De eerste kennismaking

Je kunt 'm maar slechts één keer maken. Vooral bij sollicitatiegesprekken en eerste dates is het een onderwerp waar bijna iedereen bij stilstaat: de eerste indruk. Het is algemeen bekend dat de ander sneller dan het licht een indruk van je heeft op basis van je houding, uiterlijk, gezichtsuitdrukking, handdruk en wat je op dat moment wel of juist niet zegt. Terwijl je nog in de deuropening staat, ben je al kapot geanalyseerd. Hele boeken zijn er vol geschreven over hoe je ervoor kan zorgen dat die eerste indruk positief en onvergetelijk is. Maar kun je dat beïnvloeden, of is het gewoon een gevoelskwestie? Een klik, die er simpelweg is of juist niet?

Zo ervaar ik dat ook met series. In maximaal één aflevering maar nog vaker in de eerste vijf minuten al, weet ik zeker of de serie me heeft gegrepen of niet. En de ervaring heeft geleerd dat verder aanmodderen dan ook echt geen zin heeft: dan is het klaar. Ik heb het zelfs wel eens na een paar seconden al gehad, dat ik zeker wist dat het ‘m niet ging worden. Series moeten op een andere manier een verpletterende indruk maken dan mensen. Waar let je allemaal bewust en onbewust op? In mijn geval gaat het om belichting, acteurs – soms staat iemand z’n hoofd je gewoon niet aan, eerlijk is eerlijk – tempo, muziek, genre, taal, hoever het van de realiteit af staat, locatie, tijd (heden, verleden of toekomst) en humor. Veel criteria, en toch heb je supersnel door of er een match made in heaven is tussen jou en een serie, zodat je je seizoenen lang aan elkaar kan verbinden tot de makers ons scheiden. Series die me meteen in hun greep hadden... het zijn er veel. Bijvoorbeeld de Chicago-series: Chicago Fire, Chicago Med en Chicago PD. Allemaal even geweldig wat mij betreft, en het helpt dat je kennismaakt met de nieuwe series met bekende gezichten uit de eerste serie (Chicago Fire).

Of dat het als een blind date is waarbij je al vertrekt voordat je eerste drankje op is, dat kan ook natuurlijk. Series waar mensen in meespelen die je niet leuk vindt of waar je zelfs een beetje allergisch voor bent, series die leuk lijken te beginnen totdat de hoofdpersoon klauwen krijgt en een gebouw op klimt via de muur, series die pretenderen ‘lekker rauw’ te zijn, series zonder achtergrondmuziek, series met het tempo van een gedesillusioneerde schildpad… net als bij dates en sollicitatiegesprekken is het dan de hoogste tijd om hardhandig in te grijpen, geen toneel te spelen en te zeggen waar het op staat, namelijk: op naar de volgende!