The Secret - Complete serie
‘Een vierdelige Britse dramareeks over twee gerespecteerde burgers die in een pittoresk Noord-Iers kuststadje de haast perfecte dubbele moord plegen,’ kondigde de tv-gids aan. Ik was meteen geïntrigeerd om naar The Secret te kijken. Een miniserie gebaseerd op de bestseller ‘Let This Be Our Secret’ en helaas op waargebeurde feiten.
Mijn nieuwsgierigheid werd beloond. The Secret is een serie die klasse uitstraalt. Ondanks het feit dat het verhaal zich leent voor sensatie, morele brol en het uitvergroten van clichés, zijn de makers erin geslaagd het verhaal oprecht en gelaagd weer te geven. De feiten op zich zijn niet de essentie van de reeks. De psychologische laag is dat wel. En deze laag wordt erg genuanceerd en verfijnd verteld. Als kijker weet je niet altijd wat je er van moet vinden en dat is positief. In een wereld waar we alles ofwel moeten ‘liken’ ofwel moeten ‘disliken’, zijn series als deze een verademing.
James Nesbitt (The Hobbit) speelt zijn rol met glans. Hij acteert met zijn ogen en mond. Vaak angstaanjagend, maar soms toch ook meelijwekkend. Tegenspeelster Geneviève O’Reilly (Matrix-films) is zo mogelijk nog beter. Ze zet een ontzettend geloofwaardig angstig personage neer. Ook zij acteert met haar gezicht. Met geen woorden begrijp je haar dankzij haar non-verbale taal.
De beelden zijn erg donker, maar dit past volledig bij het verhaal en de setting. Een burgerlijk mini stadje dat net niet in slaap is gevallen omdat iedereen streeft naar een grijs, maar vooral in de lijntjes passend leven. Veel dialogen zijn er niet nodig om je mee te laten slepen in deze setting. De beelden vertellen in feite het hele verhaal en de context.
Als ik dan toch een klein minpuntje mag geven: de plotse stroomversnelling die er net voor het einde komt. Het eerste deel is uitgediept, vertelt het verhaal stap voor stap, op het ritme van het net niet indommelende stadje. Het allerlaatste deel gaat iets sneller, maar ook hier is er ruimte voor kleine stapjes. Het deeltje ertussen, gaat eventjes te snel. Al stoort dit allerminst. Maar als kijker vraag je je wel af hoe een sterk figuur plots even een grote zwakte vertoont. Die opbouw miste ik een beetje.
Kortom, een absoluut aan te raden serie. Zeker binnen het genre van ‘waargebeurd verhaal’, dat zelden tot deftige televisie leidt, is dit een topper. Let wel op de deprimerende gevoelens die aangewakkerd kunnen worden door de donkere beelden, maar laat je vooral meeslepen in dit psychologisch drama met een topstaaltje van acteren.
Mijn nieuwsgierigheid werd beloond. The Secret is een serie die klasse uitstraalt. Ondanks het feit dat het verhaal zich leent voor sensatie, morele brol en het uitvergroten van clichés, zijn de makers erin geslaagd het verhaal oprecht en gelaagd weer te geven. De feiten op zich zijn niet de essentie van de reeks. De psychologische laag is dat wel. En deze laag wordt erg genuanceerd en verfijnd verteld. Als kijker weet je niet altijd wat je er van moet vinden en dat is positief. In een wereld waar we alles ofwel moeten ‘liken’ ofwel moeten ‘disliken’, zijn series als deze een verademing.
James Nesbitt (The Hobbit) speelt zijn rol met glans. Hij acteert met zijn ogen en mond. Vaak angstaanjagend, maar soms toch ook meelijwekkend. Tegenspeelster Geneviève O’Reilly (Matrix-films) is zo mogelijk nog beter. Ze zet een ontzettend geloofwaardig angstig personage neer. Ook zij acteert met haar gezicht. Met geen woorden begrijp je haar dankzij haar non-verbale taal.
De beelden zijn erg donker, maar dit past volledig bij het verhaal en de setting. Een burgerlijk mini stadje dat net niet in slaap is gevallen omdat iedereen streeft naar een grijs, maar vooral in de lijntjes passend leven. Veel dialogen zijn er niet nodig om je mee te laten slepen in deze setting. De beelden vertellen in feite het hele verhaal en de context.
Als ik dan toch een klein minpuntje mag geven: de plotse stroomversnelling die er net voor het einde komt. Het eerste deel is uitgediept, vertelt het verhaal stap voor stap, op het ritme van het net niet indommelende stadje. Het allerlaatste deel gaat iets sneller, maar ook hier is er ruimte voor kleine stapjes. Het deeltje ertussen, gaat eventjes te snel. Al stoort dit allerminst. Maar als kijker vraag je je wel af hoe een sterk figuur plots even een grote zwakte vertoont. Die opbouw miste ik een beetje.
Kortom, een absoluut aan te raden serie. Zeker binnen het genre van ‘waargebeurd verhaal’, dat zelden tot deftige televisie leidt, is dit een topper. Let wel op de deprimerende gevoelens die aangewakkerd kunnen worden door de donkere beelden, maar laat je vooral meeslepen in dit psychologisch drama met een topstaaltje van acteren.
