Leuk?
1
0
Bekijk stemmen
Peaky Blinders - Seizoen 2
Peaky Blinders is onlangs vernieuwd voor een derde seizoen. Terecht, want dit tweede seizoen is een duidelijke vooruitgang ten opzichte van het eerste. Er worden meer sets/locaties gebruikt. De serie ziet er, wat mij betreft, cinematografisch beter uit. En, de toevoeging van Tom Hardy (Alfie Solomons) en Noah Taylor (Darby Sabini) legt de serie absoluut geen windeieren. Zij brachten de serie iets wat, in mijn ogen, in het eerste seizoen ontbrak: echte persoonlijkheden. Hardy en Taylor zijn zeer aanwezig op het scherm. Vooral het gangstergenre heeft dit soort 'larger than life' persoonlijkheden nodig.
Tommy (Cillian Murphy, Red Eye) kon namelijk wel tegenstanders van formaat gebruiken. Waar hij in het eerste seizoen Birmingham naar zich toe probeerde te trekken, probeert de man nu voet aan de grond te krijgen in Londen. Laat Londen nou net het terrein zijn van Solomons en Sabini. Tommy is dit seizoen nog ambitieuzer. De man koopt zelfs een racepaard en valt bij de gegoede elite in de smaak. Als zelfs mensen als Winston Churchill een beroep op je gaan doen, dan ben je er. Zij het met een zeer twijfelachtige reputatie. Net als het vorige seizoen krijgt Tommy wederom te maken met Chester Campbell en diens slinkse plannen. Maar het seizoen staat in teken van de expansie van de familie Shelby.
Arthur (Paul Anderson) en John (Joe Cole) krijgen meer verantwoordelijkheden, hoewel Paul Anderson meer de kans krijgt om interessante dingen te doen met zijn personage. Wat dat betreft krijgt Aunt Polly zeker het nodige te doen. Het jammerlijke aan haar verhaallijn is de morele verontwaardiging die zij ineens tentoonstelt nu een directe naaste van haar meer betrokken raakt bij de familiezaken. Verhaaltechnisch gezien is dat jammerlijk. Het maakt haar personage problematischer dit seizoen. Daarbij kun je eveneens je twijfels uitspreken over de liefdesperikelen die weer oplaaien tussen Tommy en een oude geliefde. Op het punt van het seizoen waar dit plaatsvindt, voelt het onnodig aan. Een jammerlijke creatieve keuze.
Zelf zet ik mijn vraagtekens bij de aanwezigheid van Sam Neill in dit seizoen. Zijn Chester Campbell is voor mij nooit een heel sterk personage geweest. Zijn motivaties en beweegredenen voelen ook in dit seizoen bitter, rancuneus en kinderachtig aan. Ik snap dat trots en rancune de basis zijn voor veel verhaallijnen, maar de tolereerbaarheid van zulke verhaallijnen hangt af van welke impact dit heeft voor het centrale verhaal. Peaky Blinders had zonder gekund. Maar goed, je kunt het simpelweg niet eens zijn met alle creatieve keuzes. Ondanks dat ik bepaalde keuzes wel begrijp.
Buiten deze misstappen heb ik zeker genoten van dit seizoen. Peaky Blinders is een goed gemaakte serie, die blijft intrigeren. Televisie hoeft ook niet perfect te zijn. Zolang wat werkt prevaleert boven wat niet werkt. Gelukkig is dat ook dit seizoen het geval. De cast is met Hardy en Taylor alleen maar beter geworden. Tom Hardy is de man! Wat een charisma, wat een aanwezigheid op het scherm. Daarnaast zijn er meer scènes die er echt uitspringen dit seizoen. Wat te denken van de hinderlaag van Sabini in de seizoenspremiére. Of de massale matpartij in een uitgaansgelegenheid van Sabini in Londen. Voor het derde seizoen ben ik er daarom zeker weer bij.
Volg Peaky BlindersTommy (Cillian Murphy, Red Eye) kon namelijk wel tegenstanders van formaat gebruiken. Waar hij in het eerste seizoen Birmingham naar zich toe probeerde te trekken, probeert de man nu voet aan de grond te krijgen in Londen. Laat Londen nou net het terrein zijn van Solomons en Sabini. Tommy is dit seizoen nog ambitieuzer. De man koopt zelfs een racepaard en valt bij de gegoede elite in de smaak. Als zelfs mensen als Winston Churchill een beroep op je gaan doen, dan ben je er. Zij het met een zeer twijfelachtige reputatie. Net als het vorige seizoen krijgt Tommy wederom te maken met Chester Campbell en diens slinkse plannen. Maar het seizoen staat in teken van de expansie van de familie Shelby.
Arthur (Paul Anderson) en John (Joe Cole) krijgen meer verantwoordelijkheden, hoewel Paul Anderson meer de kans krijgt om interessante dingen te doen met zijn personage. Wat dat betreft krijgt Aunt Polly zeker het nodige te doen. Het jammerlijke aan haar verhaallijn is de morele verontwaardiging die zij ineens tentoonstelt nu een directe naaste van haar meer betrokken raakt bij de familiezaken. Verhaaltechnisch gezien is dat jammerlijk. Het maakt haar personage problematischer dit seizoen. Daarbij kun je eveneens je twijfels uitspreken over de liefdesperikelen die weer oplaaien tussen Tommy en een oude geliefde. Op het punt van het seizoen waar dit plaatsvindt, voelt het onnodig aan. Een jammerlijke creatieve keuze.
Zelf zet ik mijn vraagtekens bij de aanwezigheid van Sam Neill in dit seizoen. Zijn Chester Campbell is voor mij nooit een heel sterk personage geweest. Zijn motivaties en beweegredenen voelen ook in dit seizoen bitter, rancuneus en kinderachtig aan. Ik snap dat trots en rancune de basis zijn voor veel verhaallijnen, maar de tolereerbaarheid van zulke verhaallijnen hangt af van welke impact dit heeft voor het centrale verhaal. Peaky Blinders had zonder gekund. Maar goed, je kunt het simpelweg niet eens zijn met alle creatieve keuzes. Ondanks dat ik bepaalde keuzes wel begrijp.
Buiten deze misstappen heb ik zeker genoten van dit seizoen. Peaky Blinders is een goed gemaakte serie, die blijft intrigeren. Televisie hoeft ook niet perfect te zijn. Zolang wat werkt prevaleert boven wat niet werkt. Gelukkig is dat ook dit seizoen het geval. De cast is met Hardy en Taylor alleen maar beter geworden. Tom Hardy is de man! Wat een charisma, wat een aanwezigheid op het scherm. Daarnaast zijn er meer scènes die er echt uitspringen dit seizoen. Wat te denken van de hinderlaag van Sabini in de seizoenspremiére. Of de massale matpartij in een uitgaansgelegenheid van Sabini in Londen. Voor het derde seizoen ben ik er daarom zeker weer bij.
Reacties (0)