3
Mandy Gelling-Potharst geeft "Labyrinth – Complete serie" een 3.
Geschreven door Mandy Gelling-Potharst op 17 april 2014.
Leuk?
0
0
Bekijk stemmen
Labyrinth – Complete serie
Soms kom je van die series tegen waarvan je niet weet wat je moet verwachten. Zo ook met Labyrinth. Ik associeerde de serie direct met de gelijknamige film uit 1986 met David Bowie, maar niets is minder waar. Het bleek er helemaal niets mee te maken te hebben. Nadat ik getipt was heb ik de serie maar gedownload en ben onvoorbereid gaan kijken. En helaas ben ik niet blij verrast.
Men neme een grote ketel met een scheut hete niks daarbij doe je wat kopjes legendes uit de middeleeuwen, een flinke hoeveelheid Merlijn en King Arthur. Dat roer je even goed door elkaar en laat dat een tijdje sudderen. Na een tijdje voeg je daar de Heilige Graal en de Kruisridders aan toe en ook nog wat Inquisitie en een hele grote dosis Da Vinci Code en na dat je het flink heb laten rijpen is het verhaal van Labyrinth klaar. Kortom u begrijpt het al, Labyrinth brengt niets nieuws onder de zon of in televisieland. Nu kun je daar nog enigszins doorheen kijken als er fantastisch gespeeld wordt of dat het er enorm mooi uit ziet. Maar helaas niets van dat alles. De serie is geïnspireerd door het boek van Kate Mosse uit 2005 Het Verloren Labyrint. Het verhaal dat in de serie verteld wordt is niet nieuw noch spannend en al helemaal niet origineel. En daarbij ga ik ervan uit dat de serie de verhaallijn van het boek volgt.
Labyrinth is een tweedelige miniserie die door het Britse Channel 4 is uitgezonden in 2012. TheCW Television Network heeft in januari van dit jaar de serie aangekocht en gaat deze 22 en 23 mei uitzenden in Amerika. De beide afleveringen duren ieder anderhalf uur. Labyrinth vertelt het verhaal van Alice Tanner (Vanessa Kirby) die door de dood van haar tante naar Frankrijk gaat voor het testament. Door een samenloop van omstandigheden komt Alice bij haar vriendin Shelagh O’Donnel (Erica Wessels) terecht die ze gaat helpen bij archeologische opgravingen. Alice vindt een capespeld en dat opent een grot en die grot leidt naar een ongelofelijk avontuur vol met slechte acteurs, slechte plotlijnen, slechte dialogen en nog slechtere vechtscènes en speciale effecten. Er zijn een paar uitzonderingen op de regel zoals Katie McGrath die we onder andere kennen uit Merlijn die eigenlijk in deze serie exact dezelfde rol speelt als in Merlin. Of John Hurt, waarvan ik totaal niet begrijp waarom hij hierin wilde meespelen, behalve brood op de plank. De man heeft een geweldige stem en prachtig voorkomen dat je dat niet slecht kan vinden.
Misschien word ik wel, zoals mijn man beweerd, te kritisch door het feit dat ik anders ben gaan kijken naar series sinds ik recensies en nieuwsberichten schrijf voor mijnserie.nl. Maar als je tweemaal anderhalf uur zit te kijken naar een herhaling van zetten dan heb je snel je oordeel klaar. Vooral als er dan nog twee boeven voorbij komen die zo lijken te zijn ontsnapt uit de verhalen van Bassie & Adriaan dan ben ik er klaar mee. Oké, toegegeven de acteurs doen hun best, ze proberen het echt maar het komt er niet uit. Alles blijft eendimensionaal en ik kan met niemand echt meeleven. Vooral omdat de dialogen nergens overgaan. En dan het feit dat je het allemaal wel eens voorbij hebt zien komen. Het verbaasde me dat er ook niet een draak door het beeld kwam vliegen of een tovenaar à la Merlijn opeens boven op een berg tevoorschijn zou komen of dat King Arthur de helden zou komen redden.
Nee, deze serie is het duidelijk niet voor mij. Maar als je houdt van luchtige nonsens tv, zou ik zeggen lekker kijken want vermaakt wordt je wel. O ja, de schrijfster, Mosse, heeft op het eind zelfs een cameo.
3 punten voor Hurt en McGrath.
