Californication - Seizoen 6
Na het wat gekunstelde (dramatische) einde van seizoen 5 is dit nieuwe seizoen in eerste instantie wat zoekende. Vanaf aflevering drie lijkt de serie de draad weer langzaam op te pakken.
De eerste afleveringen, waarin Hank (David Duchovny) door vrienden en familie naar een afkickkliniek wordt gestuurd, hebben moeite met de balans tussen komedie en drama. Als karakter is Hank diep gezonken en probeert als gevolg daarvan extra grappig te doen. Dit maakt zijn situatie uiteraard alleen maar treuriger. Het blijkt voor de schrijvers erg moeilijk om dit gegeven te rijmen met de enigszins luchtige toon die de serie in eerdere seizoenen had.
Dat wil niet zeggen dat er hiervoor geen serieuze gebeurtenissen plaatsvonden. Zeker de relaties met ex-vrouw Karen (Natascha McElhone) en vooral dochter Becca (Madeleine Martin) gingen door menig dal. De afwisseling tussen deze momenten en de komedie, vooral rondom zijn zaakwaarnemer Charlie (Evan Handler) en zijn ongemakkelijke avonturen, vond altijd een knappe balans. De verstoring die in de eerste afleveringen optreedt heeft waarschijnlijk te maken met het feit dat het nu Hank is die de pijnlijke momenten beleeft.
Totdat Charlie zich moet gaan voordoen als homoseksueel, nadat een grote klant door een vergissing denkt dat hij op mannen valt. Hij wil de klant, eveneens homo, absoluut niet kwijtraken. Tegelijkertijd begint Hank in de afkickkliniek weer een beetje de oude te worden. Hij ontmoet daar Faith (Maggie Grace uit de eerste twee seizoenen van Lost), een voormalig groupie. Beide ontwikkelingen zetten dit seizoen in beweging op een manier die we van Californication mogen (en zijn gaan) verwachten. Dat betekent dat we in grote lijnen kunnen weten wat er gaat gebeuren. Het zijn de details die ons positief verrassen.
Vooral in het tweede deel van dit seizoen is de komedie goed aanwezig. Rockzanger Atticus Fetch (komiek Tim Minchin) is een heerlijk overdreven karakter. Het soort dat alleen in deze serie langs kan komen. Hank moet een rockopera met hem schrijven. Uit de televisiewereld ontmoeten we verder mannenhater Ophelia (Maggie Wheeler, oftewel Janice uit Friends), drugsdealer Jorge Garcia (Hurley uit Lost) en psycholoog Patrick Fischler (Phil, opnieuw Lost). In een grappige bijrol zien we Marilyn Mandon als zichzelf.
Seizoen 6 is niet geheel zonder problemen. Er zijn iets te veel karakters waar een verhaallijn en achtergrond voor bedacht is. Zo krijgen Karen en Becca in het eerste deel bijna geen aandacht. Ook worden er naast Atticus andere karikaturen geïntroduceerd. Niet al deze overdreven versies van stereotypes werken. De partner van de overleden rocker, waar Faith ooit groupie bij was, is zo nu en dan erg vervelend. De entourage van Attricus, vooral zijn vrouw en zijn manager, blijken overbodig.
Duchovny is nog steeds op dreef als Hank. Het plezier dat hij in de komische scènes heeft druipt er vanaf. Knap dat zijn ellendige momenten eveneens erg overtuigend overkomen. Ook Handler is weer goed bezig. Zijn ongemakkelijke situaties doen de momenten in filmkomedies als American Pie en Meet the Parents verbleken; de manier waarop de acteur er vol invliegt is bewonderenswaardig. De bijrollen zijn een beetje hit-en-miss. Rocker Minchin en mannenhater Wheeler vullen hun rollen perfect in. Maar Maggie Grace krijgt geen overtuigende Faith op het scherm. Haar meisjesachtige rol in actiefilm Taken draagt daar deels aan bij. Het is moeilijk voor te stellen dat iemand als Hank, en de halve rockwereld, zo gek is op dit bijna onschuldige kind.
Deze kleine aanmerkingen kunnen de pret niet drukken. Driekwart van seizoen 6 is uitstekend en het einde is goed gekozen. Geen geforceerde cliffhanger, maar een logische ontwikkeling in de persoonlijke relaties van de hoofdpersonen. Het is daarom opnieuw uitkijken naar het volgende seizoen. Zou alles goed komen met de niet-zo-subtiele schrijver? Het is moeilijk voor te stellen. Toch hoopt iedereen stiekem dat het met Hank helemaal goedkomt.
