrassen en blijft wat mij betreft nog steeds een van de betere in zijn genre. Wat ben ik benieuwd naar het vijfde seizoen… ik kan niet wachten. Laat die nieuwe morele dilemma’s maar komen.
The 100 gaat over een groep jongeren die vanaf een ruimteschip worden teruggestuurd naar de aarde om te testen of hij weer bewoonbaar is. Dit speelt zich ongeveer een eeuw later af nadat er zich een nucleaire ramp heeft voltrokken die de aarde compleet heeft verwoest. In het vierde seizoen ligt er een groter gevaar dan ooit op de loer, en dan rest de vraag: welk plan heeft Clarke (Eliza Taylor, The November Man) nu weer bedacht?
[image-22928]
Wat zo ontzettend sterk is aan The 100, al vanaf het eerste seizoen, is dat ondanks dat het gezien kan worden als een tienerdrama, het echter niet om romantiek of seks gaat. De verwoeste wereld staat sterk in zijn schoenen, er zit veel spanning in en de strijd om te overleven is hard maar erg boeiend om naar te kijken, maar dat is niet het enige. Er worden serieuze thema’s behandeld als macht, verlies, loyaliteit en oorlog. De personages krijgen constant morele dillema's voorgelegd. Hun reacties daarop tonen niet alleen de complexiteit van menselijke emoties maar ook hoe ieder persoon op zijn eigen manier met gebeurtenissen omgaat of verwerkt. In het vierde seizoen is de angst continu voelbaar en wordt de constante druk om iedereen te redden alleen maar zwaarder.
Ondanks dat de thematiek herhaald wordt, seizoen na seizoen, groeien de personages wel. Denk bijvoorbeeld aan de metamorfose van Octavia (Marie Avgeropoulos, 50/50). Zij groeit van onzeker meisje uit tot een ware strijder. Vooral de aflevering ‘Die All, Die Merrily’ waarin Octavia en strijders van iedere clan een rituele strijd voeren tot de dood, is hier een mooi voorbeeld van.
Het enige nadeel aan de seizoen finale is dat we een jaar moeten wachten om erachter te komen hoe het verder gaat.
Om eerlijk te zijn ben ik het bij de start van het vierde seizoen even allemaal kwijt. Het verhaal gaat snel wat op zich niet erg is maar het oogt erg rommelig waardoor de serie zich verliest en inzakt. Dit viel ook al op in het derde seizoen dat soms ook rommelig overkwam, maar The 100 weet wel altijd alles op een goede manier bij elkaar te brengen en af te ronden. Ook dit seizoen weet de serie zich, met name naar het einde toe, weer te herpakken. De laatste aflevering zit vol met actie, zelfopoffering en de spanning is om te snijden. Het enige nadeel aan de seizoensfinale is dat we een jaar moeten wachten om erachter te komen hoe het verder gaat.
Hoewel het vierde seizoen soms wat rommelig oogt is The 100 nog steeds erg vermakelijk om naar te kijken. De serie weet nog steeds te verrassen en blijft wat mij betreft nog steeds een van de betere in zijn genre. Wat ben ik benieuwd naar het vijfde seizoen… ik kan niet wachten. Laat die nieuwe morele dilemma’s maar komen.