Men neme een grote ketel met een scheut hete niks daarbij doe je wat kopjes legendes uit de middeleeuwen, een flinke hoeveelheid Merlijn en King Arthur. Dat roer je even goed door elkaar en laat dat een tijdje sudderen. Na een tijdje voeg je daar de Heilige Graal en de Kruisridders aan toe en ook nog wat Inquisitie en een hele grote dosis Da Vinci Code en na dat je het flink heb laten rijpen is het verhaal van Labyrinth klaar. Kortom u begrijpt het al, Labyrinth brengt niets nieuws onder de zon of in televisieland. Nu kun je daar nog enigszins doorheen kijken als er fantastisch gespeeld wordt of dat het er enorm mooi uit ziet. Maar helaas niets van dat alles. De serie is geïnspireerd door het boek van Kate Mosse uit 2005 Het Verloren Labyrint. Het verhaal dat in de serie verteld wordt is niet nieuw noch spannend en al helemaal niet origineel. En daarbij ga ik ervan uit dat de serie de verhaallijn van het boek volgt.
Labyrinth is een tweedelige miniserie die door het Britse Channel 4 is uitgezonden in 2012. TheCW Television Network heeft in januari van dit jaar de serie aangekocht en gaat deze 22 en 23 mei uitzenden in Amerika. De beide afleveringen duren ieder anderhalf uur. Labyrinth vertelt het verhaal van Alice Tanner (Vanessa Kirby) die door de dood van haar tante naar Frankrijk gaat voor het testament. Door een samenloop van omstandigheden komt Alice bij haar vriendin Shelagh O’Donnel (Erica Wessels) terecht die ze gaat helpen bij archeologische opgravingen. Alice vindt een capespeld en dat opent een grot en die grot leidt naar een ongelofelijk avontuur vol met slechte acteurs, slechte plotlijnen, slechte dialogen en nog slechtere vechtscènes en speciale effecten. Er zijn een paar uitzonderingen op de regel zoals Katie McGrath die we onder andere kennen uit Merlijn die eigenlijk in deze serie exact dezelfde rol speelt als in Merlin. Of John Hurt, waarvan ik totaal niet begrijp waarom hij hierin wilde meespelen, behalve brood op de plank. De man heeft een geweldige stem en prachtig voorkomen dat je dat niet slecht kan vinden.
Misschien word ik wel, zoals mijn man beweerd, te kritisch door het feit dat ik anders ben gaan kijken naar series sinds ik recensies en nieuwsberichten schrijf voor mijnserie.nl. Maar als je tweemaal anderhalf uur zit te kijken naar een herhaling van zetten dan heb je snel je oordeel klaar. Vooral als er dan nog twee boeven voorbij komen die zo lijken te zijn ontsnapt uit de verhalen van Bassie & Adriaan dan ben ik er klaar mee. Oké, toegegeven de acteurs doen hun best, ze proberen het echt maar het komt er niet uit. Alles blijft eendimensionaal en ik kan met niemand echt meeleven. Vooral omdat de dialogen nergens overgaan. En dan het feit dat je het allemaal wel eens voorbij hebt zien komen. Het verbaasde me dat er ook niet een draak door het beeld kwam vliegen of een tovenaar à la Merlijn opeens boven op een berg tevoorschijn zou komen of dat King Arthur de helden zou komen redden.
Nee, deze serie is het duidelijk niet voor mij. Maar als je houdt van luchtige nonsens tv, zou ik zeggen lekker kijken want vermaakt wordt je wel. O ja, de schrijfster, Mosse, heeft op het eind zelfs een cameo.
3 punten voor Hurt en McGrath.
Over de auteur, Mandy Gelling-Potharst
Mandy (1966) schrijft vanaf 2013 recensies, nieuwsberichten en columns. Inmiddels is het schrijven en meedenken voor MijnSerie een grote hobby geworden waar ze voorlopig nog niet mee wil stoppen. Ook maakte ze tussen 2016 en 2018 elke week een radiocolumn op Roulette FM voor het programma Ochtend Oostrom met Peter Oostrom. Vanaf januari 2019 gingen de twee weer samenwerken door éénmaal per maand een MijnSerie Podcast te maken. En sinds september 2018 is ze content manager. Vanaf 1 maart 2020 is ze hoofdredacteur van MijnSerie. Het genre series waar ze naar kijkt is nu ook zo uitgebreid dat ze niet kan zeggen welk genre, naast horror/thriller en alles over Sherlock Holmes, ze nu het beste vindt. Alle genres hebben wel iets wat haar aanspreekt. Ze staat altijd open voor goede tips over series die ze nog niet op haar kijk- of wensenlijstje heeft staan
Meer recensies van Mandy Gelling-Potharst
Reacties (3)