Forensisch psychiater Dr. Joel 'Laz' Lazarus keert in Harlan Coben's Lazarus terug naar zijn woonplaats na het overlijden van zijn vader. Daar moet hij noodgedwongen cold cases oplossen. Voordat ik aan Lazarus begon, de nieuwste serie gebaseerd op het werk van Harlan Coben, nam ik even de tijd om te bekijken welke van zijn eerdere series ik al had gezien. Dat bleken er verrassend veel te zijn, zoals: Safe, Missing You en Fool Me Once. Harlan Coben's Lazarus kon dus eigenlijk niet ontbreken. Zijn series kijken over het algemeen prettig weg, maar er zit altijd een zekere spanning in die ongemakkelijk aanvoelt, alsof er voortdurend iets onderhuids broeit. Maar het kan ook mijn ongeduld zijn. Wat het dus precies is, blijft lastig te benoemen, maar tijdens de eerste aflevering begon er iets te dagen.
Het kijkt makkelijk weg.
Laz (Sam Claflin) wordt gebeld door zijn zus Jenna (Alexandra Roach) en vertelt hem dat hun vader is overleden. Volgens de politie gaat het om zelfdoding, maar voor beide kinderen voelt dat niet logisch. De afscheidsbrief is vaag en cryptisch en roept meer vragen op dan hij beantwoordt. Daarmee is het startschot gegeven voor een bizarre zoektocht waarin niets is wat het lijkt.
Wat meteen opvalt, is de muziek. Die is sfeervol, zorgvuldig gekozen en weet meteen de juiste toon te zetten. Voor mij persoonlijk is dat een belangrijke factor: goede muziek tilt een serie op en maakt indruk. Ook het camerawerk en het decor zijn sterk. Zo straalt het kantoor van Laz' vader iets mysterieus en klassieks uit. Het is er donker, oud en beladen met onuitgesproken geheimen. De begrafenisscène is eveneens opvallend in beeld gebracht. Verschillende personages worden net iets nadrukkelijker in beeld gezet dan je zou verwachten. Is het een subtiele hint? Of simpelweg stijl? Het prikkelt in ieder geval de nieuwsgierigheid.
Goede muziek in een serie is erg belangrijk.
Tegelijkertijd is er ook iets wat schuurt. Dat gevoel is niet nieuw, want bij veel van Coben’s series merk ik dat ik even nodig heb om erin te komen. Dat ligt dit keer deels aan de cast. Niet per se onbekende acteurs, maar hun spel voelt nog wat afstandelijk. Misschien is het gewoon even wennen aan hun dynamiek, of komt het doordat er in de eerste aflevering veel personages en verhaallijnen worden geïntroduceerd. Niet iedereen krijgt de ruimte om goed uit de verf te komen.
Maar toch ondanks die aarzelingen ben ik nieuwsgierig genoeg om verder te kijken. Coben weet altijd wel net genoeg los te laten om je aandacht vast te houden. De sfeer zit goed, het mysterie is sterk neergezet en de vragen stapelen zich op. Ik geef de eerste aflevering een 8, niet omdat alles meteen klopt, maar omdat ik zin heb om te zien waar dit verhaal heen gaat. En met een vrije dag in het vooruitzicht kan ik daar mooi werk van maken.
Over de auteur, Treesa
Treesa is een frevente kijker van series. Veel vindt zij leuk om te zien. Van reality tot fictie, horror of romans, het maakt haar niet uit. De komst van o.a. Netflix en Videoland waren voor haar een uitkomst om allerlei series te mogen bekijken. Het nadeel is wel dat, als zij eenmaal in een serie zit, zij het lastig vindt het los te laten en dan soms tot diep in de nacht de volgende aflevering zit te kijken. Maar even kunnen verdwijnen is een andere wereld, is heerlijk ontspannend.
Leuke review! Ik ben normaal niet zo van recensies na één aflevering, maar je hebt me toch nieuwsgierig gemaakt. Dat typische onderhuidse gevoel van Coben herken ik helemaal, en ik ga Lazarus zeker kijken.
Alle Harlan Coben series gezien, zijn niet allemaal van dezelfde kwaliteit, dat ligt meestal meer aan de acteurs en regisseur dan aan de schrijver van het boek! Ben benieuwd wat lazarus gaat opleveren.
Harlan Coben series allemaal gezien 👍
Na jou review deze ook maar eens kijken.