The Bridge - Seizoen 4
Dood en verderf zijn vaste ingrediënten van de meeste Scandinavische thrillers. Daarover laat de trailer die aan iedere Lumière-dvd vooraf gaat, geen twijfel bestaan. Dat geldt dus ook voor de Deens-Zweedse hitserie The Bridge. Vooral het eerste seizoen zet wat dat betreft stevig in: op de brug tussen Denemarken en Zweden wordt een doormidden gezaagd lichaam gevonden. Maar ook de openingsscène van seizoen drie, waarin bouwvakkers een familietafereel met etalagepoppen en één lijk op een bouwplaats aantreffen, mag er zijn.
Het vierde seizoen lijkt in dat opzicht een trendbreuk. We treffen Saga Norén in de gevangenis, waar zij al een jaar verblijft in afwachting van een rechterlijke uitspraak over haar rol bij de dood van haar moeder. Is er sprake van moord of gaat Saga vrij uit? Dat politiemensen het achter de tralies niet gemakkelijk hebben, mag als genoegzaam bekend worden verondersteld; dat motief kom je in meer misdaadverhalen tegen. Je komt er immers gemakkelijk ‘oude bekenden’ tegen die graag nog een openstaande rekening met je vereffenen, zeker nu de oude machtsverhoudingen niet meer bestaan. Dat ervaart ook Saga op een bijzonder pijnlijke manier. Maar dat juist een van de medegevangenen met wie zij een goede band leek te hebben, haar levensgevaarlijk verwondt, is toch wel verrassend. Al wordt helemaal op het eind duidelijk wie de vrouw hiertoe heeft aangezet.
Intussen wordt Henrik Sabroe geconfronteerd met een macaber sterfgeval: onder een brug ergens in Kopenhagen is een vrouw door steniging om het leven gebracht. Het blijkt om Margrethe Thormod te gaan, hoofd van de Deense immigratiedienst. Het lijkt daarom in eerste instantie logisch om de dader in die hoek te zoeken; concreet: het zou de uitgezette Iraniër Iraaq Shirazi kunnen zijn. Maar Thormod zal niet het enige dodelijke slachtoffer blijken. In de afleveringen die volgen, worden nog meer mensen op gruwelijke wijze vermoord; door elektrocutie en door vergiftiging bijvoorbeeld. Stuk voor stuk methoden die gebruikt worden om terdoodveroordeelden terecht te stellen. Als het klopt dat de slachtoffers werden terechtgesteld, moet mogelijk rekening gehouden worden met nog vier moorden; wereldwijd zijn er namelijk zeven terechtstellingsmethoden bekend. En als ook een tweede theorie klopt, namelijk dat alle moorden te maken hebben met een zaak uit het verleden, zou ook het leven van Henrik Sabroe gevaar lopen. Want evenals de mensen die eerder slachtoffer van een ogenschijnlijke zinloze moordpartij werden, heeft hij destijds vuile handen gemaakt.
De zoektocht naar de moordenaar – of moordenaars? – is de belangrijkste verhaallijn, maar zeker niet de enige. Belangrijk is bijvoorbeeld ook de zoektocht die Saga onderneemt naar de ware toedracht van de verdwijning van Henriks vrouw en dochters. Henrik zelf heeft in dit opzicht nooit bevredigende resultaten behaald, maar Saga is uit ander hout gesneden. Zij rust niet voordat zij de antwoorden heeft waarnaar Henrik al acht jaar op zoek is. Verder is er de verhaallijn waarin crimineel William Ramberg de hoofdrol speelt, over Sofie Björk die met haar zoon haar gewelddadige echtgenoot ontvlucht, over een sektarische gemeenschap in een dorp ver van de bewoonde wereld en over twee jonge meisjes die van huis zijn weggelopen en met de opbrengsten van straatroof in hun onderhoud voorzien. En dan, last but not least, die over onverwachte ontwikkelingen in de relatie tussen Henrik en Saga. Best veel, zult u zeggen en dat kan ik alleen maar beamen. Dat is ook mijn belangrijkste – herstel, enige – punt van kritiek op het vierde seizoen van The Bridge: de geschiedenis had best een stuk minder ‘rijk’ mogen zijn zonder aan kwaliteit in te boeten. Positief is dan weer dat alles uiteindelijk met elkaar blijkt samen te hangen; iedere verhaallijn heeft een functie binnen het grote geheel. Ook daarom ben ik over dit laatste seizoen net zo enthousiast als over de vorige drie; scriptschrijvers en productieteam hebben opnieuw een prestatie van formaat geleverd.
