The Umbrella Academy

He was a bad person and a worse father – Diego

Wanneer je adoptievader een ongeïnteresseerde man lijkt, je moeder een robot is, de butler een aap en je met zeven adoptiebroers en zussen, met bijzondere krachten, in een huis woont en getraind wordt om de wereld te redden... The Umbrella Academy is vanaf nu te streamen op Netflix en laat er geen gras over groeien: een superhelden-show hoeft niet te kloppen, niet duister of juist overdreven vrolijk te zijn én, misschien nog wel de grootste middelvinger van alles, niet van Marvel of DC te komen.

The Umbrella Academy gaat over vijf, soms zeven, maar eigenlijk zes kinderen kinderen die in 1989 plotseling geboren werden. Precies, plotseling. De moeders waren niet zwanger en ineens moesten ze bevallen. Sir Reginald Hargreeves (Colm Feore, House of Cards) besloot zoveel mogelijk van de 43 kinderen te adopteren. Het lukte uiteindelijk met zeven van hen…

[image-117692]

Als je denkt, dit klinkt allemaal totaal onlogisch en lichtelijk ridicuul, klopt.
Als je denkt, wacht even ik lees het begin van je recensie voor de logica nogmaals, dat mag.
Als je denkt, dit is een grote wirwar waar totaal niet naar te kijken valt, dat klopt niet.

The Umbrella Academy weet me, als een plotselinge bevalling, totaal te verrassen. De karakters zijn stuk voor stuk bijzonder goed uitgewerkt. Ze zijn samen zo disfunctioneel als je het kunt krijgen, maar passen op de een of andere bijzondere manier perfect bij elkaar.

Uitblinkers in de eerste aflevering zijn Robert Sheehan (Misfits), die de totaal ongefilterde en enigszins genderfluïde Klaus a.k.a. Séance speelt. De totale paniek in zijn ogen als een zin die hij uitspreekt ineens lijkt te kloppen maakt hem al geweldig om naar te kijken. Maar ook Aiden Gallagher (Nicky, Ricky, Dicky & Dawn) die Number Five speelt is buitengewoon goed. Hij speelt een 13-jarige jongen met het brein van een 57-jarige man. Ik heb het even opgezocht, Aiden is 15 jaar oud. Maar hij speelt het alsof hij daadwerkelijk weet hoe een oudere man denkt en doet. Een behoorlijke prestatie!

De rest van de cast weet nog niet te verpletteren, maar dat is eigenlijk in één aflevering ook niet te doen. De absurditeit van het verhaal nemen de makers ook naadloos over in de cinematografie en de muziek. Of het nu gaat om een shot van het hele complex waar de hoofdpersonen zijn, waardoor het lijkt alsof ze in een poppenhuis staan, of de bizarre muziek tijdens een gewelddadige scène, alles lijkt te kloppen.

Juist die kloppende absurditeit, met daaraan toegevoegd de prestaties van de acteurs, het verhaal én de vreemde humor, maken dit een bijzonder goed geslaagd experiment van Netflix. Als je van humor óf superhelden óf absurde dingen óf gewoon vermaak óf al de voorgaande dingen houdt, probeer The Umbrella Academy eens. De eerste aflevering heeft mij in ieder geval behoorlijk verrast.

Een 8,5!