Grey's Anatomy - Seizoen 5

‘Kende je Grey’s nog niet?!’, riep een van mijn collega’s verbaasd toen ik vertelde dat ik in een weekend een heel seizoen had gekeken. Ja, inderdaad…. Grey’s Anatomy was nieuw voor mij. Natuurlijk had ik weleens erover gehoord of zelfs een stukje gezien op tv tijdens het zappen (wie niet?), maar ik had gewoonweg nog nooit écht de moeite genomen om naar deze serie te kijken. De dvd van het eerste seizoen heeft zelfs maandenlang, bedolven onder een laagje stof, in de kast gelegen. Voor lange tijd dacht ik namelijk dat Grey’s Anatomy niets voor mij was. Man, zat ik even fout!

In het vijfde seizoen van het medische drama worden wederom de artsen in opleiding gevolgd, waaronder Meredith (Ellen Pompeo, Catch Me If You Can), Christina (Sandra Oh, Hard Candy), Izzie (Katherine Heigl, Knocked up), George (T.R. Knight, 42) en Alex (Justin Chambers, The Zodiac). Er wordt een kijkje genomen in het alledaagse leven van de chirurgisch stagiairs en assistent-chirurgen vol met romantiek, verdriet, drama maar vooral ook vriendschap. De afleveringen wisselen af tussen de levens van de chirurgen in opleiding en de diverse medische zaken die op hun pad komen in Seattle Grace Hospital.

Tijdens dit seizoen van Grey’s maken we kennis met de nieuwe traumachirurg Owen (Kevin McKidd, Trainspotting) en de altijd vrolijke Arizona (Jessica Capshaw, Minority Report) die de artsen in opleiding kennis laat maken met kinderchirurgie. Beide personages brengen een frisse inbreng met zich mee en nemen deel aan de emotionele rollercoaster die Grey’s Anatomy heet. Het is een hele slimme zet geweest van de makers om deze twee aanwinsten toe te voegen aan de cast.
Een ander pluspunt blijft de voice over van Meredith waarmee iedere aflevering begint en eindigt. Voordat ik startte met kijken was ik erg huiverig over het gebruik van een voice over, maar het is goed uitgevoerd en helemaal niet storend. Dat Meredith, en heel af en toe een ander personage, de afleveringen inluidt en afsluit, en de algemene thematiek aankondigt ervaar ik als zeer prettig. Vertrouwd, zelfs. Daarbij is die thematiek herkenbaar en gemengd met een vleugje humor.
Het beste aan heel seizoen vijf vind ik persoonlijk de seizoensfinale. Wat een plot twist… schokkend, adembenemend maar ondanks alles toch een pareltje. Als kijker zit je sowieso aan het scherm gekluisterd als twee belangrijke personages tegenover elkaar staan in een leven of dood scenario.

Een van de meest frustrerende verhaallijnen is de wederkeer van Denny (Jeffrey Dean Morgan, Supernatural) in een geestachtige gedaante. Nee, fan favoriet Denny had voor mij niet hoeven terug te keren in de serie, in wat voor een vorm dan ook. Genoeg is genoeg.
Verder is het erg jammer dat George maar weinig te zien is in seizoen vijf. Vooral op dramatisch gebied leek zijn rol er niet echt meer toe te doen behalve tegen het einde aan. Maar goed, door de vrij grote cast zijn er wel meerdere personages die niet hun verdiende kans krijgen om zich nog verder te ontwikkelen.

Seizoen vijf is een emotionele rollercoaster. Met name de seizoen finale zorgt gegarandeerd voor kippenvel. Hier en daar zitten wat overdreven scenes en ongeloofwaardige situaties, maar hé het is en blijft natuurlijk wel een dramaserie. Hoewel ik het nooit had gedacht, is Grey’s Anatomy tóch een serie voor mij. Het is een serie voor iedereen. Grey’s Anatomy heeft mij in het eerste seizoen al overtuigd en blijft mij steeds weer opnieuw verbazen. Ik kan er geen genoeg van krijgen. De andere seizoenen heb ik ook al in huis… Laat het binge-watchen maar beginnen.