Sense8

Nog nooit eerder een serie een 10 gegeven... Zélfs L.OST niet & die vond ik al fenomenaal. Sense8 krijgt absoluut wél een hele dikke 10 van me. Wát een verhaal... Geniaal. Prachtige karakters, sterk neergezet door een te gekke cast. Ik hoop op nog heel heel veel meer seizoenen.

Soms kun je met naar zurigheid neigende jaloezie kijken naar de skills van andere mensen. Skills die God voor het gemak bij jou maar even heeft gelaten voor wat ze zijn. Ik heb dat tenminste wel. Zo zou ik bijvoorbeeld best over die zelfbeheersingsskill willen beschikken die kan voorkomen dat ik alles wat ook maar lijkt op chocola direct in m’n mond prop. Ook die God’s gift van een vriend van mij, waarbij hij en z’n mannenknot alleen maar nonchalant een ruimte in hoeven te lopen om vrouwen acuut schuimbekkend van hun stoel te laten glijden, zou ik zo af en toe best tijdens een avondje stappen in willen zetten. Maar ja… Zo werkt het helaas niet. In de realiteit tenminste, want op tv kan natuurlijk alles. Daarom heeft Netflix het uitwisselen van skills gewoon lekker als uitgangspunt genomen voor de nieuwe Netflix Original, Sense8. Hoe lekker mal is dat?!

Op de diverse continenten leven diverse mensen. Diverse mensen met diverse problemen. Deze problemen lijken zij vaak niet in hun eentje op te kunnen lossen. Wat ontzettend vervelend voor die lui, hoor ik je denken. Dat is het natuurlijk ook, maar de Wachowskis (die van de Matrix en V for Vendetta) komen met een oplossing. Op de één of andere manier raken de hoofdpersonen telepathisch met elkaar verbonden, waardoor ze in benarde situaties gebruik kunnen maken van elkaars kennis en skills. Dat zal niet even een potje handig wezen! Heel handig, maar ook gevaarlijk. Een bad guy heeft het namelijk op hen en hun new found super powers gemunt en zal niet rusten tot hij ze allemaal te pakken heeft. WOEHAHAHAHAHAHAHA! <--- Dit is een evil laugh.

Sense8 is niet bepaald de crack onder de tv-series. Je hebt wel meer dan een shot of drie nodig voordat de verslaving zich een beetje aan je begint op te dringen. Als het überhaupt al zover komt. Zelf kostte het me zeker een aflevering of vijf om de smaak met enige moeite een soort van te pakken te krijgen (en dan zijn er nog mensen die durven te zeggen dat ik geen doorzetter ben.). Dit zit ‘m er vooral in dat er in het begin nogal wat verschillende verhalen verteld moeten worden, voordat het echte plot kan beginnen. Een plot wat op zich best interessant is, maar helaas nooit tot een indrukwekkende climax komt. Aan het einde van seizoen 1 bleef ik op de bank dan ook achter met het gevoel dat het eigenlijk allemaal nog moest gaan beginnen. Op zich een mooie cliffhanger voor een mogelijk tweede seizoen, maar nou niet bepaald een bevredigend einde van een twaalf afleveringen bingesessie. Ook vind ik nog iets van de vorm. Ja, als ik eenmaal bezig ben met dingen vinden, berg je dan maar. Het is de makers wat mij betreft niet helemaal gelukt om de acht verhalen van de karakters samen te smeden tot één. Net als de intro lijkt het soms wel een soort samenraapsel van stockvideo’s met een eigen look en feel, waardoor het nooit helemaal als één geheel voelt. Jammer, want het concept bood zeker genoeg mogelijkheden om hier een hele vette serie van te maken. Nu is het een soort sleeping giant, die dan maar in seizoen twee moet gaan ontwaken.