King & Maxwell - Seizoen 1
Deze week was de laatste aflevering te zien van het eerste seizoen van King and Maxwell (2013). En om eerlijk te zijn, was ik blij dat het de laatste was.
In de serie volgen we twee voormalig geheime agenten die misdaden oplossen als privé detectives. Het duo bestaat uit Jon Tenney (King), bekend van The Closer (2005), en Rebecca Romijn (Maxwell), een Amerikaanse fotomodel en actrice van Nederlandse afkomst. Samen onderzoeken ze in elke aflevering een nieuwe kwestie. Zo gaat het duo op zoek naar een vermist jongetje, een moordenaar en een gestolen telefoon van een hoge pief. Het is een interessant en charmant duo en bovendien een lust voor het oog.
Zelf hebben zij ook een oogje op elkaar, want al snel blijkt dat er een spanning groeit tussen de twee. Ze kibbelen werkelijk over alles: wie er gelijk heeft of hoe hij zich hoort te kleden. Er blijft een professionele afstand tussen King en Maxwell, maar wanneer Maxwell op date wordt gevraagd door een andere man druipt de jaloezie op Kings’ gezicht er van af. Het is een luchtig en humoristisch spel, maar ontwikkelt zich langzaam.
Te langzaam als je het mij vraagt. De kijker heeft weinig andere verhaallijnen om zich aan vast te klampen. Door het gemis van meerdere doorlopende verhaallijnen lukt het de serie niet mijn concentratie vast te houden en de serie aandachtig te blijven volgen. Naast een verhaallijn, ontwikkelen de personages zich gedurende de serie ook minimaal. Het duurt lang voordat je de personages een beetje leert kennen.
Een gemis van de serie want het maakt het verhaal wat oppervlakkig en bovendien creëer je moeizaam empathie voor de personages. Het was wellicht interessant geweest om te zien hoe King en Maxwell elkaar hadden ontmoet en hoe hun vriendschap is ontstaan. Enige toelichting had ik wel gewild en verwacht door middel van flashbacks of enkele dialogen. Nu wordt je er als kijker er een beetje midden in gegooid zonder enige introductie.
Het duo leert al snel tijdens een onderzoek de autistische Edgar Roy (Ryan Hurst) kennen, die verdacht wordt als seriemoordenaar maar later wordt vrijgesproken. Met zijn technische vaardigheden, hackingtalent en oog voor numerieke patronen biedt Maxwell hem een baan aan. Pas na een tijd realiseert zij zich hoe zeer hij te pas komt bij hun opsporingen en onderzoeken. Langzaamaan hoort de autistische Edgar meer en meer bij het team. Dit personage ontwikkelt zich wel degelijk naarmate de serie vordert, en is om die reden interessant om te zien.
De serie, uitgezonden door TNT afgelopen zomer, is gebaseerd op de goed verkochte boekenreeks van David Baldacci. Het is een luchtige serie met een vleugje humor en weinig diepgang of details. Voor enkelen wellicht de nieuwe maandagavond, maar voor mij iets te luchtig.
In de serie volgen we twee voormalig geheime agenten die misdaden oplossen als privé detectives. Het duo bestaat uit Jon Tenney (King), bekend van The Closer (2005), en Rebecca Romijn (Maxwell), een Amerikaanse fotomodel en actrice van Nederlandse afkomst. Samen onderzoeken ze in elke aflevering een nieuwe kwestie. Zo gaat het duo op zoek naar een vermist jongetje, een moordenaar en een gestolen telefoon van een hoge pief. Het is een interessant en charmant duo en bovendien een lust voor het oog.
Zelf hebben zij ook een oogje op elkaar, want al snel blijkt dat er een spanning groeit tussen de twee. Ze kibbelen werkelijk over alles: wie er gelijk heeft of hoe hij zich hoort te kleden. Er blijft een professionele afstand tussen King en Maxwell, maar wanneer Maxwell op date wordt gevraagd door een andere man druipt de jaloezie op Kings’ gezicht er van af. Het is een luchtig en humoristisch spel, maar ontwikkelt zich langzaam.
Te langzaam als je het mij vraagt. De kijker heeft weinig andere verhaallijnen om zich aan vast te klampen. Door het gemis van meerdere doorlopende verhaallijnen lukt het de serie niet mijn concentratie vast te houden en de serie aandachtig te blijven volgen. Naast een verhaallijn, ontwikkelen de personages zich gedurende de serie ook minimaal. Het duurt lang voordat je de personages een beetje leert kennen.
Een gemis van de serie want het maakt het verhaal wat oppervlakkig en bovendien creëer je moeizaam empathie voor de personages. Het was wellicht interessant geweest om te zien hoe King en Maxwell elkaar hadden ontmoet en hoe hun vriendschap is ontstaan. Enige toelichting had ik wel gewild en verwacht door middel van flashbacks of enkele dialogen. Nu wordt je er als kijker er een beetje midden in gegooid zonder enige introductie.
Het duo leert al snel tijdens een onderzoek de autistische Edgar Roy (Ryan Hurst) kennen, die verdacht wordt als seriemoordenaar maar later wordt vrijgesproken. Met zijn technische vaardigheden, hackingtalent en oog voor numerieke patronen biedt Maxwell hem een baan aan. Pas na een tijd realiseert zij zich hoe zeer hij te pas komt bij hun opsporingen en onderzoeken. Langzaamaan hoort de autistische Edgar meer en meer bij het team. Dit personage ontwikkelt zich wel degelijk naarmate de serie vordert, en is om die reden interessant om te zien.
De serie, uitgezonden door TNT afgelopen zomer, is gebaseerd op de goed verkochte boekenreeks van David Baldacci. Het is een luchtige serie met een vleugje humor en weinig diepgang of details. Voor enkelen wellicht de nieuwe maandagavond, maar voor mij iets te luchtig.
