Intruders – Seizoen 1

Intruders is een serie die me verbaasd laat staan. Niet omdat het ontzettend goed is, maar omdat het zo stroperig is. Het voelt vanaf het begin tot het eind aan of je door een dikke substantie moet lopen en bewegen. Er is zeker de eerste paar afleveringen geen touw aan vast te knopen. De dialogen voelen geknutseld en onecht aan. En de verhoudingen tussen de diverse acteurs zijn zo scheef dat je het onmogelijk kan geloven. Als ik het niet op mij had genomen om over deze serie een recensie te schrijven was ik na aflevering drie afgehaakt.

In het kort draait Intruders om reïncarnatie. Mensen kunnen op bepaalde plekken over de gehele wereld terugkeren in een ander lichaam om op een bepaald moment met de juiste stimulans ‘gewekt’ te worden. Een handje vol bevoorrechte personen weten van deze wonderlijke terugkeer en een handvol beschermd deze gelukkigen. Maar sommige van die beschermers ‘Shepherds’ willen dat de hele wereld weet van deze mogelijkheid en dan gaat het dus direct fout. Een oude man in het lichaam van een negen jaar oud meisje. Of Amy die opeens van jazz houdt en voor een paar dagen spoorloos verdwijnt.

Het meisje waar het allemaal om draait Madison O’Donnel (Millie Brown, Once Upon a Time in Wonderland) overtuigt nergens. Haar opmerking “What goes around, comes around” wordt zonder enige aanleiding gebruikt en waar ze gevaarlijk moet lijken is ze een klein meisje dat probeert volwassen te doen. Of het echtpaar Jack (John Simm, Life on Mars) en Amy Whelan (Mira Sorvino, Falling Skies) dat dialogen heeft waarbij ik denk: “begrijpen jullie zelf wel wat je uitkraamt?” Terwijl het gegeven toch echt niet slecht is. Sinds voor onze jaartelling willen we al weten of reïncarnatie mogelijk is.

Soms zijn dialogen belangrijk en mogen ze best ingewikkeld of raadselachtig zijn, maar in Intruders zijn de dialogen zo onbegrijpelijk dat je er al snel geen touw meer aan vast kan knopen. Wegkijken of -lopen of even je aandacht verliezen is funest, je bent meteen de draad kwijt. En dat is jammer want het verhaal intrigeert mij enorm. James Frain (The Tudors), die Richard Shepherd speelt, overtuigd nergens. Het lijkt alsof hij zelf niet overtuigd is van reïncarnatie en zo komt het dan ook over. En als de acteurs al niet overtuigd zijn, hoe kunnen ze mij als kijker dan overtuigen?

Intruders heeft het zichzelf onnodig moeilijk gemaakt door voor kwaliteit te willen gaan en het daardoor te ingewikkeld te maken. Het is een soort ver van mijn bed show geworden. Helemaal nergens word ik geraakt, en ik leef ook niet mee met de karakters. Nergens wordt het zo interessant dat ik gespannen ga zitten kijken of benieuwd ben naar de volgende aflevering. Sterker nog, ik wil helemaal geen volgende aflevering. BBC America moet nog een beslissing nemen over een tweede seizoen. Voor mij hoeft dat dus niet. Eén seizoen van acht afleveringen is meer dan genoeg.

4 punten voor een slecht uitgevoerd interessant gegeven.