For All Mankind - Seizoen 1

In november 2019 lanceerde Apple eindelijk hun langverwachte streamingdienst. Ze hadden al ruim twee jaar van tevoren vele programma’s van hoog profiel besteld, waarvan For All Mankind er één was. De serie was één van de drie grote series die op de eerste dag van de streamingdienst werden gelanceerd. Ingeklemd tussen series met grotere starpower zoals The Morning Show en Dickinson leek het erop dat het niet erg veel aandacht trok. Dat wil niet zeggen dat For All Mankind compleet starpower mist. De show is gemaakt door Ronald D. Moore, die ons de enorm succesvolle Battlestar Galactica reboot heeft gebracht. Hoewel For All Mankind misschien niet de grootste hit van de service is, heeft Ronald D. Moore er zeker één van de beste van gemaakt. For All Mankind biedt een perfect balans tussen de familiedrama en de ruimtepolitiek en weet precies hoe het meeslepende televisie moet creëren.

For All Mankind biedt een perfect balans tussen de familiedrama en de ruimtepolitiek.

In een alternatief 1969 kijkt de wereld, en vooral de Verenigde Staten, geschokt toe terwijl de Sovjet-Unie erin slaagt mannen op de maan te landen voordat de VS dat heeft kunnen doen. Met deze nederlaag wordt NASA voor een hernieuwde uitdaging in de ruimterace gesteld die ze nooit hadden verwacht. De rivaliteit in de Koude Oorlog krijgt een nieuwe intensiteit en een grotere ambitie om veel verder te reiken dan ooit gedroomd werd. Deze alternatieve tijdlijn is diverser dan ooit, mede door het feit dat hier ook vrouwen de kans krijgen om de ruimte in te gaan.

Eén van de hoogtepunten van de serie is dan ook datgene wat helaas verzonnen is: de vrouwelijke astronauten. Ze zijn niet helemaal vanaf het begin te zien, maar nadat zij in beeld komen is er een duidelijke verbetering in kwaliteit. De aflevering waarin zij worden geïntroduceerd is mogelijk de beste van het hele seizoen. In deze aflevering wordt hun training laten zien, wat resulteert in erg boeiende televisie. De pijn, moeilijkheden en het kameraadschap dat door deze hele aflevering wordt geweven blijven erg bij. Dat betekent niet dat de mannen om over te klagen zijn. Ook zij weten hun steentje bij te dragen bij het uiteindelijke fantastische ensemble van de serie.



De cast zit misschien niet bomvol met grote sterren, maar iedere acteur krijgt hun tijd in de spotlicht en weet er het meeste van te maken. Sonya Walger (Lost), Michael Dorman (Patriot) en Shantel VanSanten (The Boys) wisten vooral een goede indruk te maken in beide hun grotere en kleinere afleveringen. Walger speelt een vaak afstotelijk karakter tot perfectie. Haar afstotelijkheid komt nooit over als gemeen, omdat ze haar karakter goed weet te portretteren als één met diepe gevoelens die alleen een tegenvaller te veel heeft moeten meemaken. Dorman krijgt mogelijk de grootste showcase aflevering in het seizoen en maakt hier groots gebruik van. Hij kan foutloos de afnemende mentale gezondheid van zijn karakter weergeven. VanSanten krijgt daarnaast misschien wel de moeilijkste rol, aangezien zij de thuisblijvende moeder met de meeste focus moet spelen. De vele emoties die zij door dit seizoen moet voortbrengen worden uitstekend uitgevoerd.

De visuele effecten zijn mogelijk wat van de beste op TV.

Een groot deel van de serie, naast het verwerpen van de geschiedenis, is natuurlijk ook de ruimte zelf. Het is in principe een eigen karakter in de serie. Aangezien dit een serie van een beginnende streamingdienst is zou je er van uit kunnen gaan dat er niet zo veel de ruimte in wordt gegaan vanwege budget beperkingen. Gelukkig is dit helemaal niet waar en is kosten noch moeite bespaard om de ruimte tot leven te brengen. De visuele effecten zijn mogelijk wat van de beste op televisie. De maan en stille leegte van de ruimte zien er zo goed als echt uit. De regie heeft hier natuurlijk ook een handje in en laat het dan ook niet in de steek. Elke pixel in de serie wordt wel wat schoonheid uitgehaald.

De serie bestaat wel uit best lange afleveringen, met een gemiddelde van 61 minuten. De kans dat er dus tijd wordt verspild in een aflevering met schrijfwerk dat onnodig of oninteressant overkomt is dus groot, maar blijkt hier niet het geval te zijn. Of de aflevering zich nou in de ruimte of op aarde bevindt, er is altijd genoeg enerverende drama te vinden om van elke minuut goed gebruik te maken. Soms zijn er ook zó intelligent in elkaar gezette verhaallijnen dat het bijna niet te geloven is. Er zijn ook een groot meervoud aan bloedstollende scènes die zich vooral in de ruimte afspelen. Er kan mogelijk wat mis gaan, of misschien is de kans gewoon groot. Beiden lopen uit op scènes waarin je geen keuze hebt om op het puntje van de stoel te zitten. Alle bovenstaande zijn tekens van briljant schrijfwerk, wat ik deze serie inderdaad kan aanmerken.

Is For All Mankind één van de beste series die op dit moment op televisie te vinden is? Ik denk dat ik dat wel met enige zekerheid kan zeggen. De mix van de ruimterace en alternatieve geschiedenis is altijd één die ik al heb willen zien. Veel beter dan dit zou en kan ik niet verwachten. Maar ook voor mensen die hier misschien niet al jaren op hebben zitten wachten blijft het een dramaserie vol met top acteerwerk, vlammend schrijfwerk en fantastische visuele effecten. Voor ieder wat wils dus, zou je kunnen zeggen. Gelukkig is een tweede seizoen in opkomst en is er een plan voor een totaal van vijf seizoenen. Of we het einde van dit plan gaan halen zal nog de vraag zijn, maar we kunnen voor nu in ieder geval van nog een tijdje van de serie genieten.