Penny Dreadful: City of Angels - Seizoen 1 (eerste zes afleveringen)

When progress becomes barbarity, it ceases to be in the public interest – Raul

Disclaimer: Een recensie over de eerste zes afleveringen? Wat is dat voor onzin. Ik ga nu een reactie plaatsen want dat kan natuurlijk niet! Wacht heel even, ik ga namelijk haarfijn uitleggen waarom deze recensie over zo’n vreemd aantal afleveringen gaat.

Nooit eerder sprong ik zo’n hoog, groot en demonstratief gat in de lucht dan toen ik hoorde dat er een nieuwe Penny Dreadful zou komen. Persoonlijk vind ik dit misschien wel de beste serie ooit gemaakt. Toen als kers op de spreekwoordelijke taart ook John Logan, de originele maker van Penny Dreadful, terugkeerde was het feest compleet. Ik heb de dagen afgeteld totdat dit begon. Want één ding was zeker: met deze ingrediënten werd dit een genot om naar te kijken.

Nou, niet dus.

Voordat ik verder ga; realiseer je dat ik de nieuwe Penny Dreadful: City of Angels continu vergelijk met de originele. Dat doe ik omdat het dus zowel dezelfde naam heeft áls dezelfde maker.

Ik schreef ooit een recensie over het derde seizoen van de originele Penny Dreadful en daar schreef ik als eerste op dat ik niet wist hoe ik moest beginnen. Dat heb ik nu dus weer. Niet van euforie, maar vanuit een gebroken hart. Want wat was dit teleurstellend, houterig, kleurloos, slecht en vooral saai.

Laat ik beginnen bij het verhaal, want daar schort nogal veel aan. Het mist namelijk iets dat elke serie absoluut nodig heeft: spanning. Vanaf minuut één heeft geen van de karakters een verhaallijn waardoor je door wilt kijken. Hoofdpersoon Detective Tiago Vega (Daniel Zovatto, Here and Now) is een nieuwe, latino, detective in het racistische Los Angeles. (Deze acteur kan overigens absoluut niet acteren, excuus voor de hardheid.) Hij wordt door de hoofdcommissaris op een vreemde moord gezet samen met oude rot in het vak Detective Lewis Michener (Nathan Lane, American Crime Story). Het is een moord op een wit gezin uit Beverly Hills, die vervolgens compleet verminkt waren zodat ze eruitzagen als een Mexicaanse legende. Dit is een interessante start, maar die moordzaak blijkt een lange, lange zoektocht naar vooral gesprekken.



Waar de originele PD uitblonk in zijn cinematografie en bijzondere keuzes voor camerastandpunten lijkt Penny Dreadful: City of Angels op de automatische piloot te zijn gemaakt. Saaie, voorspelbare scènes worden nog eens extra taai door lange shots waarin eigenlijk niets gebeurt. En die scènes zijn al niet al te best want werkelijk ieder detail wordt aan de kijker verteld. De schrijvers moeten het begrip ‘show don’t tell’ nog maar eens goed bestuderen. Dit is vooral een heftig en schril contrast met de poëtische, bijna-shakespeareaanse dialogen die de originele PD ons voorschotelde.

Ook de grote, bekende, ster van het ensemble Natalie Dormer (Game of Thrones), weet deze hele show niet uit het drijfzand te houden. Ze speelt overigens niet slecht maar na zes afleveringen is het me niet duidelijk waarom zij vier(!) rollen speelt. Dit hadden net zo goed vier verschillende actrices kunnen zijn. Ik snap wel wat de makers er mee willen bereiken, als je de mythologie van de serie een beetje volgt, maar dat is simpelweg niet genoeg om dit te rechtvaardigen.

Daarnaast staat Penny Dreadful bekend als een horror serie. Waar de originele – sorry voor de constante vergelijking, maar ik moet wel – me regelmatig praktisch een hartstilstand bezorgde, is het Penny Dreadful: City of Angels nog niet eens gelukt om me ook maar een zuchtje angst te laten voelen. Ik ben wellicht door de jaren heen wat verhard, maar dit valt daardoor niet te verklaren.

Door alles hierboven ben ik uiteindelijk maar tot aflevering zes gekomen. Toen ik die afzette wist ik zeker dat ik geen volgende aflevering meer hoefde te zien. Ik heb toen ook meteen gezegd dat ik het niet vond kloppen om dan een recensie te schrijven over dit seizoen. Maar aangezien sommigen zo benieuwd waren waarom zo’n grote Penny Dreadful fan het durfde om hardop te zeggen dat hij stopte met de serie, hier dan toch een recensie.

Eigenlijk kunnen we maar één ding concluderen. Dit had NOOIT een Penny Dreadful mogen zijn. Als de serie alleen City of Angels had geheten had ik dit nog steeds een mindere serie gevonden, maar had het wel met een 6,5 weggekomen. Maar júist door de vergelijking met die andere magistrale voorganger is dit simpelweg niet meer waard dan een onvoldoende.

En daar ben ik nog nooit zó kapot van geweest.

Een 5!

P.S. Ik ben heel benieuwd wat andere Penny Dreadful fans hiervan vonden! Laat een reactie achter zodat we hier samen eens over kunnen brainstormen hoe dit zo heeft kunnen gebeuren!