Real Humans - Seizoen 1

Je ziet tegenwoordig veel films die suggereren over wat er in de toekomst zou kunnen gebeuren. Of het nu wonen op een andere planeet is of dat we worden getroffen door een natuurramp, er zal wel een gedeeltelijke waarheid in verborgen zitten. Ik ben meestal sceptisch als het om dit soort films gaat. Het moet voor mij ook wel een realistische weergave zijn, anders heb ik geen interesse meer om verder te kijken.

Dit is ook waar de serie Real Humans op gebaseerd is, een toekomstperspectief voor de aarde. In deze serie hebben hubots een plaats naast de mens ingenomen. De hubots kunnen activiteiten uitvoeren die ook de ‘echte’ mensen kunnen. De serie is vertaald vanuit het Zweeds.

Je volgt een aantal verhaallijnen waar de hubots een rol in hebben. Je stapt dit seizoen binnen met een ongeluk. Een man die in zijn auto in het donker op een verlaten weg rijdt. Hij is even met zijn aandacht ergens anders en rijdt plotseling iemand aan. De bestuurder is Roger die in een fabriek werkt waar de hubots het langzaam overnemen. Ook in zijn thuissituatie hebben de hubots een niet al te positieve rol. Hij en zijn vrouw Therese delen niet dezelfde mening over de hubots wat voor onaangename verrassingen zorgt. Kunnen mensen iets gaan voelen voor hubots? Kunnen hubots ook gevoelens krijgen voor mensen? Ik vind het zeer goed dat deze gevoelige onderwerpen worden aangekaart. Een realistische vraag die zeker in de toekomst kan gaan spelen.

Een tweede verhaallijn die je volgt is die van het gezin Engmann, dat bestaat uit vader Hans, moeder Inger en drie kinderen. Vader is een drukke man die worstelt met multitasken. Zijn vrouw is een werkzame advocate die buitenshuis werkt. Hun oudste dochter staat voor de keuze om een opleiding te kiezen, maar heeft niet veel motivatie. Hun jongste dochter zegt waar het op staat. Hun zoon zit ook volop in de puberteit en weet af en toe geen raad met zijn verlangens/gevoelens. Ik vind de scènes die hieruit voortkomen erg grappig. Het onderbreekt de serie af en toe en laat ook de jeugd even 'spreken'. Het draait dus niet alleen om het beeld dat volwassenen van de toekomst hebben.

De derde verhaallijn heeft een connectie met de tweede. Je volgt een eenzame oude man, genaamd Lennart die de vader van Inger is. Hij heeft een verouderde hubots genaamd Odi. Deze verhaallijn zit vol humor wat voor afwisseling tussen de verhaallijnen zorgt. Door deze verhaallijn kwam ook ik even tegenover de hubots te staan. De gevoelens waar Lennart mee worstelt, zijn goed weergegeven. Hierdoor begreep ik hem heel goed en kon ik me in zijn positie verplaatsen. Ook afstand doen van je vertrouwde hubot lijkt me niet gemakkelijk. Je bouwt er immers een band mee op, al is het een machine.

De vierde verhaallijn gaat over de ‘vrije’ hubots. Zij hebben zich bevrijdt van de mens en kunnen zelfstandig denken. Zij staan lijnrecht tegenover de mensen die hubots willen bezitten voor hun persoonlijke verlangens.
Als laatste volg je de smokkelaars die illegaal kapotte hubots opknappen en herprogrammeren om deze weer door te verkopen aan leveranciers.

Al met al behoorlijk wat verhaallijnen om te volgen, maar lopen wel goed en vloeiend door elkaar heen. Het is een serie die gemakkelijk te volgen is. Mijn complimenten voor de make-up van de hubots. Deze is zo strak uitgevoerd, dat het net echt robots zijn. Het acteerwerk is niet van alle acteurs even geweldig. De hubots acteren zeer goed. Zij moeten erg stil zitten en de fijne mimiek maakt het zeer lastig. Door de humor en herkenbare thuissituaties van de verschillende hoofdpersonen komt de serie ook niet al te nep over. Al me al heeft het voor mij een realistische weergave van de toekomst, waardoor het mij heeft geboeid om te blijven kijken.