Gilmore Girls: A Year in the Life
Gilmore Girls was een van de eerste series die ik ging bingewatchen – alleen was daar destijds nog geen hippe benaming voor. Iedereen die net als ik verzot was op de serie keek ernaar uit om vier spiksplinternieuwe afleveringen van de razend populaire serie te kunnen kijken. Verwachtingen voor de revival waren hóóg, de kans dat je teleurgesteld naar het nieuwe kijkmateriaal zou staren was daarom zeer aanwezig.
Na bijna tien jaar waren er eindelijk nieuwe afleveringen van de geliefde familieserie. De afleveringen waren dit keer niet op de beeldbuis te zien, maar zijn via het moderne Netflix te bekijken. In Gilmore Girls: A Year in the Life neemt regisseur Amy Sherman-Palladino je weer terug naar Stars Hollow. De revival bestaat uit vier afleveringen die zich steeds in één van de vier jaargetijden afspelen. In de laatste aflevering van het zevende seizoen is te zien dat Lorelai (lauren Graham, Parenthood) afscheid neemt van Rory (Alexis Bledel, The Sisterhood of the Traveling Pants) die als beginnend journalist de campagne van Barack Obama gaat volgen.
De eerste aflevering start met een paar van de meest memorabele Gilmore Girls-uitspraken uit de voorafgaande seizoenen. Uitspraken als “I just want you to know I’m in. I am all-in” en “Oy with the poodles already” passeren de revue. De aflevering gaat vervolgens echt van start in de winter en begint met een ontmoeting tussen moeder en dochter, die er meteen een paar ouderwetse tongbrekende zinnen in gooien. De karakters voelen ouderwets vertrouwd aan en ik bevind me direct weer in mijn Gilmore Girls-bubbel.
Het was ontzettend fijn om alle karakters van Stars Hollow weer te zien en te weten dat sommige dingen nooit veranderen. Zo is Taylor Doose (Michael Winters, Days of Our Lives) nog steeds begaan met het dorp, is Kirk (Sean Gunn, Guardians of the Galaxy) wederom zoekende naar verschillende vreemde banen, is Lane (Keike Agena, Shameless) nog altijd de beste vriendin van Rory en timmert ze fanatiek met haar band Hep Alien aan de weg. Ook voelde het vertrouwd om Luke (Scott Patterson, The Event) weer op zijn soms mopperende manier te horen praten.
Iets wat me ontroerde was hoe de show de dood van Richard (Edward Herrmann, The Wolf of Wallstreet) op een mooie en goed doordachte manier behandelde en hiermee meteen een hommage gaf aan de acteur die in 2014 overleed. De emotionele verhaallijn van Emily gaat over het verwerken van de dood van haar man en wat ze nu gaat doen zonder haar echtgenoot.
Ondanks dat Emily is veranderd door de dood van haar man, vond ik sommige details van haar leven ietwat ongeloofwaardig. De ‘oude’ Emily, die de ene na de andere dienstmeid ontsloeg, omdat ze hun werk niet goed genoeg deden, nam in de nieuwe afleveringen genoegen met een hulp die de Engelse taal niet eens beheerst.
Ook waren er een paar andere dingen die ik nog graag had gezien in de vier afleveringen. Zo stonden de voorgaande seizoen van Gilmore Girls op het gebied van Rory’s liefdesleven in het teken van Logan (Matt Czuchry, The Good Wife) en Jess (Milo Ventimiglia, This is Us). Echter is er in de revival veel meer Logan te zien dan Jess, wat me ontzettend teleurstelde. Terwijl Logan in mijn ogen geen spat is veranderd, is Jess een verstandige volwassen man geworden. Ik had graag meer willen zien van Jess.
Desalniettemin keek ik met veel plezier naar Gilmore Girls: A Year in the Life. Na het zien van de revival zijn vragen beantwoord zoals: Zijn Luke en Lorelai nog bij elkaar? Is Paris nu supersuccesvol? Zijn Sookie en Lorelai nog steeds beste vriendinnen? Maar door onder andere de laatste vier woorden van de serie, blijf je als kijker achter met meer vragen dan voordat je aan het nieuwe seizoen begon. Laten we hopen dat Amy Sherman-Palladino met dit open einde nog meer nieuwe afleveringen op de planning heeft staan.
