The Kominsky Method - Seizoen 1

Tegenwoordig brengt Netflix zowat wekelijks nieuwe series uit, waardoor het steeds lastiger blijkt om al hun series te volgen. The Kominsky Method is dan ook aardig in stilte op Netflix gearriveerd, maar zeker het proberen waard. De serie komt van het brein achter The Big Bang Theory, Chuck Lorre, en is zijn eerste poging tot een single-cam komedieserie. Voeg twee acteerlegendes toe aan de mix en je hebt een serie waar heel wat talent achter zit.

The Kominsky Method gaat over twee bejaarde vrienden die simpelweg een goed leven proberen te leiden in Los Angeles, ondanks alle slechte ontwikkelingen die naar hen toe worden gezwengeld. Sandy (Michael Douglas) is een succesvolle acteercoach, maar heeft het helaas nooit echt gemaakt in de industrie zelf. Norman (Alan Arkin) is zijn manager en beste vriend. Wanneer er een grote verandering in het leven van Norman komt, wordt hun vriendschap alsmaar hechter.

Om het alleen als een komedieserie te beschrijven zou een ondienst zijn. De serie zit vol met leuke, soms eentonige grappen, maar de beste momenten van de serie zijn degene met dramatische ondertonen. Douglas en Arkin zijn bovendien dramatische acteurs, en dat is te zien op deze momenten. Dit neemt niet weg dat zij ook hun goede komische timing en acteervaardigheden laten zien.



Het sterkste punt van deze serie is de chemie tussen Michael Douglas en Alan Arkin. Zij vormen het perfecte koppel om deze serie te verhogen tot een serie die het waard is om te kijken. Je zou bijna denken dat ze hun hele leven al vrienden zijn. Ze worden zeker geholpen door waardevolle toevoegingen in bijrolspelers als Nancy Travis (Last Man Standing) en Sarah Baker (Big Little Lies). Zij doen precies wat er van hen wordt verwacht, ook al spelen ze niet de meest gedenkwaardige karakters.

Buiten de acteerprestaties stelt de serie niet al te veel voor. Het heeft zeker goede momenten in het script, maar soms worden de grappen toch teveel herhaald of erg overdreven in het aantal seksuele grappen. De regie brengt ook niet veel speciaals in de serie, en de muziek is niet bepaald indrukwekkend. In alle aspecten buiten het acteren is het niet erg speciaal, waardoor de serie maar blij mag zijn met het ensemble dat ze bij elkaar hebben kunnen schrapen.

Al met al is de serie het kijken waard. Het bestaat uit acht afleveringen, allemaal van zo rond de 25 minuten. Het is dus geen grote investering qua tijd. Een nieuw seizoen is wat mij betreft niet nodig, aangezien het op een sterke noot eindigde. Er is alsnog wel potentieel voor een nieuw seizoen. Hopelijk wordt er in mogelijke toekomstige seizoenen wel wat meer kwaliteitscontrole gedaan over de grappen, maar het is in ieder geval het kijken waard.