Sneaky Pete gaat over Marius Josipovic. Hij is een vrijgelaten gevangene die de identiteit van zijn celgenoot Pete Murphy aanneemt om zijn verleden te ontlopen. Na al die prinsen op witte paarden en mierzoete liefdesverhalen, vond ik het hoog tijd voor iets anders. Geen glitter en glamour meer, ik wilde iets rauwers. Toen ik de titel Sneaky Pete zag voorbijkomen, was mijn interesse meteen gewekt. Waar ging dit over? Geen idee en dat wilde ik zo houden. Geen trailers, geen recensies. Gewoon kijken. En eerlijk? Daar ben ik blij om. Als ik van tevoren had geweten wat me te wachten stond, waren mijn verwachtingen waarschijnlijk te hoog geweest.
Niet iedereen zal het met me eens zijn, maar ik vond het verhaal redelijk oké. Niet briljant, wel vermakelijk. Marius Josipovic (Giovanni Ribisi) komt vrij na een tijd in de gevangenis te hebben gezeten. Hij krijgt geen warm welkom, want Vince Lonigan (Bryan Cranston), een man die hij flink heeft opgelicht, heeft een prijs op zijn hoofd gezet. Tijd om te vluchten dus. Maar Marius zou Marius niet zijn als hij een goed plan heeft bedacht om de dans te ontspringen. Hij neemt de identiteit over van zijn celgenoot Pete Murphy. Die had namelijk een hele riedel opgehangen over zijn familie: warm nest, genoeg geld, en, een belangrijk detail, hij heeft daar al twintig jaar geen contact meer mee gehad. Perfect dus. Marius, of vanaf nu ‘Pete’, zoekt de familie op en wordt met open armen ontvangen.
Niet zo rauw als gehoopt
De familie van Pete bestaat uit opa Otto (Peter Gerety), oma Audrey (Margo Martindale) en vier kleinkinderen: Julia (Marin Ireland), Taylor (Shane McRae) en Carly (Libe Barer). De kinderen van Otto en Audrey zijn niet meer in hun leven. De moeder van Julia, Taylor en Carly is overleden bij een auto-ongeluk, en Pete’s moeder heeft al jaren geen contact meer met haar ouders vanwege een gebeurtenis uit het verleden. Otto en Audrey runnen een borgtochtbedrijf, waarin ook Julia werkzaam is. Taylor is politieagent en Carly studeert nog. Pete’s moeder, Maggie (Jane Adams), komt vanaf seizoen 2 opnieuw in beeld. Dit zijn ook de personages die in alle seizoenen een rol spelen of genoemd worden. En dan het complete verhaal in een notendop: in seizoen 1 draait om Marius’ eigen verleden dat hem inhaalt. In seizoen 2 krijgt hij te maken met de gevolgen van wat Pete in het verleden heeft uitgespookt. En in seizoen 3 duikt er iemand uit Marius’ verleden op, wat de familie Murphy opnieuw meesleept, dit keer via de geschiedenis van Pete’s moeder Maggie. Dat is grofweg de rode draad. Als je besluit de serie te kijken, doe dat dan vanaf het begin tot het einde, dit is handig voor de verhaallijnen.
De serie is bedacht door Bryan Cranston en David Shore. David Shore is ook bekend als de bedenker van House M.D., een serie die ik in het begin graag keek, maar die ik op een gegeven moment wat te voorspelbaar vond worden, net als Sneaky Pete. Bryan Cranston kennen we natuurlijk van Breaking Bad, een serie die ik echt heb verslonden. Ik vond het verhaal, de ontwikkelingen en de acteurs daar ijzersterk. In Sneaky Pete miste ik dat gevoel. Hoewel er zeker pittige en rauwe scènes in zitten, miste ik de harde rauwheid die ik ken van Breaking Bad of Fargo (zowel de film als de serie).
Wat betreft de cast: Margo Martindale zet Audrey overtuigend neer, en ook Peter Gerety als Otto is sterk. Giovanni Ribisi en Marin Ireland wisten mij niet altijd te pakken, maar samen hadden ze wél een goede dynamiek. Libe Barer en Shane McRae springen er niet echt uit, maar ze doen wat ze moeten doen. De eerste aflevering maakte me nieuwsgierig. Het concept werkte, en met Cranston’s naam eraan verbonden bleef ik zeker kijken. Maar ergens halverwege het seizoen begon het te wankelen. Het werd het wat voorspelbaarder. Marius had telkens een plan, maar natuurlijk liep het altijd anders en hij moest steeds weer op het laatste moment de boel redden. Na een paar keer wordt dat trucje wat doorzichtig. En dit was precies wat ik bij House M.D. ook heb ervaren.
Dat gezegd hebbende: de plottwist van seizoen 1 was echt sterk gedaan. Daardoor wilde ik ook door naar seizoen 2 en 3. Maar ik geef toe: ik heb daar aardig wat scènes doorgespoeld. Sommige verhaallijnen sleepten zich voort en voelden overbodig.
Meer House dan Breaking Bad
Mijn eindoordeel is dan ook een 6,5, want Sneaky Pete is een slimme serie met een interessant uitgangspunt. Het is onderhoudend, bij vlagen spannend. Maar verwacht geen Breaking Bad. Het is wat luchtiger, minder intens, en soms wat voorspelbaar. Prima om te bingen, maar het is niet de serie die je maanden later nog steeds bezighoudt.
Over de auteur, Treesa
Treesa is een frevente kijker van series. Veel vindt zij leuk om te zien. Van reality tot fictie, horror of romans, het maakt haar niet uit. De komst van o.a. Netflix en Videoland waren voor haar een uitkomst om allerlei series te mogen bekijken. Het nadeel is wel dat, als zij eenmaal in een serie zit, zij het lastig vindt het los te laten en dan soms tot diep in de nacht de volgende aflevering zit te kijken. Maar even kunnen verdwijnen is een andere wereld, is heerlijk ontspannend.
Ik ben (tijdelijk) gestopt bij seizoen 1 maar er daarna niet meer aan begonnen. Het is inderdaad leuk, maar er zijn zoveel betere series momenteel die ik ook nog moet zien.
Herkenbaar! Ik zat precies met hetzelfde. Had even gedacht om eraan te beginnen, maar door de wisselende reacties en deze recensie laat ik ‘m toch maar aan me voorbijgaan.
