Death In Paradise - Seizoen 3
Na twee succesvolle seizoenen van Death in Paradise, had hoofdrolspeler Ben Miller er eigenlijk wel genoeg van. De BBC was echter nog niet klaar met de serie, en dus mocht zijn vertrek de pret niet drukken. Miller’s personage Richard Poole wordt er in de eerste aflevering snel uitgewerkt en DI Humphrey Goodman, vertolkt door Kris Marshall, neemt zijn plek over in het politieteam op Saint-Marie. Ik was erg benieuwd hoe Kris Marshall, die ik voornamelijk ken als idiote zoon uit My Family, het zou doen en of zijn personage een goede vervanging was van Richard Poole. Hoewel de verandering toch even wennen is, blijft Death in Paradise een lekkere luchtige serie, uitermate geschikt om op een luie zondag op te zetten.
Zoals gezegd, de verandering van Ben Miller naar Kris Marshall is even wennen. Waar Poole een pietje precies was, is Goodman de meest chaotische en onhandige man die er is. Waar Poole zich uit alle macht verzette tegen de zonnigheid van het Caribische eiland, is Goodman maar al te bereid zich aan te passen aan zijn nieuwe omgeving. Hij geniet van het zonnetje en mist niet één keer een goed kopje echte Engelse thee. Hoewel de makers er goed aan hebben gedaan om van Goodman niet een kloon van Poole te maken (dat zou ook maar saai zijn), vond ik het verzet van Poole toch net iets vermakelijker dan de goedigheid van Goodman.
Gelukkig ben je na een paar afleveringen toch wel weer gewend aan de wisseling van de wacht, en dan moet er gezegd worden dat Goodman goed met de andere personages mengt. Fidel en Dwayne krijgen dit seizoen iets meer de tijd om te laten zien wat ze in huis hebben en ook Camille neemt vaak het voortouw. Doordat Goodman een goedmoedige man is, vormt er zich vrij snel een gevoel van camaraderie in het team, wat aangenaam is om naar te kijken. Maar was het nou echt nodig om tussen Goodman en Camille ook weer romantische spanning te creëren? Persoonlijk had ik liever gezien dat de relatie tussen die twee puur vriendschappelijk was gebleven; dat zou verfrissender zijn geweest dan dit.
Ondanks dat seizoen drie van Death in Paradise een nieuwe hoofdrolspeler heeft, is de serie eerlijk gezegd nog steeds precies hetzelfde als in de vorige seizoenen. Het landschap is nog steeds even zonnig. De moordzaken zijn soortgelijk aan die van de vorige seizoenen en er zijn eigenlijk maar minieme verschillen in hoe deze worden opgelost. En we hebben nog steeds een vreemde Britse eend in de bijt die toch verbazingwekkend goed in het team past. Is dit erg? Nee. Seizoen drie is misschien niet heel vernieuwend, maar het is wel net als zijn voorgangers vermakelijk. Death in Paradise blijft doen waar het goed in is; het is niet uitermate spannende tv, maar wel heel ontspannend. En soms is dat alles wat je van een serie wilt.
Zoals gezegd, de verandering van Ben Miller naar Kris Marshall is even wennen. Waar Poole een pietje precies was, is Goodman de meest chaotische en onhandige man die er is. Waar Poole zich uit alle macht verzette tegen de zonnigheid van het Caribische eiland, is Goodman maar al te bereid zich aan te passen aan zijn nieuwe omgeving. Hij geniet van het zonnetje en mist niet één keer een goed kopje echte Engelse thee. Hoewel de makers er goed aan hebben gedaan om van Goodman niet een kloon van Poole te maken (dat zou ook maar saai zijn), vond ik het verzet van Poole toch net iets vermakelijker dan de goedigheid van Goodman.
Gelukkig ben je na een paar afleveringen toch wel weer gewend aan de wisseling van de wacht, en dan moet er gezegd worden dat Goodman goed met de andere personages mengt. Fidel en Dwayne krijgen dit seizoen iets meer de tijd om te laten zien wat ze in huis hebben en ook Camille neemt vaak het voortouw. Doordat Goodman een goedmoedige man is, vormt er zich vrij snel een gevoel van camaraderie in het team, wat aangenaam is om naar te kijken. Maar was het nou echt nodig om tussen Goodman en Camille ook weer romantische spanning te creëren? Persoonlijk had ik liever gezien dat de relatie tussen die twee puur vriendschappelijk was gebleven; dat zou verfrissender zijn geweest dan dit.
Ondanks dat seizoen drie van Death in Paradise een nieuwe hoofdrolspeler heeft, is de serie eerlijk gezegd nog steeds precies hetzelfde als in de vorige seizoenen. Het landschap is nog steeds even zonnig. De moordzaken zijn soortgelijk aan die van de vorige seizoenen en er zijn eigenlijk maar minieme verschillen in hoe deze worden opgelost. En we hebben nog steeds een vreemde Britse eend in de bijt die toch verbazingwekkend goed in het team past. Is dit erg? Nee. Seizoen drie is misschien niet heel vernieuwend, maar het is wel net als zijn voorgangers vermakelijk. Death in Paradise blijft doen waar het goed in is; het is niet uitermate spannende tv, maar wel heel ontspannend. En soms is dat alles wat je van een serie wilt.
