Leuk?
0
0
Bekijk stemmen
Graceland - Eerste aflevering
Graceland is het type show waar datgene wat op het spel gezet wordt voor de protagonist, weleens boeiender kan zijn dan de conclusie van dat gegeven. De chemie tussen de hoofdrolspelers is er, maar de vraag is hoeveel concessies de makers gaan doen en of zij de taak die de protagonist krijgt interessant blijven belichten. USA Network kan weleens de neiging hebben om te lang om de hete brei heen te draaien en teveel aandacht weg te nemen van datgene wat de serie eigenlijk interessant maakt. Daar maken veel zenders zich schuldig aan, het verhaal moet natuurlijk opgerekt worden, maar dit kan vaak resulteren in subplotten die afleiden van het plot. Desalniettemin doet de pilot haar werk door de kijker nieuwsgierig te maken naar hoe het de protagonist verder vergaat en in welke situaties hij terecht zal komen.
Het centrale gegeven komt neer op dat agenten van verschillende overheidsinstanties samenleven in een woning in het zonnige California. De agenten die er wonen nemen allemaal deel aan een undercover-operatie. Doordat een van de agenten betrokken raakt bij een schietpartij en daardoor moet onderduiken, komt onze protagonist Mike Warren in beeld. Van Mike wordt verlangd om meteen te assimileren met zijn collega's, want fouten kunnen dodelijk zijn in het werk. Mike is een groentje en komt rechtstreeks van de FBI-academie. Op de academie was hij de beste van zijn peers, maar Mike zal er al snel achter komen dat de praktijksituatie heel anders is dan de theorie.
De pilot van Graceland is geen vreemde voor USA Network, aangezien Graceland (net als veel van de series van de zender) beschikt over een aantrekkelijke cast. Maar wat wellicht belangrijker is, is dat de chemie tussen de hoofdrolspelers Mike Warren (Aaron Tveit, Gossip Girl) en Paul Briggs (Daniel Sunjata, Smash & Grey's Anatomy) werkt. De twee acteurs komen geloofwaardig over en lijken op elkaar te zijn ingespeeld. Het valt ook op dat de overige cast (in de tweede aflevering maakt ook Serinda Swann (Breakout Kings) nog haar opwachting) goed overkomt en dat wekt de indruk dat de cast het goed met elkaar kan vinden. Dat is belangrijk, want dat bepaald mede hoe de chemie tussen de acteurs is en of hun spel geloofwaardig overkomt. Nog belangrijker, dat is ook hetgeen wat er voor zorgt dat er een band ontstaat tussen het publiek en de acteurs die zij zien op het scherm. Graceland schotelt dus meteen een aantal personages voor waar de kijker weleens om kan gaan geven.
Het interessante van de pilot is ook de ontwikkeling die Mike's personage al in de pilot meemaakt. Wanneer Mike voor het eerst op het scherm verschijnt is hij, logischerwijs, nog een groentje en moet hij zichtbaar zijn nieuwe situatie nog in perspectief plaatsen. Naarmate de pilot vordert zie je Mike groeien in zijn rol, improviseren en de competenties die hij op de academie heeft opgedaan gericht gebruiken, waardoor je als kijker doorkrijgt waarom Mike de beste van zijn academiegenoten was. Je krijgt meteen een goed beeld over in welke situaties Mike (en de andere agenten) terecht kan komen en welke vaardigheden nodig zijn om niet in (vaak) levensgevaarlijke situaties ten onder te gaan. En dat is nodig ook, want dat zij nog vaker in hachelijke situaties terecht gaan komen staat vast.
Om terug te komen op die plotwending; Mike krijgt van zijn leidinggevende, naast zijn huidige werkzaamheden, nog een speciale opdracht mee. De oplettende kijker ziet het halverwege de pilot misschien al aankomen, maar deze opdracht maakt Graceland wel intrigerend. Intrigerend omdat de inzet voor Mike meteen wordt verhoogd en hij zich daarom (in een wereld waar dat al niet kon) al helemaal geen fouten kan veroorloven. Het is heel boeiend om erachter te komen hoe Mike zich staande weet te houden naast agenten die dezelfde competenties hebben als hij en daarom weleens als oppositie kunnen gaan fungeren. Vandaar ook de stelling dat het centrale gegeven weleens boeiender kan worden dan de conclusie. Er zijn namelijk een aantal factoren die weleens kunnen gaan afleiden van de belangrijkste verhaallijn. Je ziet namelijk al dat de verplichte liefdesverhouding op komst is (het zou anders geen USA-programma zijn) en je merkt ook al dat de makers het gegeven weleens te lang kunnen gaan uitrekken. Het is te hopen dat de makers een goede balans weten te vinden en volop inzetten op hun sterkste schakels, namelijk de relatie tussen Mike en Paul.
