Powers - Seizoen 2

‘Powers will fall!’

Zelden zo’n groot verschil gezien tussen het begin en het eind van een seizoen. En dat met een seizoen van slechts tien afleveringen. Powers weet, ondanks dat het al het tweede seizoen is, niet echt wat ze met hun verhaallijnen aan willen. Maar is dit per se slecht?

Powers gaat over superhelden. Héél véél superhelden. Ze creëren een wereld waarin superhelden, of zoals ze in de serie genoemd worden: Powers, de normaalste zaak van de wereld zijn. Tientallen Powers vliegen er dagelijks door de lucht. En laat nu niet iedere Power een ‘good guy’ zijn…

In de kern gaat Powers voornamelijk om Detective Walker (Sharlto Copley, Elysium). Hij is een wereldberoemde Power die zijn krachten is kwijtgeraakt aan het begin van het vorig seizoen en daardoor is hij uiteindelijk als detective aan de slag gegaan. Daarnaast is er zijn partner Detective Pilgrim (Susan Heyward, The Following), die juist een enigszins ‘anti-power’-mentaliteit heeft. Samen lossen ze criminele zaken op, die gerelateerd zijn aan superhelden.


Laat ik beginnen met mijn grootste minpunt van de serie en dit seizoen. Als je een serie maakt die voornamelijk over mensen met superkrachten gaat, moeten de special effects uitmuntend zijn, om de ‘geloofwaardigheid’ enigszins te waarborgen. Wat. Een. Blamage. Ik ben me ervan bewust dat ik geen recensie schrijf om een serie af te zeiken, maar anders verwoorden kan niet. Niet alle special effects zijn dramatisch, maar het gros is dat wel. Persoonlijk denk ik dat je als superheldenserie de plank dan fiks misslaat.

Daarnaast is het acteerwerk ook niet optimaal. Susan Heyward speelt een karakter dat volledig op losse schroeven staat. Er zit geen continuïteit in haar rol, verhaallijn en acteerprestaties. Van over-de-top tot emotieloos, ik begrijp haar simpelweg niet.

Sharlto Copley is wat dat betreft een ander verhaal. Je ziet dat de man ervaring heeft en de meeste scènes waarin hij speelt zijn dan ook meteen een stuk overtuigender. Het wordt trouwens wel pijnlijk duidelijk dat de serie Michelle Forbes (zij speelde vorig seizoen Retrogirl) enorm mist. Zij bracht finesse aan de serie en juist dát mist er nu.

Dan vliegen we door naar de verhaallijnen van dit seizoen. Vreemd genoeg hebben de schrijvers bedacht dat er wel twee enorme verhaallijnen in een seizoen van tien afleveringen gepropt konden worden, alleen werkt dat niet zoals gehoopt. De eerste zes afleveringen worden volledig gewijd aan een duistere Power met complottheorieën over de inmenging van de Amerikaanse overheid. Antwoorden komen er echter nauwelijks, want vanaf aflevering zeven lijkt de cast grotendeels vergeten te zijn wat er eigenlijk gebeurd is in de voorgaande afleveringen.

Als de recensie nu afgelopen zou zijn, zou er een heel erg laag cijfer uitkomen. Toch is er nog een lichtpuntje te beschrijven over Powers.

'Not everything can be resolved by Powers.' -Walker

Ondanks de compleet vergeten verhaallijn van de eerste zes afleveringen, zijn de laatste drie afleveringen dan wel meteen een stuk beter. De snelheid van het verhaal klopt, de meeste acteurs lijken eindelijk te snappen wat de regisseur bedoelt en de benodigde special effects blijken toch wel in de kast te hebben gelegen. En met een cliffhanger waardoor ik toch het volgend seizoen wil zien, heeft Powers met zijn laatste drie afleveringen blijkbaar toch een hoop goed gemaakt.

Helaas is dit een recensie van het héle seizoen, waardoor het cijfer maar net voldoende is geworden. Maar als de serie volgend jaar, mits het nog vernieuwd wordt door Playstation Network, de kwaliteit van de laatste drie afleveringen weet vast te houden, kan er voor seizoen drie een heel mooi cijfer uitkomen.

Een 5,5!