8.5
Mandy Gelling-Potharst geeft "In the Flesh – Seizoen 2" een 8.5.
Geschreven door Mandy Gelling-Potharst op 9 juni 2014.
Leuk?
0
0
Bekijk stemmen
In the Flesh – Seizoen 2
Wat is de euforische naam voor zombie? Partially Deceased Syndrome (PDS) Sufferer. Wat is de minder euforische naam voor zombie? Rotter. Twee benamingen voor de zelfde aandoening. De één gemaakt om niet al te negatief te denken over zombies en hun bijkomende problemen. De ander voor de PDS lijders waarvan mensen vinden dat er geen plaats is in de samenleving. ‘A rotter has gone rabid’, met andere woorden een PDS lijder is hondsdol geworden. In het tweede seizoen van In the Flesh leren we de bijverschijnselen kennen van PDS. Je kunt dus door het niet nemen van je medicijnen of het snuiven van ‘Oblivion’ een zombie worden in de ware zin van het woord. En dat ziet er gruwelijk uit.
We komen in het tweede seizoen terug in Roarton, het dorpje in Groot Brittannië waar het allemaal begon. In 2009 kwamen alle overledenen terug als mensen etende zombies. Door met man en macht te werken aan een oplossing hebben ze een medicijn ontdekt die de zombie weer een bewustzijn geeft. En zo wordt je overleden familielid of vriend weer bij je teruggebracht. Zolang je jezelf dik met Pancake (make-up) insmeert en contactlenzen draagt ben je bijna niet te onderscheiden van een levend persoon. Maar er zijn PDS’ers die zich niet aan die regels willen houden. Deze hebben zich verzameld onder de vlag van de Undead Liberation Army (ULA). Maar de regering heeft ook niet stilgezeten.
Als Amy, het vriendinnetje van Kieren weer, in Roarton aankomt, heeft ze zich aangesloten bij de ULA. In haar kielzog heeft ze Simon (Emmett Scanlan, Hollyoaks) meegenomen. De zeer charismatische Simon is één van de twaalf discipelen van de ‘Undead Prophet’ en hij probeert de PDS’ers over te halen om zich aan te sluiten bij ULA. In eerste instantie krijgt hij veel weerstand, maar als de regering komt met het ‘Give Back Scheme’ begrijpen vele dat ze nooit geaccepteerd zullen worden in de maatschappij. En het nieuwe parlementslid (MP) Maxime Martin (Wunmi Mosaku, Jo) komt de boel nog even lekker opschudden. Zowel Simon en Maxime zijn een geweldige aanvulling op de toch al uitstekende cast van In the Flesh. Beiden willen hetzelfde maar ze bewandelen alle twee een ander pad.
Kieren, die nog beter in zijn rol zit, lijkt de spil in dit alles. Als Kieren dan ook nog eens valt voor Simon en hem zelfs meeneemt naar Sunday’s lunch weet je dat In the Flesh meer is dan het lijkt. In the Flesh is geen hersenloze zombie serie, het gaat ook over verdriet, trauma’s, aanpassen en erbij horen. Over in verzet komen tegen je onderdrukkers en de juiste weg proberen te bewandelen. Zowel Kieren als zijn mede PDS’ers en de bewoners van Roarton lopen op eieren. De vrede is breekbaar en de scheidslijn tussen racisme en aanpassen is flinterdun. De regering helpt daarbij niet mee met hun Give Back Scheme, maar ook de ULA wil geen strobreedte toegeven.
Het tweede seizoen geeft veel antwoorden. Ook op de vraag waarom Kieren zo belangrijk is, niet alleen voor de MP, maar ook voor Simon en de ULA. En Kieren zelf dan? Hij zal zijn weg moeten vinden tussen loyaliteit aan zijn familie of zijn liefde voor Simon en zijn leven als PDS’er. En Simon moet een moeilijke keuze maken tussen zijn vriend Kieren en de ULA. Amy, de leukste van het stel, gaat door een fase die je voor een raadsel laat staan. Al met al is In the Flesh het tweede seizoen beduidend beter dan het eerste. Niet in de eerste plaats door de geweldige acteurs, die heel goed raad weten met hun zombie status, maar ook door het goede, samenhangende verhaal.
De spanning die opgebouwd is in de eerste vijf afleveringen, inclusief de terugblik van Simon, komt samen in de laatste aflevering. De muziek en de beelden zijn geweldig en ontroeren je soms tot tranen. Het gevecht dat Kieren, maar ook de levenden, moeten leveren is prachtig verwoord. De tweestrijd komt tot leven in Kieren, Simon, Jem en het stadje Roarton. Maar de laatste aflevering laat ruimte over voor meer, dus of dat definitief de laatste zal zijn is nog niet duidelijk, BBC3 heeft daar nog niets over los gelaten.
8.5 punten omdat dood zijn af en toe moeilijker lijkt dan leven.