‘Every saga ends’ staat op het omslag van de dvd-box te lezen, maar dat wisten de fans natuurlijk al lang: na dit seizoen moeten ze voorgoed afscheid nemen van Saga Norén, die mede dankzij het sterke acteerwerk van Sofia Helin net zo’n iconisch personage geworden is als bijvoorbeeld The Killing-speurder Sara Lund. Zoals past bij zo’n laatste seizoen, worden alle belangrijke verhaallijnen die de vier seizoenen met elkaar verbinden, op een bevredigende manier afgehecht. Wat dat betekent, laat ik hier graag in het midden. Op spoilers zit immers niemand te wachten.
Het vierde seizoen lijkt in dat opzicht een trendbreuk. We treffen Saga Norén in de gevangenis, waar zij al een jaar verblijft in afwachting van een rechterlijke uitspraak over haar rol bij de dood van haar moeder. Is er sprake van moord of gaat Saga vrij uit? Dat politiemensen het achter de tralies niet gemakkelijk hebben, mag als genoegzaam bekend worden verondersteld; dat motief kom je in meer misdaadverhalen tegen. Je komt er immers gemakkelijk ‘oude bekenden’ tegen die graag nog een openstaande rekening met je vereffenen, zeker nu de oude machtsverhoudingen niet meer bestaan. Dat ervaart ook Saga op een bijzonder pijnlijke manier. Maar dat juist een van de medegevangenen met wie zij een goede band leek te hebben, haar levensgevaarlijk verwondt, is toch wel verrassend. Al wordt helemaal op het eind duidelijk wie de vrouw hiertoe heeft aangezet.
Intussen wordt Henrik Sabroe geconfronteerd met een macaber sterfgeval: onder een brug ergens in Kopenhagen is een vrouw door steniging om het leven gebracht. Het blijkt om Margrethe Thormod te gaan, hoofd van de Deense immigratiedienst. Het lijkt daarom in eerste instantie logisch om de dader in die hoek te zoeken; concreet: het zou de uitgezette Iraniër Iraaq Shirazi kunnen zijn. Maar Thormod zal niet het enige dodelijke slachtoffer blijken. In de afleveringen die volgen, worden nog meer mensen op gruwelijke wijze vermoord; door elektrocutie en door vergiftiging bijvoorbeeld. Stuk voor stuk methoden die gebruikt worden om terdoodveroordeelden terecht te stellen. Als het klopt dat de slachtoffers werden terechtgesteld, moet mogelijk rekening gehouden worden met nog vier moorden; wereldwijd zijn er namelijk zeven terechtstellingsmethoden bekend. En als ook een tweede theorie klopt, namelijk dat alle moorden te maken hebben met een zaak uit het verleden, zou ook het leven van Henrik Sabroe gevaar lopen. Want evenals de mensen die eerder slachtoffer van een ogenschijnlijke zinloze moordpartij werden, heeft hij destijds vuile handen gemaakt.
De zoektocht naar de moordenaar – of moordenaars? – is de belangrijkste verhaallijn, maar zeker niet de enige. Belangrijk is bijvoorbeeld ook de zoektocht die Saga onderneemt naar de ware toedracht van de verdwijning van Henriks vrouw en dochters. Henrik zelf heeft in dit opzicht nooit bevredigende resultaten behaald, maar Saga is uit ander hout gesneden. Zij rust niet voordat zij de antwoorden heeft waarnaar Henrik al acht jaar op zoek is. Verder is er de verhaallijn waarin crimineel William Ramberg de hoofdrol speelt, over Sofie Björk die met haar zoon haar gewelddadige echtgenoot ontvlucht, over een sektarische gemeenschap in een dorp ver van de bewoonde wereld en over twee jonge meisjes die van huis zijn weggelopen en met de opbrengsten van straatroof in hun onderhoud voorzien. En dan, last but not least, die over onverwachte ontwikkelingen in de relatie tussen Henrik en Saga. Best veel, zult u zeggen en dat kan ik alleen maar beamen. Dat is ook mijn belangrijkste – herstel, enige – punt van kritiek op het vierde seizoen van The Bridge: de geschiedenis had best een stuk minder ‘rijk’ mogen zijn zonder aan kwaliteit in te boeten. Positief is dan weer dat alles uiteindelijk met elkaar blijkt samen te hangen; iedere verhaallijn heeft een functie binnen het grote geheel. Ook daarom ben ik over dit laatste seizoen net zo enthousiast als over de vorige drie; scriptschrijvers en productieteam hebben opnieuw een prestatie van formaat geleverd.
‘Every saga ends’ staat op het omslag van de dvd-box te lezen, maar dat wisten de fans natuurlijk al lang: na dit seizoen moeten ze voorgoed afscheid nemen van Saga Norén, die mede dankzij het sterke acteerwerk van Sofia Helin net zo’n iconisch personage geworden is als bijvoorbeeld The Killing-speurder Sara Lund. Zoals past bij zo’n laatste seizoen, worden alle belangrijke verhaallijnen die de vier seizoenen met elkaar verbinden, op een bevredigende manier afgehecht. Wat dat betekent, laat ik hier graag in het midden. Op spoilers zit immers niemand te wachten.
