From Dusk Till Dawn: The Series

Als je de film keek, dan zal From Dusk Till Dawn: The Series je niet gaan verrassen. Het verhaal is namelijk precies hetzelfde; criminele broers die een gezin kidnappen om zo de grens met Mexico over te steken om daar vervolgens weer vast te komen zitten in een nachtclub met allemaal vreemde figuren. Dat hetzelfde verhaal wordt verteld hoeft natuurlijk helemaal geen probleem te zijn, want toen Leonardi DiCaprio tijdens een potje poker kaarten won voor de grote oversteek met de Titanic wist je ook al dat dit nooit goed af kon lopen. Toch bleef je kijken en werd je niet teleurgesteld. Even los van dat gejank van Celine Dion dan. Met de serie versie van één van de grootste cultfilms uit de 90?s zijn ze daar echter wat minder goed in geslaagd.

Het begint al met de cast. De Gecko Brothers doen hun best, maar hoe gaan zij in hemelsnaam de schoenen van hun voorgangers Tarantino en Clooney vullen? Tel daarbij op dat de film ook nog plek had voor mensen als Harvey Keitel, Salma “Jezus-wat-ben-je-toch-een-genot-om-naar-te-kijken” Hayek en bad guy extraordinaire Danny Trejo en je vecht eigenlijk bij voorbaat al een verloren strijd. Niet in de laatste plaats omdat Fez (inderdaad, die van That 70?s Show) ook nog eens is ingehuurd om één of andere drug lord te spelen. Ik kan heus wel door karakters heen kijken, zo denk ik bij Jay in Modern Family eigenlijk geen moment aan de vatsige schoenenverkoper uit Married With Children en heeft Kelsey Grammer Frasier prima geparkeerd in Boss, maar in From Dusk Till Dawn heb ik bij Fez toch steeds: “Yo, waar is Kelso?!”. Cast technisch gezien is eigenlijk alleen de cameo van Don Johnson een feest, maar zijn rol is zo klein dat je het eigenlijk geen feest mag noemen, maar meer een gezellig samenzijn met vrienden en Hamka’s.

Een ander ding wat na verloop van tijd echt gaat tegenstaan is dat ze het verhaal zo ontzettend hebben moeten uitrekken om er 10 afleveringen mee te vullen, dat het al z’n snelheid verliest. Nou ben ik zelf ook niet de snelste (mij ‘s ochtends m’n nest uit zien komen is daar al het bewijs van), maar het tempo in From Dusk Till Dawn slaat echt alles. Zelfs Goeie Tijden Slechte Tijden heeft er meer vaart in zitten.

Best goed te kijken, had slechter verwacht na het zien van de film.