Parenthood - Seizoen 2
Nu je Parenthood hebt leren kennen is het tijd om de band te verstevigen. Een tweede seizoen is daar de uitgelezen mogelijkheid voor. Een seizoen dat met tweeëntwintig aflevering netjes in het broadcastmodel past. Helaas komt hier het grote mankement van dat model aan het licht: de makers moeten voor meer dan twintig afleveringen een boeiend verhaal weten te vertellen en het verhaal wordt zodoende opgerekt.
Dus kent dit tweede seizoen ook de te verwachten opvulafleveringen en verhaallijnen die wat minder uit de verf komen. Adams (Peter Krause, Six Feet Under) bedrijf zit in moeilijkheden en hij en Kristina (Monica Potter, Trust Me) leren omgaan met Max (Max Burkholder, The Purge) en zijn autisme. Haddie (Sarah Ramos, Runaway) krijgt een vriend. Crosby (Dax Shepard, Hit and Run) werkt aan zijn relatie met Jasmine (Joy Bryant, ER) en begaat een verschrikkelijke fout, Amber (Mae Whitman, The Perks of Being a Wallflower) is bezig met haar verdere studieloopbaan en Julia (Erika Kristensen, Six Degrees) en Joel (Sam Jaeger, Eli Stone) denken aan gezinsuitbreiding.
Er gebeurt veel dit seizoen en zoals gezegd werkt niet alles even lekker. Niet elke serie is gebaat bij een lang seizoen en Parenthood komt hier alleen maar mee weg omdat de cast zo voortreffelijk is en de kijker binding heeft met de personages. Wat zij meemaken is dus altijd boeiend, ook al laat de uitvoering dan te wensen over. Sarah neemt, bijvoorbeeld, weer deel aan een avontuur waarvan je weet dat die het niet zal redden en de fout die Crosby begaat is interessant voor het narratief, maar wel een te makkelijke ingreep om wat drama toe te voegen.
In dit seizoen krijgen Mae Whitman en Sarah Ramos de kans om te schitteren en dat doen zij dan ook. Beide jonge actrices leggen emotie en diepgang in hun vertolkingen. Zij zetten zichzelf echt op de kaart dit seizoen. De overige cast is gewoon weer uitstekend en het acteerwerk in deze serie zal altijd van de bovenste plank blijven. Ik kreeg wel steeds meer moeite met Max. Max Burkholder acteert gewoon sterk, maar het personage en zijn stoornis irriteren soms. Wat niet wil zeggen dat Burkolder deze aspecten niet sterk belicht.
Kortom, het is een seizoen waar meer op aan te merken is. Maar de grote dramatische momenten werken nog steeds en de familie Braverman zijn nog steeds mensen van vlees en bloed. Mensen met gebreken die hun leven zo goed mogelijk proberen te leven. Michael B. Jordan (Friday Night Lights) heeft een gastrol dit seizoen en Jordan bewijst wederom waarom hij een uitstekend acteur is. Zijn verhaallijn met Haddie is een van de betere verhaallijnen dit seizoen, ook al wordt Alex soms "te" goed neergezet. Parenthood windt er geen doekjes om, om te tonen hoe verantwoordelijk en voorbeeldig deze jongeman nu wil zijn. Desalniettemin vertelt Parenthood weer herkenbare verhalen waar het publiek zich in kan vinden, iets wat de serie ook dit seizoen weer dat beetje extra geeft.
Dus kent dit tweede seizoen ook de te verwachten opvulafleveringen en verhaallijnen die wat minder uit de verf komen. Adams (Peter Krause, Six Feet Under) bedrijf zit in moeilijkheden en hij en Kristina (Monica Potter, Trust Me) leren omgaan met Max (Max Burkholder, The Purge) en zijn autisme. Haddie (Sarah Ramos, Runaway) krijgt een vriend. Crosby (Dax Shepard, Hit and Run) werkt aan zijn relatie met Jasmine (Joy Bryant, ER) en begaat een verschrikkelijke fout, Amber (Mae Whitman, The Perks of Being a Wallflower) is bezig met haar verdere studieloopbaan en Julia (Erika Kristensen, Six Degrees) en Joel (Sam Jaeger, Eli Stone) denken aan gezinsuitbreiding.
Er gebeurt veel dit seizoen en zoals gezegd werkt niet alles even lekker. Niet elke serie is gebaat bij een lang seizoen en Parenthood komt hier alleen maar mee weg omdat de cast zo voortreffelijk is en de kijker binding heeft met de personages. Wat zij meemaken is dus altijd boeiend, ook al laat de uitvoering dan te wensen over. Sarah neemt, bijvoorbeeld, weer deel aan een avontuur waarvan je weet dat die het niet zal redden en de fout die Crosby begaat is interessant voor het narratief, maar wel een te makkelijke ingreep om wat drama toe te voegen.
In dit seizoen krijgen Mae Whitman en Sarah Ramos de kans om te schitteren en dat doen zij dan ook. Beide jonge actrices leggen emotie en diepgang in hun vertolkingen. Zij zetten zichzelf echt op de kaart dit seizoen. De overige cast is gewoon weer uitstekend en het acteerwerk in deze serie zal altijd van de bovenste plank blijven. Ik kreeg wel steeds meer moeite met Max. Max Burkholder acteert gewoon sterk, maar het personage en zijn stoornis irriteren soms. Wat niet wil zeggen dat Burkolder deze aspecten niet sterk belicht.
Kortom, het is een seizoen waar meer op aan te merken is. Maar de grote dramatische momenten werken nog steeds en de familie Braverman zijn nog steeds mensen van vlees en bloed. Mensen met gebreken die hun leven zo goed mogelijk proberen te leven. Michael B. Jordan (Friday Night Lights) heeft een gastrol dit seizoen en Jordan bewijst wederom waarom hij een uitstekend acteur is. Zijn verhaallijn met Haddie is een van de betere verhaallijnen dit seizoen, ook al wordt Alex soms "te" goed neergezet. Parenthood windt er geen doekjes om, om te tonen hoe verantwoordelijk en voorbeeldig deze jongeman nu wil zijn. Desalniettemin vertelt Parenthood weer herkenbare verhalen waar het publiek zich in kan vinden, iets wat de serie ook dit seizoen weer dat beetje extra geeft.
