Person of Interest - Seizoen 1
“You’re being watched,” dat zijn de openingswoorden van de intro van Person of Interest. Een geheim systeem van de Amerikaanse overheid bedoeld om een nieuwe 9/11 te voorkomen. Het systeem registreert middels camerabeelden alles wat er in New York gebeurt: niet alleen terroristische dreiging maar ook normale misdaden als moord, overvallen of bedreiging. De Amerikaanse overheid is echter niet geïnteresseerd in dat soort misdaden. En dat is het punt waar deze serie begint.
De serie is bedacht en geschreven door Jonathan Nolan, die meewerkte aan onder andere The Dark Knight en The Dark Knight Rises, en wordt geproduceerd door J.J. Abrams, bekend van onder andere Lost. Ik kreeg deze serie als tip van een vriend en toen ik bovenstaande namen zag, waren mijn verwachtingen direct zeer hoog gespannen. Niet alleen door de naam Nolan, die voor mij automatisch voor waanzinnig hoge kwaliteit staat, ook Abrams staat bij mij hoog aangeschreven. Met series als Lost, Fringe en The Office is ook hij geen kleintje binnen de Amerikaanse TV.
De serie begint in de metro van New York waar Mr. Reese, gespeeld door de ijzersterke Jim Caviezel, als dakloze het gevecht aan gaat met een stel herrieschoppers. Als ex-CIA agent slaat hij ze genadeloos neer. Hij krijgt een baan aangeboden van Mr. Finch (Michael Emerson). Finch is de ontwerper en bouwer van The Machine. The Machine geeft nummers van mensen die in gevaar zijn. Finch en Reese staan voor de opgave deze mensen te redden.
De nummers refereren naar een naam. Aan Reese en Finch de taak om ervoor te zorgen dat er niets gebeurt met het desbetreffende persoon. Daarbij worden ze in eerste instantie enorm voor de voeten gelopen door agenten Carter (Taraji P. Henson) en Fusco (Kevin Chapman) van de NYPD. De twee komen altijd te laat op plaats delict. Ooggetuigen melden steevast dat ze een ‘guy in a suit’ (Reese) zagen rondlopen. Carter begint dingen te vermoeden en probeert in eerste instantie Finch en Reese op te pakken, maar later zal ze, net als Fusco, informatie verschaffen aan Reese en Finch omdat ze toch wel inziet dat het werk wat de twee verrichten, goed werk is.
Reese is als ex-CIA agent verantwoordelijk voor het field-werk terwijl Finch achter z’n PC de meest absurde hacks uit de hoge hoed tovert om Reese van informatie te voorzien. Niet alles komt even realistisch over (zoals het hacken van een bank binnen twee minuten) maar dat drukt het kijkplezier absoluut niet. Sterker nog: het vlotte hacken van Finch zorgt ervoor dat het technische gedeelte niet saai wordt.
Er wordt al vrij snel duidelijk dat Person of Interest niet zozeer leunt op één specifieke verhaallijn, zoals dat bijvoorbeeld in Prison Break het geval was. De serie is naar mijn idee eenvoudig halverwege het seizoen op te pikken. Natuurlijk ontwikkelen de personages zich wel en loopt de rode draad van The Machine door de serie heen. Maar het is absoluut geen verhaal zoals dat in Prison Break verteld wordt, waarbij je elke aflevering moet kijken om bij te blijven. De afleveringen van Person of Interest bevatten elke week een nieuwe opdracht waardoor de kijker de vorige aflevering niet per se gezien hoeft te hebben.
De serie vind ik van een enorm hoog niveau, wat ook blijkt uit de kijkcijfers. Gemiddeld 13 miljoen Amerikanen schakelen donderdagavond in om Person of Interest te kijken, bijzonder hoog aldus producer CBS. De invloeden van de Nolan familie zijn ook duidelijk zichtbaar. De vele gevechten van Reese met z’n tegenstanders doen me een beetje denken aan The Dark Knight, wat een groot pluspunt is. Het vele geweld wordt niet saai en het verhaal lijdt er absoluut niet onder. De vechtscènes worden op tijd afgewisseld met verhalende stukken. Op die manier blijven de afleveringen gevarieerd en boeiend.
