The Good Cop - Seizoen 1

Op 21 september 2018 verscheen het eerste seizoen van The Good Cop, bestaande uit tien afleveringen van ± 45 minuten, in zijn geheel op Netflix. Nog geen twee maanden later, op 13 november 2018, maakte Netflix alweer bekend dat The Good Cop niet zal terugkeren voor een tweede seizoen. Om heel eerlijk te zijn, ben ik daar niet bijzonder rouwig om. In deze recensie zal ik uitleggen waarom ik dat vind.

In The Good Cop staan vader en zoon Caruso centraal. Tony Caruso senior (Tony Danza, Who’s the Boss?) is een voormalig politieagent. Na acht jaar in de bak te hebben gezeten, komt hij voorwaardelijk vrij. Hij trekt in bij zijn zoon Tony Caruso junior (Josh Groban, The Crazy Ones) die kortweg TJ genoemd wordt. TJ is rechercheur bij de NYPD en doet in tegenstelling tot zijn vader alles volgens het boekje. Om deze reden wordt hij door zijn collega’s regelmatig ‘Choir Boy’ en ‘Nancy Drew’ genoemd. Zodra Caruso senior vrijkomt, begint hij zich direct te pas en te onpas te bemoeien met het werk en privéleven van junior.

Het basisidee van The Good Cop klinkt prima. Helaas is de uitwerking een stuk minder. Ik vond het leuk om Tony Danza weer in een serie te zien. Danza heeft zijn sporen in tv-land ruim verdiend, vooral met karakters genaamd Tony. In The Good Cop kruipt hij voor de zesde(!) keer in de huid van een fictieve Tony. Josh Groban daarentegen is bekend als zanger en heeft weinig ervaring als acteur. Tot nu toe speelde hij vooral gastrolletjes als zichzelf. In zijn eerste hoofdrol acteert Groban niet slecht. Toch wordt hij van het scherm gespeeld door al zijn tegenspelers. Hoe klein hun rol ook is.

Ook de combinatie Danza/Groban vind ik niet geslaagd. Er is geen chemie tussen beiden. Daarnaast is het moeilijk te geloven dat Groban de zoon van Danza is. Naast Danza zijn het vooral de collega’s van Groban die de show stelen. Mijn persoonlijke favoriet is Isiah Whitlock Jr. (The Mist) als rechercheur Burl Loomis. Burl telt de dagen af tot zijn pensioen, maakt droge opmerkingen en rent nooit. Whizzkid Ryan (Bill Kottkamp, Campus Law) en Cora Vadquez (Monica Barbaro, Chicago Justice), op wie TJ een oogje heeft, maken het team compleet.



The Good Cop is een klassieke whodunnit. Elke aflevering behandelt een zaak met een kop en een staart. Daar is in principe niets mis mee. Helaas ligt het tempo van de serie te traag om continu geboeid te blijven. Daarnaast zijn de verhaallijnen uitgekauwd en langdradig. In de meeste afleveringen houden de zaken op de een of andere vergezochte manier verband met Caruso senior. De geloofwaardigheid van de serie gaat hierdoor verloren. Bovendien vind ik het vreemd dat Caruso na acht jaar in de bak nog steeds geliefd is en bejubeld wordt door zowel medebajesklanten als collega’s van de NYPD.

Opvallend voor een Netflix Original is dat de serie ontzettend braaf is. Er zit geen randje aan. Ook leer je geen enkel personage echt kennen. Zo wordt zelfs de precieze reden dat Caruso senior in de bak zat niet onthuld. Na de eerste aflevering verwachtte ik juist antwoorden gedurende de rest van het seizoen. Een gemiste kans van de makers. Tot slot ergerde ik me mateloos aan de gebruikte achtergrondmuziek. Ik vond de plingelplangelpianomuziek absoluut niet passen bij de serie. Die was naar mijn mening te hard en viel te vaak in herhaling.

Hoewel The Good Cop geen bijzonder goede serie is, is het ook absoluut niet de slechtste serie die ik ooit heb gezien. Toch overheerst bij mij het gevoel dat er veel meer in had gezeten. Zeker als je bedenkt dat The Good Cop, op basis van een Israëlische serie, gecreëerd is door Andy Breckman, de maker van Monk. Volgens mij rekenden de makers wel op een tweede seizoen. Naarmate het einde van het seizoen nadert, proberen de makers toch nog een doorlopende verhaallijn door het script te weven rondom Connie, de overleden vrouw van Caruso senior en moeder van Caruso junior.

Vanwege het uitblijven van een tweede seizoen blijf je als kijker met enkele onbeantwoorde vragen zitten. Aangezien deze verhaallijn slechts een klein gedeelte van de serie vormt, hoeft dit geen reden te zijn om de serie over te slaan. Als je een beetje van politieseries houdt, zal The Good Cop je wellicht kunnen bekoren. The Good Cop kon mij niet volledig bekoren. Mijn score is dan ook aan de matige kant, een 5,5.