De intriges van House of the Dragon lijken sterk op de strijd om de Europese tronen in de middeleeuwen. Een fantasy-mix van geschiedenis met draken, dus. Voer voor kijkers die hun hersenen niet sparen.

De meeste mensen hebben waarschijnlijk geen idee hoe gewelddadig veel van de middeleeuwse troonopvolgingen zijn geweest. Toch staan de geschiedenisboeken vol met broedermoorden, geregelde huwelijken, verraad, gifbekers, successieoorlogen en intriges die de gebeurtenissen in House of the Dragon (HotD) naar de kroon steken. Nee, George R.R. Martin heeft niet ver hoeven zoeken voor de verhaallijnen van House of the Dragon.

Volgens de chaostheorie zoekt de natuur altijd een nieuw evenwicht als een bestaand evenwicht wordt verstoord. Een koninkrijk dat goed geleid wordt, is een voorbeeld van zo’n evenwichtige situatie. Dat wil zeggen, tot de adel binnen en buiten de grenzen moet gaan nadenken over de troonopvolging. Dan gaat het om overleven. Wie vindt het beste plekje aan de nieuwe tafel? Wiens geslacht overleeft de machtsstrijd tot de volgende stoelendans?

In sommige recensies werd House of the Dragon vergeleken met GTST. Dat werd vermoedelijk geschreven door mensen die zich te goed vonden voor GTST (daar hoor ik ook bij). Echter, met het vergelijk ben ik het niet eens. HotD is een verduiveld knap geschreven serie die wel je volledige aandacht vraagt.

Voor wie zich laat meevoeren door de gebeurtenissen weet deze serie een voelbare onderhuidse spanning te creëren. Het sluipende gevaar dat de hoofdpersonen bedreigt komt dichterbij naarmate het seizoen vordert. Een gezworen eed van trouw kan zomaar omslaan in verraad als de eigen positie in het gedrang komt. Bestaande zekerheden verdampen alsof ze nooit hebben bestaan en allianties worden gevormd en verbroken. Het eigen geslacht moet koste wat kost voortbestaan.

Die momenten van triomf en wanhoop wisselen elkaar in elke aflevering af.

Die momenten van triomf en wanhoop wisselen elkaar in elke aflevering af. Omdat de acteerprestaties van de bovenste plank zijn, vond ik het niet moeilijk om mij in te leven in de personages. Ook de decors en speciale effecten zijn fraai en geloofwaardig en de muziek en geluiden roepen een passende sfeer op.

Voor mij is dit één van de sterkste series van de afgelopen jaren. Eerlijk gezegd komt dat wel een beetje als een verrassing. In eerste instantie haakte ik na vijf delen af. Op de één of andere manier kon het mij niet voldoende boeien. Ik raakte de draad kwijt door de onverwachte en soms onduidelijke tijdsprongen en dan duurde het weer even voordat ik begreep wie nu wie was.

Toch wilde ik de serie een tweede kans geven. Als bij toverslag klikte het nu wel. De ene na de andere aflevering vloog voorbij en ik smulde van het sterke verhaal. Ik leed mee met de koning. Ik begreep de frustraties van de troonopvolgers en hun angst om hun plaats in de geschiedenis kwijt te raken. Alles paste en ik begreep wat George R.R. Martin met zijn Song of Ice and Fire wilde vertellen.

Ik kan niet afronden zonder een groot compliment aan alle acteurs te geven.

Ik kan niet afronden zonder een groot compliment aan alle acteurs te geven. Voor mij springen er een paar uit. De serie zit vol iconische personages, maar vooral het charisma van Daemon Targaryen (Matt Smith, Doctor Who) spat van het scherm af. Paddy Considine (The Third Day) verdient een prijs voor zijn rol van koning die uit alle macht de vrede in het koninkrijk probeert bewaren en daar een hoge prijs voor betaald. De vergiftigde relatie tussen Rhaenyra Targaryen (Milly Alcock, Reckoning) en Alicent Hightower (Olivia Cooke, Slow Horses) is haast voelbaar.

De box van het eerste seizoen bestaat uit vier blu ray-schijfjes met daarop alle tien afleveringen. Daarnaast staat er een uur aan extra inhoud op, verspreid over diverse video’s en twee exclusieve featurettes. In Return to the Seven Kingdoms wordt de relatie tussen deze serie en Game of Thrones uitgelegd. Welcome to Westeros laat één van de regisseurs en de twee belangrijkste schrijvers vertellen over de wereld waar alles zich afspeelt.



Ik beloon het eerste seizoen met een 8,5. De 1,5 punt aftrek is voor wat kleine ergernissen, zoals de (te) abrupte tijdsprongen die de kijker behoorlijk in de war kunnen brengen. Met een klein beetje moeite had dat vermeden kunnen worden.

Het hele eerste seizoen is een opmaat voor het (bevestigde) tweede seizoen. Ik verwacht dat daarin het tempo van de serie een stuk hoger zal liggen. Het eerste seizoen schept een duidelijk beeld over hoe de kaarten verdeeld zijn. Het tweede seizoen kan helemaal losgaan en de liefhebbers van harde actie, vuur en bloed nog meer aan hun trekken laten komen.