Humans - Seizoen 1

Humans is een serie met een morele en maatschappelijk vraagstuk: “Kunnen robots mensen vervangen?”

Gelukkig komt er een tweede seizoen van de remake van de Zweedse serie Real Humans. En ik hoop dat er nog vele seizoenen zullen volgen. Humans is een Engelse sciencefiction serie van de zender Channel 4. Humans gaat over synths, synthetische robots die als twee druppels water lijken op mensen; ze hebben alleen geen gevoel, tenminste de meeste niet. Humans is niet zomaar een sciencefiction serie, het speelt zich niet af in de ruimte en ook de aarde ziet eruit als de dag van vandaag. Maar Humans is een serie met een moreel en maatschappelijk vraagstuk: “Kunnen robots mensen vervangen?”

Volgens de demonstranten, die zich massaal verzamelen in Londen, niet. Ook de mensen die stompzinnig op de robots aan het inslaan zijn in de zogeheten fight clubs vinden dat synths geen rechten hebben. Maar anderen denken niet zo zwart wit en als dan blijkt dat sommige synths gevoelens hebben gekregen van hun maker is de beer los. Want gevoelens zijn datgene wat ons onderscheidt van de synths. Al die dilemma’s komen ruim aan bod. Want hoeveel synths kunnen er komen met gevoelens en wat zijn hun rechten dan. Synths zijn gemaakt om de mens te kunnen vervangen, niet om mens te zijn.

Humans laat je daar over nadenken en blaast tegelijk niet te hoog van de toren. Humans claimt niet de waarheid in pacht te hebben en dat maakt de serie ook zeer intrigerend. Want over hoeveel jaar zullen er ook bij ons synths rondlopen? En geef je die dan rechten of niet? Het verhaal en de manier waarop het verteld wordt is in mijn ogen typisch Engels. Geen haast en geen sensatie maar vertrouwen op goede dialogen, vraagstukken en uitstekende acteurs die dat kunnen overbrengen. De synth Anita/Mia gespeeld door Gemma Chan (Shetland) is zo levensecht een synth, dat je vergeet dat ze een actrice is die slechts een rol speelt.

Colin Morgan (Merlin, The Fall) is zeer verrassend en overtuigend als de ‘redder’ van zijn broers en zusters. Ook de andere synths zijn zeer overtuigend, maar de leukste en liefste synth is toch wel de half kapotte Odi (Will Tudor, Game of Thrones). Tudor speelt de geliefde synth van William Hurt die als Dr. George Millican geen moment teleurstelt. Met Odi heb je diep medelijden terwijl hij geen mens is. De familie Hawkins is hopeloos verdeeld als Anita haar intreden doet in het huishouden, maar komt al snel als team uit de bus met een doortastende Laura Hawkins (Katherine Parkinson, The Honourable Woman) aan de leiding.

Humans heeft geen grootschalige speciale effecten nodig om sciencefiction te mogen heten. Humans is sciencefiction zoals ik het ook graag zie. Als kijker word je voor het blok gezet en het laat je nadenken over een mogelijk toekomstbeeld. “Wat als…?” komt veelvuldig in mij op als ik naar Humans kijk. De camerabeelden en de muziek zijn niet schokkend te noemen, de inhoud af en toe wel. Je ziet sommige plottwisten absoluut niet aankomen en dat maakt van Humans een goede serie. Samen met de uitstekende acteurs die geen van allen teleurstellen.

Als kijker wordt je voor het blok gezet en het laat je nadenken over een mogelijk toekomstbeeld. “Wat als…?”

Mocht je geen sciencefiction fan zijn, is Humans toch uitstekend geschikt voor de seriekijker die houdt van de nodige verrassingen, niet te veel sensatie, goede dialogen en plottwisten. Persoonlijk heb ik de Zweedse serie niet gezien, dus helaas kan ik niet zeggen of die beter is of niet. Maar zoals ik al eens eerder heb opgemerkt, ik heb nog geen echt slechte Engelse serie gezien. Humans doet wat het moet doen, het houdt je als kijker geboeid. Nog niet gekeken naar Humans? Neem er toch even de tijd voor, het zijn slechts acht afleveringen. Daar draait de echte seriefan zijn hand niet voor om.

8,5 punten omdat je toch een robot aardig kan vinden en zelfs heel lief.