Leuk?
1
0
Bekijk stemmen
The Fosters - Eerste aflevering
Onze maatschappij is divers en dat is maar goed ook. In elke maatschappij zijn mensen van elkaar afhankelijk om de samenleving leefbaar te houden en dienen wij respect en tolerantie voor elkaar op te brengen. Het tv-medium is daarom een perfect medium om een dergelijke boodschap uit te dragen. Tv dient namelijk lang niet alleen als entertainment, maar is vaak ook een weerspiegeling van de maatschappij. The Fosters, van de zender ABC Family, stelt issues aan de kaak die ook spelen in onze maatschappij, maar lang niet zo vaak belicht worden. The Fosters laat een homoseksueel stel zien die samen een gezin opvoeden en zich ook nog ontfermen over pleegkinderen. Dat is een beeld dat iedereen zou moeten omarmen en alleen daarom al verdiend de serie krediet.
In The Fosters zien wij Stef (Teri Polo, Law & Order) en Lena Foster (Sherri Saum, Gossip Girl) die de zorg dragen over de zoon van Stef en hun twee geadopteerde kinderen. Hun leven krijgt een onverwachte wending wanneer zij zich ontfermen over Callie (Maia Mitchell, Castaway), een rebelse tiener die net uit de jeugdgevangenis komt en nergens terecht kan. De twee hebben al een vol huishouden, dus de initiële twijfel is goed te begrijpen. Zij besluiten Callie te ontvangen, maar geven wel aan dat deze constructie tijdelijk is. Dat veranderd wanneer een dierbare van Callie in de problemen komt en zij serieus moeten overdenken of zij Callie niet permanent een thuis moeten bieden.
Jennifer Lopez fungeert als producer voor The Fosters en haar productiemaatschappij is nauw betrokken bij het project. Het beste van The Fosters is overduidelijk het beeld, en de boodschap, die de serie wil uitdragen. De serie wil een blik werpen op het lot van pleegkinderen en hoe zij vaak slachtoffer worden van het systeem. Het is goed om het publiek eraan te herinneren dat deze kinderen ook een stem verdienen en het recht hebben om op te groeien net als ieder ander kind, zonder van plek naar plek te moeten gaan. Ook valt de serie te prijzen dat homoseksuelen de hoofdrol hebben en samen zorgdragen voor een gezin. Met de recente ophef over het homohuwelijk blijft dit voor velen een beladen onderwerp. Wie vanuit geloofsovertuiging of vanuit een meer traditionele manier naar het huwelijk (en relaties) kijkt kan de serie daarom makkelijk van de hand doen. Onterecht, want Stef en Lena (natuurlijk is dat wel het beeld wat ABC Family wilt uitdragen) tonen dat homoseksuelen dezelfde setting kunnen creëren en dezelfde liefde en affectie kunnen bieden als heteroseksuelen. Wie kinderen naar het beste van hun mogelijkheden een ongedwongen en veilig klimaat biedt om zich te ontplooien tot zelfredzame en verantwoordelijke burgers, verdiend die mogelijkheid. Ongeacht hoe de samenstelling van het koppel eruit ziet.
The Fosters zelf is buiten deze importante boodschap toch geen hoogvlieger en dat ligt niet aan de cast, want die presteert naar behoren met het materiaal dat geboden wordt. Maar niet alle acteurs komen even goed uit de verf en de karakterontwikkeling laat hier en daar zeker te wensen over. De serie is ook vrij clichématig en betreed alle platgetreden paden. De pilot verloopt ook nog eens heel voorspelbaar en laat niks aan de verbeelding over. Na het aanschouwen van de tweede aflevering is dat beeld helaas ongewijzigd. De serie prikkelt niet en als kijker aanschouw je alles heel onverschillig. Het is natuurlijk een familieserie en voor die doelgroep zal de serie ook lekker wegkijken. Toch zou The Fosters gebaat zijn bij betere schrijvers, die de dagelijkse beslommeringen van een gezin frisser belichten. Er is veel expositie in de pilot, maar het gaat niet echt ergens naar toe. Het is een verplicht nummertje om wat achtergrondinformatie te geven, maar niet alle scènes werken op dat punt even goed. De serie heeft duidelijk het hart op de goede plek, maar goede bedoelingen zorgen niet altijd voor goede televisie. De pilot is daarom middelmatig en The Fosters zou helemaal middelmaat zijn als je Stef en Lena zou vervangen met Stefano en Lena.
