Homeland - Seizoen 2
Homeland was dé grote nieuwe serie van vorig jaar, en de spanning was te snijden in bijna elke aflevering. De serie sleepte vele prijzen in de wacht en trok miljoenen kijkers. Het einde van vorig seizoen gaf genoeg opties voor een volgend seizoen, zoals de mede-kijkers zullen beamen. Maar hebben ze de verwachtingen waargemaakt?
Homeland is gebaseerd op de Israëlische serie hatufim (“prisoners of war”), maar volgt zijn eigen verhaal en invulling hierin. Het is Amerikaanse serie die gaat over 2 personen, Carrie Mathison (Claire Danes, Little woman) en (Nicholas) Brody (Damian Lewis, Band of Brothers). Carrie was werkzaam voor de CIA, maar is aan het einde van seizoen 1 eruit gekickt. In dit seizoen hebben ze haar echter toch weer nodig voor de CIA, wegens haar grote ervaring op het gebied van terrorisme. Brody is een ex-marinier, die in het vorig seizoen is gevonden in Irak. Hij is hard op weg om een belangrijke politicus te worden met grote invloeden. Maar zijn loyaliteit is twijfelachtig, wegens zijn verleden met dé terrorist, Abu Nazir. Carrie lijkt de enige te zijn die hem vertrouwd.
Seizoen 2 gaat verder op waar het vorige seizoen mee afsloot. Er is een klein tijdsprongetje, maar er zijn geen dingen veranderd. Het voelt meteen vertrouwd aan de oude kwaliteit. De jacht op Abu Nazir blijft doorgaan, en er worden tripjes naar het buitenland gemaakt om informatie te winnen. Qua nieuwe personages is er eigenlijk 1 belangrijke toegevoegd: Peter Quinn (Rubert Friend, Pride and Prejudice), een analist van de CIA. Hij lijkt naadloos aan te sluiten binnen de serie, en is erg goed gecast voor de rol, en een zeer welkome toevoeging in de serie. Ook al zit hij aan de “goede” kant, er zijn duidelijke spanningen tussen hem, Carrie en Brody.
In seizoen 2 heeft de dochter van Brody, Dana, een wat prominentere rol gekregen, waarin zij aanpapt met de zoon van de vicepresident en een klassieke driehoeksverhouding heeft. Het komt een beetje geforceerd over, overbodige drama, en Dana is een beetje een zeurende tiener. Maar gelukkig blijft de hoofdlijn gefocust op Carrie en Brody. Er zijn verder ook wat dingen die misschien een beetje ongeloofwaardig zijn. Ik betrapte me er herhaaldelijk op dat ik niet snapte waarom ze niet x of y deden.
Opvallend is dat er 7 verschillende schrijvers zijn voor de 12 afleveringen van het seizoen. Toch maakt dit de serie niet verwarrend, de lijn is erg goed te volgen, en piekt in de 5e aflevering met een ondervraging van Brody. Hét moment van het seizoen is naar mijn mening de laatste aflevering. Ik heb het letterlijk met een open mond gezeten. Pure geweldigheid. Ik zal er niks over verklappen, maar ik raad je ten sterkste aan om het te bekijken.
Al met al is het 2e seizoen zeker een topper. Of het de kwaliteit van seizoen 1 benadert, valt te betwijfelen. Echter, seizoen 1 was zo goed, dat seizoen 2 eigenlijk alleen maar minder kon zijn. Dat was het, maar ik ben verbaasd hoe goed het eigenlijk wel niet is geworden. Het voelt nog niet langdradig, maar het is de vraag hoelang ze een serie als dit kunnen doorrekken. Ik ben in elk geval blij dat er een 3e seizoen aankomt volgend jaar. 4.5 uit 5 terroristen.
Homeland is gebaseerd op de Israëlische serie hatufim (“prisoners of war”), maar volgt zijn eigen verhaal en invulling hierin. Het is Amerikaanse serie die gaat over 2 personen, Carrie Mathison (Claire Danes, Little woman) en (Nicholas) Brody (Damian Lewis, Band of Brothers). Carrie was werkzaam voor de CIA, maar is aan het einde van seizoen 1 eruit gekickt. In dit seizoen hebben ze haar echter toch weer nodig voor de CIA, wegens haar grote ervaring op het gebied van terrorisme. Brody is een ex-marinier, die in het vorig seizoen is gevonden in Irak. Hij is hard op weg om een belangrijke politicus te worden met grote invloeden. Maar zijn loyaliteit is twijfelachtig, wegens zijn verleden met dé terrorist, Abu Nazir. Carrie lijkt de enige te zijn die hem vertrouwd.
Seizoen 2 gaat verder op waar het vorige seizoen mee afsloot. Er is een klein tijdsprongetje, maar er zijn geen dingen veranderd. Het voelt meteen vertrouwd aan de oude kwaliteit. De jacht op Abu Nazir blijft doorgaan, en er worden tripjes naar het buitenland gemaakt om informatie te winnen. Qua nieuwe personages is er eigenlijk 1 belangrijke toegevoegd: Peter Quinn (Rubert Friend, Pride and Prejudice), een analist van de CIA. Hij lijkt naadloos aan te sluiten binnen de serie, en is erg goed gecast voor de rol, en een zeer welkome toevoeging in de serie. Ook al zit hij aan de “goede” kant, er zijn duidelijke spanningen tussen hem, Carrie en Brody.
In seizoen 2 heeft de dochter van Brody, Dana, een wat prominentere rol gekregen, waarin zij aanpapt met de zoon van de vicepresident en een klassieke driehoeksverhouding heeft. Het komt een beetje geforceerd over, overbodige drama, en Dana is een beetje een zeurende tiener. Maar gelukkig blijft de hoofdlijn gefocust op Carrie en Brody. Er zijn verder ook wat dingen die misschien een beetje ongeloofwaardig zijn. Ik betrapte me er herhaaldelijk op dat ik niet snapte waarom ze niet x of y deden.
Opvallend is dat er 7 verschillende schrijvers zijn voor de 12 afleveringen van het seizoen. Toch maakt dit de serie niet verwarrend, de lijn is erg goed te volgen, en piekt in de 5e aflevering met een ondervraging van Brody. Hét moment van het seizoen is naar mijn mening de laatste aflevering. Ik heb het letterlijk met een open mond gezeten. Pure geweldigheid. Ik zal er niks over verklappen, maar ik raad je ten sterkste aan om het te bekijken.
Al met al is het 2e seizoen zeker een topper. Of het de kwaliteit van seizoen 1 benadert, valt te betwijfelen. Echter, seizoen 1 was zo goed, dat seizoen 2 eigenlijk alleen maar minder kon zijn. Dat was het, maar ik ben verbaasd hoe goed het eigenlijk wel niet is geworden. Het voelt nog niet langdradig, maar het is de vraag hoelang ze een serie als dit kunnen doorrekken. Ik ben in elk geval blij dat er een 3e seizoen aankomt volgend jaar. 4.5 uit 5 terroristen.
Vooral het einde van het seizoen zat ook ik, met mond open van verbijstering, te kijken.