De eerste afleveringen, waarin Hank (David Duchovny) door vrienden en familie naar een afkickkliniek wordt gestuurd, hebben moeite met de balans tussen komedie en drama. Als karakter is Hank diep gezonken en probeert als gevolg daarvan extra grappig te doen. Dit maakt zijn situatie uiteraard alleen maar treuriger. Het blijkt voor de schrijvers erg moeilijk om dit gegeven te rijmen met de enigszins luchtige toon die de serie in eerdere seizoenen had.
Dat wil niet zeggen dat er hiervoor geen serieuze gebeurtenissen plaatsvonden. Zeker de relaties met ex-vrouw Karen (Natascha McElhone) en vooral dochter Becca (Madeleine Martin) gingen door menig dal. De afwisseling tussen deze momenten en de komedie, vooral rondom zijn zaakwaarnemer Charlie (Evan Handler) en zijn ongemakkelijke avonturen, vond altijd een knappe balans. De verstoring die in de eerste afleveringen optreedt heeft waarschijnlijk te maken met het feit dat het nu Hank is die de pijnlijke momenten beleeft.
Totdat Charlie zich moet gaan voordoen als homoseksueel, nadat een grote klant door een vergissing denkt dat hij op mannen valt. Hij wil de klant, eveneens homo, absoluut niet kwijtraken. Tegelijkertijd begint Hank in de afkickkliniek weer een beetje de oude te worden. Hij ontmoet daar Faith (Maggie Grace uit de eerste twee seizoenen van Lost), een voormalig groupie. Beide ontwikkelingen zetten dit seizoen in beweging op een manier die we van Californication mogen (en zijn gaan) verwachten. Dat betekent dat we in grote lijnen kunnen weten wat er gaat gebeuren. Het zijn de details die ons positief verrassen.
Vooral in het tweede deel van dit seizoen is de komedie goed aanwezig. Rockzanger Atticus Fetch (komiek Tim Minchin) is een heerlijk overdreven karakter. Het soort dat alleen in deze serie langs kan komen. Hank moet een rockopera met hem schrijven. Uit de televisiewereld ontmoeten we verder mannenhater Ophelia (Maggie Wheeler, oftewel Janice uit Friends), drugsdealer Jorge Garcia (Hurley uit Lost) en psycholoog Patrick Fischler (Phil, opnieuw Lost). In een grappige bijrol zien we Marilyn Mandon als zichzelf.
Seizoen 6 is niet geheel zonder problemen. Er zijn iets te veel karakters waar een verhaallijn en achtergrond voor bedacht is. Zo krijgen Karen en Becca in het eerste deel bijna geen aandacht. Ook worden er naast Atticus andere karikaturen geïntroduceerd. Niet al deze overdreven versies van stereotypes werken. De partner van de overleden rocker, waar Faith ooit groupie bij was, is zo nu en dan erg vervelend. De entourage van Attricus, vooral zijn vrouw en zijn manager, blijken overbodig.
Duchovny is nog steeds op dreef als Hank. Het plezier dat hij in de komische scènes heeft druipt er vanaf. Knap dat zijn ellendige momenten eveneens erg overtuigend overkomen. Ook Handler is weer goed bezig. Zijn ongemakkelijke situaties doen de momenten in filmkomedies als American Pie en Meet the Parents verbleken; de manier waarop de acteur er vol invliegt is bewonderenswaardig. De bijrollen zijn een beetje hit-en-miss. Rocker Minchin en mannenhater Wheeler vullen hun rollen perfect in. Maar Maggie Grace krijgt geen overtuigende Faith op het scherm. Haar meisjesachtige rol in actiefilm Taken draagt daar deels aan bij. Het is moeilijk voor te stellen dat iemand als Hank, en de halve rockwereld, zo gek is op dit bijna onschuldige kind.
Deze kleine aanmerkingen kunnen de pret niet drukken. Driekwart van seizoen 6 is uitstekend en het einde is goed gekozen. Geen geforceerde cliffhanger, maar een logische ontwikkeling in de persoonlijke relaties van de hoofdpersonen. Het is daarom opnieuw uitkijken naar het volgende seizoen. Zou alles goed komen met de niet-zo-subtiele schrijver? Het is moeilijk voor te stellen. Toch hoopt iedereen stiekem dat het met Hank helemaal goedkomt.