Toch is dit het type show dat een platform verdiend. Het is daarom zeker de moeite waard om een aantal afleveringen te aanschouwen om te zien of het kwalitatief vooruit gaat. The Fosters is namelijk in een unieke gelegenheid om interessante verhalen te vertellen en haar licht te schijnen op onderwerpen die de aandacht verdienen. De serie gaat over echte mensen die dagelijkse beslommeringen meemaken die herkenbaar zijn. Iedereen zou zich daarin kunnen identificeren. De serie doet hierdoor wat zoveel andere series niet doen en dat valt te prijzen.
Volg The Fosters (2013)In The Fosters zien wij Stef (Teri Polo, Law & Order) en Lena Foster (Sherri Saum, Gossip Girl) die de zorg dragen over de zoon van Stef en hun twee geadopteerde kinderen. Hun leven krijgt een onverwachte wending wanneer zij zich ontfermen over Callie (Maia Mitchell, Castaway), een rebelse tiener die net uit de jeugdgevangenis komt en nergens terecht kan. De twee hebben al een vol huishouden, dus de initiële twijfel is goed te begrijpen. Zij besluiten Callie te ontvangen, maar geven wel aan dat deze constructie tijdelijk is. Dat veranderd wanneer een dierbare van Callie in de problemen komt en zij serieus moeten overdenken of zij Callie niet permanent een thuis moeten bieden.
Jennifer Lopez fungeert als producer voor The Fosters en haar productiemaatschappij is nauw betrokken bij het project. Het beste van The Fosters is overduidelijk het beeld, en de boodschap, die de serie wil uitdragen. De serie wil een blik werpen op het lot van pleegkinderen en hoe zij vaak slachtoffer worden van het systeem. Het is goed om het publiek eraan te herinneren dat deze kinderen ook een stem verdienen en het recht hebben om op te groeien net als ieder ander kind, zonder van plek naar plek te moeten gaan. Ook valt de serie te prijzen dat homoseksuelen de hoofdrol hebben en samen zorgdragen voor een gezin. Met de recente ophef over het homohuwelijk blijft dit voor velen een beladen onderwerp. Wie vanuit geloofsovertuiging of vanuit een meer traditionele manier naar het huwelijk (en relaties) kijkt kan de serie daarom makkelijk van de hand doen. Onterecht, want Stef en Lena (natuurlijk is dat wel het beeld wat ABC Family wilt uitdragen) tonen dat homoseksuelen dezelfde setting kunnen creëren en dezelfde liefde en affectie kunnen bieden als heteroseksuelen. Wie kinderen naar het beste van hun mogelijkheden een ongedwongen en veilig klimaat biedt om zich te ontplooien tot zelfredzame en verantwoordelijke burgers, verdiend die mogelijkheid. Ongeacht hoe de samenstelling van het koppel eruit ziet.
The Fosters zelf is buiten deze importante boodschap toch geen hoogvlieger en dat ligt niet aan de cast, want die presteert naar behoren met het materiaal dat geboden wordt. Maar niet alle acteurs komen even goed uit de verf en de karakterontwikkeling laat hier en daar zeker te wensen over. De serie is ook vrij clichématig en betreed alle platgetreden paden. De pilot verloopt ook nog eens heel voorspelbaar en laat niks aan de verbeelding over. Na het aanschouwen van de tweede aflevering is dat beeld helaas ongewijzigd. De serie prikkelt niet en als kijker aanschouw je alles heel onverschillig. Het is natuurlijk een familieserie en voor die doelgroep zal de serie ook lekker wegkijken. Toch zou The Fosters gebaat zijn bij betere schrijvers, die de dagelijkse beslommeringen van een gezin frisser belichten. Er is veel expositie in de pilot, maar het gaat niet echt ergens naar toe. Het is een verplicht nummertje om wat achtergrondinformatie te geven, maar niet alle scènes werken op dat punt even goed. De serie heeft duidelijk het hart op de goede plek, maar goede bedoelingen zorgen niet altijd voor goede televisie. De pilot is daarom middelmatig en The Fosters zou helemaal middelmaat zijn als je Stef en Lena zou vervangen met Stefano en Lena.
Toch is dit het type show dat een platform verdiend. Het is daarom zeker de moeite waard om een aantal afleveringen te aanschouwen om te zien of het kwalitatief vooruit gaat. The Fosters is namelijk in een unieke gelegenheid om interessante verhalen te vertellen en haar licht te schijnen op onderwerpen die de aandacht verdienen. De serie gaat over echte mensen die dagelijkse beslommeringen meemaken die herkenbaar zijn. Iedereen zou zich daarin kunnen identificeren. De serie doet hierdoor wat zoveel andere series niet doen en dat valt te prijzen.
Reacties (0)