Once Upon a Time - Seizoen 5

Once Upon a Time zou ik omschrijven als een serie met sprookjes voor volwassenen. Bij de voorgaande seizoenen valt dit nog wel mee, maar seizoen vijf gaat een duistere kant op. Ik was meteen weg van het eerste seizoen van Once Upon a Time, seizoen twee ging nog wel en seizoen drie en vier werden telkens langdradiger. Toen kwam seizoen vijf erbij en ik dacht eerst, dat wordt het niet meer. Hoe ver kun je sprookjes uitmelken? Best ver blijkbaar, want ik ben er weer helemaal weg van. Al blijf ik wel moeite houden met die flashbacks en de familierelaties: soms kan het enorm verwarrend zijn, maar dat past ook wel weer bij de serie.


Emma (Jennifer Morrison, House) als de duistere, hoe kan dat aflopen? Erg overtuigd raak ik er niet van. "Slecht zijn" blijft lastig om over te brengen als acteur of actrice. Ik heb bewondering voor de acteur achter Repelsteeltje (Robert Carlyle, The Last Enemy): hij speelt zijn rol zo overtuigend dat ik hem bijna als twee verschillende personen ga zien. Als hij slecht is vind ik hem knap, maar als hij goed is niet zo. Regina alias de slechte koningin (Lana Parilla, Miami Medical) vind ik dit ook goed spelen, slecht of goed, ze kan het allebei geloofwaardig en aantrekkelijk neerzetten. Toch gaan mijn punten naar Robert Carlyle, omdat hij het verschil uitmaakt. Hij maakt een geweldige combinatie van zijn dubbelrollen als de krokodil uit Peter Pan, Repelsteeltje en dan is hij ook nog eens meneer Goud met zijn kleine winkeltje vol met horror!

Hello deary

Een van de rollen die ik de meest saaie kant op vind gaan, blijft toch die van Sneeuwwitje oftewel Mary Margaret (Ginnifer Goodwin, Big Love). Ergens onderweg zijn de anderen op hun sprookjes-alter ego's gaan lijken, terwijl zij juist meer en meer het huisvrouwtje Mary Margaret wordt. Waarom worden haar haren telkens korter en haar kleding telkens dikker? Iedere keer blijf ik hopen dat ze de weg naar de kapper vergeet en haar haren mooi lang laat groeien, zoals Sneeuwwitje. Natuurlijk snap ik wel dat ze dat doen om ze uit elkaar te houden, anders snappen we nog minder van die flashbacks, maar een beetje langer moet toch wel kunnen?


Seizoen vijf gaat alle kanten op: ze trekken alles uit de kast en alles is mogelijk. Als je denkt dat je alles al hebt gezien in de voorgaande seizoenen, dan heb je het mis. Met seizoen vijf maken ze een doorstart. Ik ben nu al benieuwd wat er op ons wacht in het zesde seizoen. Aan het einde van seizoen vijf krijgen we wel een kleine hint in de richting van seizoen zes toegeworpen. Ze zijn allemaal altijd zo druk, dat het me vermoeiend lijkt om het leven van een van de karakters in Once Upon a Time te leiden. Tijdens het kijken naar deze serie ga ik bijna verlangen naar een rustig avondje op de bank voor de tv.