The Truth Will Out - Seizoen 1
Hoe serieus moet je een cold-caseteam nemen dat gevormd wordt door een makelaar, een dievegge, een burgermevrouw en een teamleider die net terug is van een jarenlange burn out? En hoe serieus moet je een verhaal nemen waarin aan deze personages een belangrijke rol is toegekend? Die vragen hebben mij tijdens het kijken naar de Zweedse serie Truth Will Out acht afleveringen lang bezig gehouden en ik ben er eerlijk gezegd nog steeds niet uit. In sommige scenes overheerste het knullige, het kolderieke soms zelfs, terwijl andere werden geregeerd door de wetten van wat je een normale misdaadserie mag noemen. En nog zo’n vraag: wat hebben die Scandinaviërs toch met het thema van foute politici? De liefhebber die er even voor gaat zitten, kan zo een indrukwekkend rijtje opnoemen van series waarin ’s lands bestuurders zich vooral laten kennen in nietsontziende ijver hun blazoen schoon te houden. Terwijl dat in feite toch behoorlijk besmeurd blijkt te zijn.
Maar goed, het verhaal. Jaren geleden zorgde de arrestatie van Klas Levén voor de nodige ophef, in Zweden maar ook in andere landen. Levén bekende maar liefst acht moorden en ging voor de rest van zijn leven achter de tralies. Maar die bekentenis komt in een onverwacht daglicht te staan als zijn advocaat vermoord wordt. Bij het moordwapen wordt een briefje gevonden met de woorden ‘Levén liegt’. Als de veroordeelde zelf vervolgens ook zijn bekentenis herroept, staat voor een aantal mensen de wereld op zijn kop. De commissaris van politie, de officier van justitie, zelfs de minister van Justitie: allemaal hebben ze een verantwoordelijkheid in Levéns veroordeling en dus zouden ze allemaal ernstig gezichtsverlies lijden als kan worden aangetoond dat Levén inderdaad onschuldig is. Daarom is er hun alles aan gelegen het werk van het cold-caseteam dat op de zaak gezet is, te dwarsbomen.
Dat lijkt aanvankelijk niet zo moeilijk, want dat team is weinig meer dan een zootje ongeregeld. Zo wil Jorma (Christopher Wagelin, Hassel) binnenkort de politie verruilen voor een baan als makelaar en wordt Caijsa (Louise Peterhoff, The Bridge) ervan beschuldigd drugsgeld te hebben gestolen; tegen haar loopt een interne procedure. De derde persoon, Barbro (Ia Langhammer, Greyzone), is een dame op leeftijd die als burger het team op geheel eigen wijze ondersteunt en dan is er tot slot teamleider Peter Wendel (Robert Gustavsson, De 100-jarige man die uit het raam klom en verdween). De zelfmoord van zijn broer Urban, vijf jaar geleden, heeft hem totaal ontwricht. Zozeer zelfs dat hij last kreeg van psychoses en opgenomen moest worden. Nu is hij dus terug, maar de oude is hij zeker nog niet. Peter Wendel is dan ook bepaald niet het prototype van de doortastende speurder die vol verve tegen de bierkaai vecht. Dat doet hij overigens wel en al ziet dat er soms nogal onprofessioneel uit, hij maakt wel vorderingen. Ook al omdat zijn teamleden gaandeweg de smaak te pakken krijgen en ook hun tanden in de zaak-Levén zetten. En met succes, want wat commissaris Temo Björkmans ook doet om het onderzoek van Wendel en zijn team te ondermijnen, ze krijgen de echte seriemoordenaar wel in het vizier.
Die twee hoofdthema’s strijden in The Truth Will Out om voorrang: de zoektocht naar de echte moordenaar en de doofpotinitiatieven van het drietal handhavers. Overigens hoort daar feitelijk ook psychotherapeut Lena Wahlberg bij. Haar adviezen hebben destijds een belangrijke rol gespeeld bij de veroordeling van Levén; ook voor dreigt dus reputatieschade.
The Truth Will Out wordt gepresenteerd als een psychologische thriller. Het verhaal is gebaseerd op een idee van de bekende schrijver/criminoloog Leif GW Persson, die zich baseerde op het waargebeurde verhaal van Thomas Quick, die ten onrechte veroordeeld werd als seriemoordenaar. Nu kun je best een aardig boompje opzetten over de vraag wat een psychologische thriller is en waarschijnlijk kom je dan uiteindelijk niet tot een eensluidende definitie. Ik vind dat dit verhaal te weinig credits heeft om ‘psychologisch’ te mogen heten. Weliswaar wordt Wendel nog dagelijks gehinderd door spoken uit het verleden – met name de onverwerkte dood van zijn broer – maar ik vind de uitwerking daarvan niet overtuigend genoeg om de serie als ‘psychologisch’ te betitelen. Eerlijk gezegd begon ik me te ergeren aan het vele stilzwijgende staren van de man. Voor een serieus verhaal komt zijn optreden niet geloofwaardig over, net als dat van zijn drie sidekicks. Maar dat geldt eigenlijk voor nagenoeg alle personages: hun rollen zijn te dik aangezet, waardoor je als kijker onvoldoende kans krijgt ‘in het verhaal’ te komen. Mij lukte het in ieder geval niet.