We komen in het tweede seizoen terug in Roarton, het dorpje in Groot Brittannië waar het allemaal begon. In 2009 kwamen alle overledenen terug als mensen etende zombies. Door met man en macht te werken aan een oplossing hebben ze een medicijn ontdekt die de zombie weer een bewustzijn geeft. En zo wordt je overleden familielid of vriend weer bij je teruggebracht. Zolang je jezelf dik met Pancake (make-up) insmeert en contactlenzen draagt ben je bijna niet te onderscheiden van een levend persoon. Maar er zijn PDS’ers die zich niet aan die regels willen houden. Deze hebben zich verzameld onder de vlag van de Undead Liberation Army (ULA). Maar de regering heeft ook niet stilgezeten.
Als Amy, het vriendinnetje van Kieren weer, in Roarton aankomt, heeft ze zich aangesloten bij de ULA. In haar kielzog heeft ze Simon (Emmett Scanlan, Hollyoaks) meegenomen. De zeer charismatische Simon is één van de twaalf discipelen van de ‘Undead Prophet’ en hij probeert de PDS’ers over te halen om zich aan te sluiten bij ULA. In eerste instantie krijgt hij veel weerstand, maar als de regering komt met het ‘Give Back Scheme’ begrijpen vele dat ze nooit geaccepteerd zullen worden in de maatschappij. En het nieuwe parlementslid (MP) Maxime Martin (Wunmi Mosaku, Jo) komt de boel nog even lekker opschudden. Zowel Simon en Maxime zijn een geweldige aanvulling op de toch al uitstekende cast van In the Flesh. Beiden willen hetzelfde maar ze bewandelen alle twee een ander pad.
Kieren, die nog beter in zijn rol zit, lijkt de spil in dit alles. Als Kieren dan ook nog eens valt voor Simon en hem zelfs meeneemt naar Sunday’s lunch weet je dat In the Flesh meer is dan het lijkt. In the Flesh is geen hersenloze zombie serie, het gaat ook over verdriet, trauma’s, aanpassen en erbij horen. Over in verzet komen tegen je onderdrukkers en de juiste weg proberen te bewandelen. Zowel Kieren als zijn mede PDS’ers en de bewoners van Roarton lopen op eieren. De vrede is breekbaar en de scheidslijn tussen racisme en aanpassen is flinterdun. De regering helpt daarbij niet mee met hun Give Back Scheme, maar ook de ULA wil geen strobreedte toegeven.
Het tweede seizoen geeft veel antwoorden. Ook op de vraag waarom Kieren zo belangrijk is, niet alleen voor de MP, maar ook voor Simon en de ULA. En Kieren zelf dan? Hij zal zijn weg moeten vinden tussen loyaliteit aan zijn familie of zijn liefde voor Simon en zijn leven als PDS’er. En Simon moet een moeilijke keuze maken tussen zijn vriend Kieren en de ULA. Amy, de leukste van het stel, gaat door een fase die je voor een raadsel laat staan. Al met al is In the Flesh het tweede seizoen beduidend beter dan het eerste. Niet in de eerste plaats door de geweldige acteurs, die heel goed raad weten met hun zombie status, maar ook door het goede, samenhangende verhaal.
De spanning die opgebouwd is in de eerste vijf afleveringen, inclusief de terugblik van Simon, komt samen in de laatste aflevering. De muziek en de beelden zijn geweldig en ontroeren je soms tot tranen. Het gevecht dat Kieren, maar ook de levenden, moeten leveren is prachtig verwoord. De tweestrijd komt tot leven in Kieren, Simon, Jem en het stadje Roarton. Maar de laatste aflevering laat ruimte over voor meer, dus of dat definitief de laatste zal zijn is nog niet duidelijk, BBC3 heeft daar nog niets over los gelaten.
8.5 punten omdat dood zijn af en toe moeilijker lijkt dan leven.
Over de auteur, Mandy Gelling-Potharst
Mandy (1966) schrijft vanaf 2013 recensies, nieuwsberichten en columns. Inmiddels is het schrijven en meedenken voor MijnSerie een grote hobby geworden waar ze voorlopig nog niet mee wil stoppen. Ook maakte ze tussen 2016 en 2018 elke week een radiocolumn op Roulette FM voor het programma Ochtend Oostrom met Peter Oostrom. Vanaf januari 2019 gingen de twee weer samenwerken door éénmaal per maand een MijnSerie Podcast te maken. En sinds september 2018 is ze content manager. Vanaf 1 maart 2020 is ze hoofdredacteur van MijnSerie. Het genre series waar ze naar kijkt is nu ook zo uitgebreid dat ze niet kan zeggen welk genre, naast horror/thriller en alles over Sherlock Holmes, ze nu het beste vindt. Alle genres hebben wel iets wat haar aanspreekt. Ze staat altijd open voor goede tips over series die ze nog niet op haar kijk- of wensenlijstje heeft staan
Meer recensies van Mandy Gelling-Potharst
Reacties (5)