Houdini – Complete serie

Harry Houdini geboren als Ehrich Weiss in Boedapest, 24 maart 1874, was de eerste echte boeienkoning en illusionist. Hij stelde ook later in zijn carrière spiritisme aan de kaak. Zijn zoektocht om werkelijk in contact te komen met het dodenrijk is nooit bewezen. Hij had gezegd: “Als ik terug kan komen na mijn dood dan geef ik de boodschap ‘Rosabelle, Believe’ door zodat jullie weten dat ik, Harry Houdini, praat vanuit gene zijde.” Helaas heeft nog niemand na zijn dood, in Detroit, 31 oktober 1926 aan een verwaarloosde blindedarmontsteking, de bewuste boodschap mogen ontvangen.

Over deze illustere man zijn er meerdere films gemaakt en nu heeft de History zender een biografische miniserie uitgebracht met Adrien Brody (The Pianist) als Houdini en Kirsten Connolly (House of Cards) als zijn vrouw Bess. Door er een miniserie van te maken zou je denken dat de makers toch prima zouden kunnen vertellen over de verbazingwekkende geschiedenis van één van ’s werelds grootste illusionisten. Helaas hebben ze het niet zo erg goed gedaan. Het verhaal wordt veel te snel en rommelig verteld. Wat in dit geval zeer ten nadelen van het verhaal werkt.

De geschiedenis van Houdini wordt in deze miniserie veel te fragmentarisch verteld. Je hebt constant het idee dat draadjes halverwege worden doorgeknipt om vervolgens op de achtergrond te verdwijnen. En dat is jammer want Houdini verdient beter. Het eerste anderhalf uur gaat dan ook onbevredigend voorbij, zonder echt de kijker te raken. Niets wordt uitgediept, er wordt geen nadruk gelegd op de man Weiss/Houdini eigenlijk alleen maar op de boeienkoning en illusionist Houdini. Hierdoor vind er geen connectie plaats tussen mij als kijker en de hoofdrolspelers.

Ik voel geen sympathie voor Bess noch voor Houdini. En dat is een gemis want dat maakt dat ik volledig emotieloos naar het eerste deel heb zitten kijken. Maar misschien ligt het ook wel aan Brody waar ik op geen enkele manier Houdini in herken. Brody is geen Houdini, hij blijft Brody die Houdini speelt. Er zit geen enkele overtuiging in zijn spel en hij trekt Connolly daarin mee. Ook zij overtuigt mij niet. Ik leef niet met het echtpaar mee en dat maakt dat Houdini heel één dimensionaal blijft. Er zit totaal geen diepgang in. Het is geen miniserie maar een documentaire.

Deel twee is niet veel beter dan het eerste deel. Als Houdini’ s moeder overlijdt, is Houdini een gebroken man. Helaas is de relatie met zijn moeder nauwelijks aan bod geweest en haar overlijden doet mij dan ook weinig. Het verbaasde mij eerder want ik had geen idee dat hij zo enorm aan de rokken van zijn moeder hing. De miniserie is gebaseerd op het boek van Bernard C. Meijer M.D. Houdini: A Mind in Chains: a Psychoanalytic Portrait. Misschien schuilt hierin wel het probleem. Het is niet gebaseerd op het leven van Houdini.

Misschien hadden we dan meer geleerd over de verhoudingen die Houdini had met Bess, met zijn trouwe metgezel, goocheltrucs bedenker en assistent Jim Collins (Evan Jones, October Road) of zijn moeder Cecilia Weiss (Eszter Ónodi, Aglaja). Nu krijgen we een opsomming van jaren voorgeschoteld met hier en daar een emotionele uitbarsting, lach of traan, die bij mij niet overkwamen. Ik weet nu iets meer over Houdini, maar eigenlijk nog steeds te weinig. De man blijft na deze matige miniserie nog steeds een goochelaar uit een ver verleden en niet de inspiratiebron voor vele beginnende illusionisten.

6.5 punten omdat ik nog steeds niet weet waar de olifant is gebleven.