The Returned - Seizoen 1
Les Revenants, ook uitgebracht onder de titels Rebound en The Returned, gaat niet over zombies. Waarom schrijf ik dit? In eerste instantie dacht ik namelijk dat het wél over zombies ging, toen iemand mij enthousiast vertelde over deze serie. Dit is ook de reden dat ik niet meteen ben gaan kijken. Begrijp mij niet verkeerd, niets mis met zombies, ik ben een groot fan van The Walking Dead maar op dat moment had ik geen trek in nog meer zombies. Totdat ik toevallig het een en ander las over de regisseur en schrijver van Les Revenants, Fabrice Gobert, op onze grote vriend internet. Eigenlijk sprak het mysterieuze concept mij enorm aan en heb ik de serie meteen in mijn virtuele winkelwagentje geklikt.
In een Frans dorp keren overleden bewoners terug. De teruggekeerden zijn niets veranderd en herinneren zich niet wat er precies is gebeurd. Het feit dat ze gestorven zijn is dan ook lastig te bevatten. Dit heeft natuurlijk een enorme impact op hun familieleden en de bewoners van het dorp. Er worden veel vragen opgeroepen en er heerst een gevoel van ongeloof en angst. De teruggekeerden proberen hun leven op te pakken alsof er niets aan de hand is. Dit is natuurlijk niet zo simpel als het lijkt… wat voor pijnlijke en ontroerende momenten zorgt.
In iedere aflevering staat een personage centraal maar die verhaallijn wordt gekruist met de verhaallijnen van de andere personages. Zo leren we seriemoordenaar Serge (Guillaume Gouix, Midnight in Paris), een vermoord achtjarig jongetje (Swann Nambotin) en Simon (Pierre Perrier, American Translation) die zelfmoord pleegde op zijn trouwdag kennen. Een van de pijnlijkste relaties die wordt aangekaart, is naar mijn mening, de relatie tussen Camille (Yara Pilartz, 17 Filles) en Lena (Jenna Thiam, Vie sauvage). Tweelingzusjes die wreed uit elkaar zijn gehaald op de dag toen Camille is verongelukt. Hun gebroken relatie en het onbegrip tussen de zusjes is erg ontroerend. De persoonlijke verhalen zijn zeker een van de sterkste punten van Les Revenants en de menselijke emoties worden geloofwaardig en sterk weergegeven.
Les Revenants is een serie die jou als kijker in het diepe gooit en je daar ook laat. Door de realistische setting werkt de spanning en het mysterie rondom de personages erg effectief. Het gebruik van flashbacks en de verassende plotwendingen zorgen er voor dat er beetje bij beetje meer informatie wordt onthuld. Persoonlijk heb ik de sfeer als vervreemdend en een soort van poëtisch ervaren. Geen enkel moment heb ik mij verveeld. Les Revenants laat mij denken aan Twin Peaks en, een van mijn favoriete schrijvers, Stephen King. Als kijker ga je jezelf veel vragen stellen en daar houd ik van.
Het feit dat er nauwelijks concrete antwoorden worden gegeven, waardoor er veel voor de verbeelding overblijft, de mysterieuze sfeer en de ontroerende momenten maken Les Revenants, naar mijn mening, een goede en aangename serie om naar te kijken. Je kunt er niet te veel over zeggen. Ik zou zeggen: ga allemaal Les Revenants kijken!
In een Frans dorp keren overleden bewoners terug. De teruggekeerden zijn niets veranderd en herinneren zich niet wat er precies is gebeurd. Het feit dat ze gestorven zijn is dan ook lastig te bevatten. Dit heeft natuurlijk een enorme impact op hun familieleden en de bewoners van het dorp. Er worden veel vragen opgeroepen en er heerst een gevoel van ongeloof en angst. De teruggekeerden proberen hun leven op te pakken alsof er niets aan de hand is. Dit is natuurlijk niet zo simpel als het lijkt… wat voor pijnlijke en ontroerende momenten zorgt.
In iedere aflevering staat een personage centraal maar die verhaallijn wordt gekruist met de verhaallijnen van de andere personages. Zo leren we seriemoordenaar Serge (Guillaume Gouix, Midnight in Paris), een vermoord achtjarig jongetje (Swann Nambotin) en Simon (Pierre Perrier, American Translation) die zelfmoord pleegde op zijn trouwdag kennen. Een van de pijnlijkste relaties die wordt aangekaart, is naar mijn mening, de relatie tussen Camille (Yara Pilartz, 17 Filles) en Lena (Jenna Thiam, Vie sauvage). Tweelingzusjes die wreed uit elkaar zijn gehaald op de dag toen Camille is verongelukt. Hun gebroken relatie en het onbegrip tussen de zusjes is erg ontroerend. De persoonlijke verhalen zijn zeker een van de sterkste punten van Les Revenants en de menselijke emoties worden geloofwaardig en sterk weergegeven.
Les Revenants is een serie die jou als kijker in het diepe gooit en je daar ook laat. Door de realistische setting werkt de spanning en het mysterie rondom de personages erg effectief. Het gebruik van flashbacks en de verassende plotwendingen zorgen er voor dat er beetje bij beetje meer informatie wordt onthuld. Persoonlijk heb ik de sfeer als vervreemdend en een soort van poëtisch ervaren. Geen enkel moment heb ik mij verveeld. Les Revenants laat mij denken aan Twin Peaks en, een van mijn favoriete schrijvers, Stephen King. Als kijker ga je jezelf veel vragen stellen en daar houd ik van.
Het feit dat er nauwelijks concrete antwoorden worden gegeven, waardoor er veel voor de verbeelding overblijft, de mysterieuze sfeer en de ontroerende momenten maken Les Revenants, naar mijn mening, een goede en aangename serie om naar te kijken. Je kunt er niet te veel over zeggen. Ik zou zeggen: ga allemaal Les Revenants kijken!
