The Americans – Seizoen 2

Hoe kunnen spionnen er zo niet uit zien als spionnen? In The Americans kan dat want ten tijde van de Koude Oorlog, die zich afspeelde in de jaren ’80, is het heel geloofwaardig. Wij hadden toen een enorme achterdocht naar alles wat maar enigszins rook naar communisme. En de Russen wilde ons het liefst begraven. The Americans zijn betere Amerikanen dan de Amerikanen zelf. Maar voor het spionnenwerk wordt een dure prijs betaald. Elizabeth Jennings staat zelfs in de top tien van slechtste (serie/film) moeders.

Als we seizoen twee beginnen is Elizabeth Jennings hersteld van haar schotwond en komt ze terug naar huis. Ze gebruiken het excuus dat een tante ziek was en dat Elizabeth voor haar heeft gezorgd. Henry, de jongste zoon, gelooft zijn vader en moeder nog wel, maar Paige is een ander verhaal. Paige is veertien en ze gelooft niet zomaar wat pa en ma vertellen. In eerste instantie denkt Paige dat haar ouders beide een affaire hebben. Door haar zoektocht komt Paige terecht bij een kerkgenootschap. Ze vindt hier vriendschap en een doel. Maar Elizabeth en Philip zijn hier fel tegen gekant. De spanningen binnen het gezin Jennings nemen hierdoor toe. En wat doen de Jennings; krijgt hun gezin voorrang of toch het spionnenwerk?

De rol van Paige wordt uitgebreider en Holly Taylor draagt haar rol goed. De Jennings zijn The Americans geworden en dat draagt zeker bij aan meer spanning en betere chemie tussen beide. Philip worstelt met zijn nephuwelijk met Martha, maar ook Elizabeth heeft moeite met het feit dat Philip er een tweede vrouw op na houdt. De spanningen in het huwelijk lopen hierdoor op. Stan Beeman heeft privé het een en ander uit te leggen door zijn buitenechtelijke relatie met Nina Sergeevna. Maar uiteindelijk komt het gevaar niet van de CIA, FBI of andere spionnen. Het gevaar voor de Jennings komt uit een heel andere en onverwachte hoek. Andrew Larrick (Lee Tergesen, Oz) blijkt de meest gevaarlijke tegenstander te zijn van The Americans.

Na het eerste seizoen dat uitermate spannend was hebben ze met het tweede seizoen meer diepte willen geven aan onze spionnenfamilie. Dat is uitstekend gelukt. De acteurs zijn goed gekozen en de chemie is duidelijk aanwezig. Ook de twijfel en het verdriet worden prachtig verwoord en verfilmd. De verhoudingen binnen en buiten de KGB en FBI zijn knap gedaan en de verschillen zijn heel duidelijk net als de overeenkomsten. Het Stealth programma staat dit seizoen centraal. Voor mij is The Americans een feest van herkenning. De jaren ’80 komen weer even voorbij en zelfs onze eigen Golden Earring heeft een plaatsje in de muzikale score. Van mij mogen The Americans nog wel even doorgaan.

8.5 punten voor het betere spionnenwerk.