Na bijna tien jaar waren er eindelijk nieuwe afleveringen van de geliefde familieserie. De afleveringen waren dit keer niet op de beeldbuis te zien, maar zijn via het moderne Netflix te bekijken. In Gilmore Girls: A Year in the Life neemt regisseur Amy Sherman-Palladino je weer terug naar Stars Hollow. De revival bestaat uit vier afleveringen die zich steeds in één van de vier jaargetijden afspelen. In de laatste aflevering van het zevende seizoen is te zien dat Lorelai (lauren Graham, Parenthood) afscheid neemt van Rory (Alexis Bledel, The Sisterhood of the Traveling Pants) die als beginnend journalist de campagne van Barack Obama gaat volgen.
© Netflix
De eerste aflevering start met een paar van de meest memorabele Gilmore Girls-uitspraken uit de voorafgaande seizoenen. Uitspraken als “I just want you to know I’m in. I am all-in” en “Oy with the poodles already” passeren de revue. De aflevering gaat vervolgens echt van start in de winter en begint met een ontmoeting tussen moeder en dochter, die er meteen een paar ouderwetse tongbrekende zinnen in gooien. De karakters voelen ouderwets vertrouwd aan en ik bevind me direct weer in mijn Gilmore Girls-bubbel.
Het was ontzettend fijn om alle karakters van Stars Hollow weer te zien en te weten dat sommige dingen nooit veranderen. Zo is Taylor Doose (Michael Winters, Days of Our Lives) nog steeds begaan met het dorp, is Kirk (Sean Gunn, Guardians of the Galaxy) wederom zoekende naar verschillende vreemde banen, is Lane (Keike Agena, Shameless) nog altijd de beste vriendin van Rory en timmert ze fanatiek met haar band Hep Alien aan de weg. Ook voelde het vertrouwd om Luke (Scott Patterson, The Event) weer op zijn soms mopperende manier te horen praten.
Hoewel ik me kostelijk heb vermaakt tijdens het kijken van de serie, keek ik toch ietwat teleurgesteld naar de revival. De immer koffiedrinkende moeder en dochter hebben hun bakkie pleur deels verruild voor alcohol en Rory is van serieuze vrouw veranderd in een flierefluiter (maar dat wordt in de loop van de afleveringen gelukkig een stuk minder). Desalniettemin waren de vliegensvlugge dialogen nog steeds van de partij en kom je er bij ieder karakter achter hoe ze de afgelopen negen jaar hebben gespendeerd.Het was ontzettend fijn om alle karakters van Stars Hollow weer te zien.
Iets wat me ontroerde was hoe de show de dood van Richard (Edward Herrmann, The Wolf of Wallstreet) op een mooie en goed doordachte manier behandelde en hiermee meteen een hommage gaf aan de acteur die in 2014 overleed. De emotionele verhaallijn van Emily gaat over het verwerken van de dood van haar man en wat ze nu gaat doen zonder haar echtgenoot.
Ondanks dat Emily is veranderd door de dood van haar man, vond ik sommige details van haar leven ietwat ongeloofwaardig. De ‘oude’ Emily, die de ene na de andere dienstmeid ontsloeg, omdat ze hun werk niet goed genoeg deden, nam in de nieuwe afleveringen genoegen met een hulp die de Engelse taal niet eens beheerst.
© Netflix
Ook waren er een paar andere dingen die ik nog graag had gezien in de vier afleveringen. Zo stonden de voorgaande seizoen van Gilmore Girls op het gebied van Rory’s liefdesleven in het teken van Logan (Matt Czuchry, The Good Wife) en Jess (Milo Ventimiglia, This is Us). Echter is er in de revival veel meer Logan te zien dan Jess, wat me ontzettend teleurstelde. Terwijl Logan in mijn ogen geen spat is veranderd, is Jess een verstandige volwassen man geworden. Ik had graag meer willen zien van Jess.
Desalniettemin keek ik met veel plezier naar Gilmore Girls: A Year in the Life. Na het zien van de revival zijn vragen beantwoord zoals: Zijn Luke en Lorelai nog bij elkaar? Is Paris nu supersuccesvol? Zijn Sookie en Lorelai nog steeds beste vriendinnen? Maar door onder andere de laatste vier woorden van de serie, blijf je als kijker achter met meer vragen dan voordat je aan het nieuwe seizoen begon. Laten we hopen dat Amy Sherman-Palladino met dit open einde nog meer nieuwe afleveringen op de planning heeft staan.