Deze serie laten voor wat zij is dus? Dat gaat me ook weer te ver. Het verhaal komt nogal traag op gang, maar dat geldt voor meer Scandi-thrillers. Maar als de snelheid halverwege wordt opgevoerd, wil je toch ook wel weten hoe het verhaal afloopt. Je weet dan inmiddels wie de echte moordenaar is, maar je wilt ook graag weten of de vier die hun falen in de doofpot willen stoppen, uiteindelijk het deksel op de neus krijgen. Of dat lukt, moet u zelf maar gaan zien.
Maar goed, het verhaal. Jaren geleden zorgde de arrestatie van Klas Levén voor de nodige ophef, in Zweden maar ook in andere landen. Levén bekende maar liefst acht moorden en ging voor de rest van zijn leven achter de tralies. Maar die bekentenis komt in een onverwacht daglicht te staan als zijn advocaat vermoord wordt. Bij het moordwapen wordt een briefje gevonden met de woorden ‘Levén liegt’. Als de veroordeelde zelf vervolgens ook zijn bekentenis herroept, staat voor een aantal mensen de wereld op zijn kop. De commissaris van politie, de officier van justitie, zelfs de minister van Justitie: allemaal hebben ze een verantwoordelijkheid in Levéns veroordeling en dus zouden ze allemaal ernstig gezichtsverlies lijden als kan worden aangetoond dat Levén inderdaad onschuldig is. Daarom is er hun alles aan gelegen het werk van het cold-caseteam dat op de zaak gezet is, te dwarsbomen.
Dat lijkt aanvankelijk niet zo moeilijk, want dat team is weinig meer dan een zootje ongeregeld. Zo wil Jorma (Christopher Wagelin, Hassel) binnenkort de politie verruilen voor een baan als makelaar en wordt Caijsa (Louise Peterhoff, The Bridge) ervan beschuldigd drugsgeld te hebben gestolen; tegen haar loopt een interne procedure. De derde persoon, Barbro (Ia Langhammer, Greyzone), is een dame op leeftijd die als burger het team op geheel eigen wijze ondersteunt en dan is er tot slot teamleider Peter Wendel (Robert Gustavsson, De 100-jarige man die uit het raam klom en verdween). De zelfmoord van zijn broer Urban, vijf jaar geleden, heeft hem totaal ontwricht. Zozeer zelfs dat hij last kreeg van psychoses en opgenomen moest worden. Nu is hij dus terug, maar de oude is hij zeker nog niet. Peter Wendel is dan ook bepaald niet het prototype van de doortastende speurder die vol verve tegen de bierkaai vecht. Dat doet hij overigens wel en al ziet dat er soms nogal onprofessioneel uit, hij maakt wel vorderingen. Ook al omdat zijn teamleden gaandeweg de smaak te pakken krijgen en ook hun tanden in de zaak-Levén zetten. En met succes, want wat commissaris Temo Björkmans ook doet om het onderzoek van Wendel en zijn team te ondermijnen, ze krijgen de echte seriemoordenaar wel in het vizier.
Die twee hoofdthema’s strijden in The Truth Will Out om voorrang: de zoektocht naar de echte moordenaar en de doofpotinitiatieven van het drietal handhavers. Overigens hoort daar feitelijk ook psychotherapeut Lena Wahlberg bij. Haar adviezen hebben destijds een belangrijke rol gespeeld bij de veroordeling van Levén; ook voor dreigt dus reputatieschade.
The Truth Will Out wordt gepresenteerd als een psychologische thriller. Het verhaal is gebaseerd op een idee van de bekende schrijver/criminoloog Leif GW Persson, die zich baseerde op het waargebeurde verhaal van Thomas Quick, die ten onrechte veroordeeld werd als seriemoordenaar. Nu kun je best een aardig boompje opzetten over de vraag wat een psychologische thriller is en waarschijnlijk kom je dan uiteindelijk niet tot een eensluidende definitie. Ik vind dat dit verhaal te weinig credits heeft om ‘psychologisch’ te mogen heten. Weliswaar wordt Wendel nog dagelijks gehinderd door spoken uit het verleden – met name de onverwerkte dood van zijn broer – maar ik vind de uitwerking daarvan niet overtuigend genoeg om de serie als ‘psychologisch’ te betitelen. Eerlijk gezegd begon ik me te ergeren aan het vele stilzwijgende staren van de man. Voor een serieus verhaal komt zijn optreden niet geloofwaardig over, net als dat van zijn drie sidekicks. Maar dat geldt eigenlijk voor nagenoeg alle personages: hun rollen zijn te dik aangezet, waardoor je als kijker onvoldoende kans krijgt ‘in het verhaal’ te komen. Mij lukte het in ieder geval niet.
Deze serie laten voor wat zij is dus? Dat gaat me ook weer te ver. Het verhaal komt nogal traag op gang, maar dat geldt voor meer Scandi-thrillers. Maar als de snelheid halverwege wordt opgevoerd, wil je toch ook wel weten hoe het verhaal afloopt. Je weet dan inmiddels wie de echte moordenaar is, maar je wilt ook graag weten of de vier die hun falen in de doofpot willen stoppen, uiteindelijk het deksel op de neus krijgen. Of dat lukt, moet u zelf maar gaan zien.
