Leuk?
0
0
Bekijk stemmen
Daredevil - Seizoen 1
De beste comicserie van dit moment! Er bestaat totaal geen twijfel over. Loop naar de vuilnisbak. Deponeer Arrow, The Flash, Gotham, Agents of S.H.I.E.L.D. en Agent Carter erin. Loop nu naar de televisie en doe hem (of haar) aan. Start Netflix op en blader naar Daredevil. Druk nu maar op afspelen! De kans is, trouwens, groot dat je dit al gedaan hebt. Daredevil werd namelijk al na elf dagen vernieuwd voor een tweede seizoen. Wat aangeeft dat de serie een succes is voor Netflix. Hoe groot dat succes is zullen wij waarschijnlijk nooit weten, omdat Netflix geen data vrijgeeft over kijkcijfers. Hoe dan ook, de streamingdienst mag trots zijn op deze serie. Vanaf de eerste aflevering weet de serie een duistere sfeer neer te zetten. De serie windt er geen doekjes om heen dat Hell's Kitchen een verrotte plek is en aarzelt er dan ook niet over om dit te tonen. De serie is gewelddadig. New York is donker, grauw en niks wordt mooier gemaakt dan het is. Ook onze held Matthew 'Matt' Murdock (Charlie Cox, Boardwalk Empire) niet. De serie is niet bang om een man met gebreken te tonen. Dit is niet per se een man naar wie wij moeten opkijken. Dit is een man van vlees en bloed. Dat maakt Daredevil ook zo sterk. Matt is geen superheld. Dit is een man die doet waar hij in gelooft. Daar zijn consequenties aan verbonden. Plus heel veel blauwe plekken, bloed en kneuzingen.
Daredevil gaat over de avonturen van Matthew Murdock. Matt is een jonge man die als kind blind is geraakt. Het ongeval waarbij hij zijn zicht verloor, heeft ervoor gezorgd dat al zijn andere zintuigen enorm versterkt raakten. Al vroeg ontwikkelt Matt een afkeer tegen het onrecht dat zijn stad plaagt. Hij besluit dan ook om hier tegen in opstand te komen. Overdag is Matt dan ook een advocaat die door middel van de wet de stad veiliger/rechtvaardiger probeert te maken. Wanneer de zon ondergaat pakt Matt zaken op een andere manier aan. Dan doet hij een masker op en gebruikt hij zijn vuisten om het onrecht de kop in te slaan. Wanneer Matt geconfronteerd wordt met de grote plaaggeest van de stad, dient hij alle zeilen bij te zetten om zijn stad te behoeden voor het dreigende onheil. Dit kan hij echter niet alleen. Zijn vrienden Karen Page en Franklin Nelson assisteren Matt waar mogelijk, maar ook zij weten niet wie Matt echt is en hoe ver hij gaat om de stad veiliger te maken.
Bij Daredevil krijg je als kijker het gevoel dat de makers trouw zijn gebleven aan het materiaal. Dit is een man die overdag mensen bijstaat en s'avonds de straten opruimt van het tuig die de stad zo bevolkt. Showrunner Steven S. DeKnight en uitvoerend producent Drew Goddard hebben duidelijk gekozen voor het donkere hoofdstuk uit de Daredevil reeks. Deze versie van de gemaskerde held is gewelddadig en donker. De serie maakt gebruikt van flashbacks en achtergrondinformatie, maar niet zoveel dat de serie alles voor ons uitspelt. Informatie wordt niet opzichtig in je gezicht geduwd. Laat dat het meest storende zijn aan veel series (met name de broadcastseries) op dit moment. De makers hebben totaal geen vertrouwen in het publiek. Zij geven het publiek vaak totaal niet de mogelijkheid om zelf dingen te ontdekken. Een pluspunt van dit seizoen is dat de serie niet veel tijd besteed aan hoe Matt Murdock de man in het uniform wordt. Wij zien meteen een Matt Murdock die heel veel pak slaag geeft en zijn vuisten laat spreken. De opbouw ernaar toe wordt grotendeels overgeslagen en dat werkt. DeKnight en Goddard hadden makkelijk een heel seizoen kunnen uittrekken om te tonen hoe Matt alle fijne kneepjes van het vak leert. Het valt dus te prijzen dat zij niet hebben gekozen voor de meest voor de hand liggende weg.