Concluderend kun je wel zeggen dat CBS een pareltje in handen heeft. De personages binnen de serie zijn ontzettend goed uitgewerkt en worden gespeeld door goede acteurs. Daarnaast is het verhaal enorm sterk en goed uitgewerkt door bedenker Jonathan Nolan. Zijn authentieke stijl zit volledig in de serie verweven, wat actie tijdig afwisselt met verhalende stukken. Kortom: een must-watch voor iedere serieliefhebber!
De serie is bedacht en geschreven door Jonathan Nolan, die meewerkte aan onder andere The Dark Knight en The Dark Knight Rises, en wordt geproduceerd door J.J. Abrams, bekend van onder andere Lost. Ik kreeg deze serie als tip van een vriend en toen ik bovenstaande namen zag, waren mijn verwachtingen direct zeer hoog gespannen. Niet alleen door de naam Nolan, die voor mij automatisch voor waanzinnig hoge kwaliteit staat, ook Abrams staat bij mij hoog aangeschreven. Met series als Lost, Fringe en The Office is ook hij geen kleintje binnen de Amerikaanse TV.
De serie begint in de metro van New York waar Mr. Reese, gespeeld door de ijzersterke Jim Caviezel, als dakloze het gevecht aan gaat met een stel herrieschoppers. Als ex-CIA agent slaat hij ze genadeloos neer. Hij krijgt een baan aangeboden van Mr. Finch (Michael Emerson). Finch is de ontwerper en bouwer van The Machine. The Machine geeft nummers van mensen die in gevaar zijn. Finch en Reese staan voor de opgave deze mensen te redden.
De nummers refereren naar een naam. Aan Reese en Finch de taak om ervoor te zorgen dat er niets gebeurt met het desbetreffende persoon. Daarbij worden ze in eerste instantie enorm voor de voeten gelopen door agenten Carter (Taraji P. Henson) en Fusco (Kevin Chapman) van de NYPD. De twee komen altijd te laat op plaats delict. Ooggetuigen melden steevast dat ze een ‘guy in a suit’ (Reese) zagen rondlopen. Carter begint dingen te vermoeden en probeert in eerste instantie Finch en Reese op te pakken, maar later zal ze, net als Fusco, informatie verschaffen aan Reese en Finch omdat ze toch wel inziet dat het werk wat de twee verrichten, goed werk is.
Reese is als ex-CIA agent verantwoordelijk voor het field-werk terwijl Finch achter z’n PC de meest absurde hacks uit de hoge hoed tovert om Reese van informatie te voorzien. Niet alles komt even realistisch over (zoals het hacken van een bank binnen twee minuten) maar dat drukt het kijkplezier absoluut niet. Sterker nog: het vlotte hacken van Finch zorgt ervoor dat het technische gedeelte niet saai wordt.
Er wordt al vrij snel duidelijk dat Person of Interest niet zozeer leunt op één specifieke verhaallijn, zoals dat bijvoorbeeld in Prison Break het geval was. De serie is naar mijn idee eenvoudig halverwege het seizoen op te pikken. Natuurlijk ontwikkelen de personages zich wel en loopt de rode draad van The Machine door de serie heen. Maar het is absoluut geen verhaal zoals dat in Prison Break verteld wordt, waarbij je elke aflevering moet kijken om bij te blijven. De afleveringen van Person of Interest bevatten elke week een nieuwe opdracht waardoor de kijker de vorige aflevering niet per se gezien hoeft te hebben.
De serie vind ik van een enorm hoog niveau, wat ook blijkt uit de kijkcijfers. Gemiddeld 13 miljoen Amerikanen schakelen donderdagavond in om Person of Interest te kijken, bijzonder hoog aldus producer CBS. De invloeden van de Nolan familie zijn ook duidelijk zichtbaar. De vele gevechten van Reese met z’n tegenstanders doen me een beetje denken aan The Dark Knight, wat een groot pluspunt is. Het vele geweld wordt niet saai en het verhaal lijdt er absoluut niet onder. De vechtscènes worden op tijd afgewisseld met verhalende stukken. Op die manier blijven de afleveringen gevarieerd en boeiend.
Concluderend kun je wel zeggen dat CBS een pareltje in handen heeft. De personages binnen de serie zijn ontzettend goed uitgewerkt en worden gespeeld door goede acteurs. Daarnaast is het verhaal enorm sterk en goed uitgewerkt door bedenker Jonathan Nolan. Zijn authentieke stijl zit volledig in de serie verweven, wat actie tijdig afwisselt met verhalende stukken. Kortom: een must-watch voor iedere serieliefhebber!