Graceland moet wel kappen met die irritante shots van felle zonnestralen die regelmatig scènes beëindigen. Die shots zijn vrij hinderlijk en leiden alleen maar af. En toch zijn die shots een aardige metafoor voor het zonnige en relaxte leven in California en de makers willen eigenlijk zeggen dat de kijker zich er niet door moet laten verblinden. Hoewel de zon fel schijnt, gebeuren er duistere dingen wanneer de zon ondergaat en de duisternis zijn intrede doet. Een perfecte metafoor ook voor de positie waarin Mike verkeert. Ook Mike loopt het risico verblind te worden, maar gelukkig krijgen wij door de pilot het idee dat Mike in staat is om zich zelf te kunnen redden.
Volg GracelandHet centrale gegeven komt neer op dat agenten van verschillende overheidsinstanties samenleven in een woning in het zonnige California. De agenten die er wonen nemen allemaal deel aan een undercover-operatie. Doordat een van de agenten betrokken raakt bij een schietpartij en daardoor moet onderduiken, komt onze protagonist Mike Warren in beeld. Van Mike wordt verlangd om meteen te assimileren met zijn collega's, want fouten kunnen dodelijk zijn in het werk. Mike is een groentje en komt rechtstreeks van de FBI-academie. Op de academie was hij de beste van zijn peers, maar Mike zal er al snel achter komen dat de praktijksituatie heel anders is dan de theorie.
De pilot van Graceland is geen vreemde voor USA Network, aangezien Graceland (net als veel van de series van de zender) beschikt over een aantrekkelijke cast. Maar wat wellicht belangrijker is, is dat de chemie tussen de hoofdrolspelers Mike Warren (Aaron Tveit, Gossip Girl) en Paul Briggs (Daniel Sunjata, Smash & Grey's Anatomy) werkt. De twee acteurs komen geloofwaardig over en lijken op elkaar te zijn ingespeeld. Het valt ook op dat de overige cast (in de tweede aflevering maakt ook Serinda Swann (Breakout Kings) nog haar opwachting) goed overkomt en dat wekt de indruk dat de cast het goed met elkaar kan vinden. Dat is belangrijk, want dat bepaald mede hoe de chemie tussen de acteurs is en of hun spel geloofwaardig overkomt. Nog belangrijker, dat is ook hetgeen wat er voor zorgt dat er een band ontstaat tussen het publiek en de acteurs die zij zien op het scherm. Graceland schotelt dus meteen een aantal personages voor waar de kijker weleens om kan gaan geven.
Het interessante van de pilot is ook de ontwikkeling die Mike's personage al in de pilot meemaakt. Wanneer Mike voor het eerst op het scherm verschijnt is hij, logischerwijs, nog een groentje en moet hij zichtbaar zijn nieuwe situatie nog in perspectief plaatsen. Naarmate de pilot vordert zie je Mike groeien in zijn rol, improviseren en de competenties die hij op de academie heeft opgedaan gericht gebruiken, waardoor je als kijker doorkrijgt waarom Mike de beste van zijn academiegenoten was. Je krijgt meteen een goed beeld over in welke situaties Mike (en de andere agenten) terecht kan komen en welke vaardigheden nodig zijn om niet in (vaak) levensgevaarlijke situaties ten onder te gaan. En dat is nodig ook, want dat zij nog vaker in hachelijke situaties terecht gaan komen staat vast.
Om terug te komen op die plotwending; Mike krijgt van zijn leidinggevende, naast zijn huidige werkzaamheden, nog een speciale opdracht mee. De oplettende kijker ziet het halverwege de pilot misschien al aankomen, maar deze opdracht maakt Graceland wel intrigerend. Intrigerend omdat de inzet voor Mike meteen wordt verhoogd en hij zich daarom (in een wereld waar dat al niet kon) al helemaal geen fouten kan veroorloven. Het is heel boeiend om erachter te komen hoe Mike zich staande weet te houden naast agenten die dezelfde competenties hebben als hij en daarom weleens als oppositie kunnen gaan fungeren. Vandaar ook de stelling dat het centrale gegeven weleens boeiender kan worden dan de conclusie. Er zijn namelijk een aantal factoren die weleens kunnen gaan afleiden van de belangrijkste verhaallijn. Je ziet namelijk al dat de verplichte liefdesverhouding op komst is (het zou anders geen USA-programma zijn) en je merkt ook al dat de makers het gegeven weleens te lang kunnen gaan uitrekken. Het is te hopen dat de makers een goede balans weten te vinden en volop inzetten op hun sterkste schakels, namelijk de relatie tussen Mike en Paul.
Graceland moet wel kappen met die irritante shots van felle zonnestralen die regelmatig scènes beëindigen. Die shots zijn vrij hinderlijk en leiden alleen maar af. En toch zijn die shots een aardige metafoor voor het zonnige en relaxte leven in California en de makers willen eigenlijk zeggen dat de kijker zich er niet door moet laten verblinden. Hoewel de zon fel schijnt, gebeuren er duistere dingen wanneer de zon ondergaat en de duisternis zijn intrede doet. Een perfecte metafoor ook voor de positie waarin Mike verkeert. Ook Mike loopt het risico verblind te worden, maar gelukkig krijgen wij door de pilot het idee dat Mike in staat is om zich zelf te kunnen redden.
Reacties (0)