Daarnaast hebben zij er ook voor gekozen om de grote schurk van dit seizoen echt uit te diepen. Een slechte/matige serie slaagt er totaal niet in om zo een personage genuanceerd te maken. Zij tonen vaak een eendimensionaal personage zonder enige diepgang, of eigenschappen die het label 'slecht' ontstijgen. Wilson 'The Kingpin' Fisk (Vincent D'Onofrio, Law and Order) is allesbehalve goed, maar Daredevil maakt Fisk een mens van vlees en bloed. Ondanks dat hij zijn motieven/idealen voor de stad op een verkeerde manier probeert te verwezenlijken. D'Onofrio is niet even imposant als de Kingpin uit de comics (wat heel moeilijk zou zijn), maar hij vertolkt Fisk met verve. Onze held wordt uitstekend vertolkt door Charlie Cox. Naarmate het seizoen vordert groeit Cox steeds meer in zijn rol en laat hij steeds meer lagen zien van de man die Matt Murdock is. Belangrijke rollen zijn er dit seizoen weggelegd voor Karen Page (Deborah Ann Woll, True Blood) en Franklin 'Foggy' Nelson (Elden Henson, Intelligence). Dit zijn de personages die het dichts staan bij Matt. Gelukkig krijgen beiden dit seizoen genoeg te doen en zijn het allebei personages die ook daadwerkelijk wat toevoegen. Een interessante rol is weggelegd voor de priester van Matt. De gesprekken tussen hen zijn uiterst boeiend en de priester heeft hele mooie anekdotes. Zijn verhaal over zijn werk in Afrika (en wat er gebeurt met een aansprekend figuur in Afrika) is indrukwekkend. Zijn gesprekken met Matt behoren tot de beste dialogen van de serie.
Waar je echt niet omheen kunt, is de cinematografie. Daredevil is prachtig geschoten. De tweede aflevering, Cut Man (geregisseerd door Phil Abraham), bevat een long take (de laatste gevecht scene van de aflevering) waar je je vingers bij kunt aflikken. De manier hoe die scene gefilmd wordt is fenomenaal. De productie zit uitstekend in elkaar en de gekozen verhaaltechnieken werken. De negende aflevering, Speak of the Devil, opent in medias res en keert vervolgens een paar keer terug naar een intense vechtpartij tussen Matt en een ninja. Ik ben, bijvoorbeeld, niet altijd een fan van flashbacks (omdat flashbacks vaak informatie geven die je als kijker al wist), maar de flashbacks die hier worden gebruikt verdiepen daadwerkelijk de personages. Hierbij denk ik specifiek aan de flashbacks van de jeugd van Wilson Fisk en die waarin wij zien hoe de jonge Matt leert vechten. De serie is een boeiende reis van dertien afleveringen. De overkoepelende verhaallijn is duidelijk en het moment dat Matt dan daadwerkelijk het rode kostuum aandoet is verdiend. Daredevil is een serie waar Netflix trots op mag zijn. Nogmaals, de beste comicserie is opgestaan!
Volg Marvel's DaredevilDaredevil gaat over de avonturen van Matthew Murdock. Matt is een jonge man die als kind blind is geraakt. Het ongeval waarbij hij zijn zicht verloor, heeft ervoor gezorgd dat al zijn andere zintuigen enorm versterkt raakten. Al vroeg ontwikkelt Matt een afkeer tegen het onrecht dat zijn stad plaagt. Hij besluit dan ook om hier tegen in opstand te komen. Overdag is Matt dan ook een advocaat die door middel van de wet de stad veiliger/rechtvaardiger probeert te maken. Wanneer de zon ondergaat pakt Matt zaken op een andere manier aan. Dan doet hij een masker op en gebruikt hij zijn vuisten om het onrecht de kop in te slaan. Wanneer Matt geconfronteerd wordt met de grote plaaggeest van de stad, dient hij alle zeilen bij te zetten om zijn stad te behoeden voor het dreigende onheil. Dit kan hij echter niet alleen. Zijn vrienden Karen Page en Franklin Nelson assisteren Matt waar mogelijk, maar ook zij weten niet wie Matt echt is en hoe ver hij gaat om de stad veiliger te maken.
Bij Daredevil krijg je als kijker het gevoel dat de makers trouw zijn gebleven aan het materiaal. Dit is een man die overdag mensen bijstaat en s'avonds de straten opruimt van het tuig die de stad zo bevolkt. Showrunner Steven S. DeKnight en uitvoerend producent Drew Goddard hebben duidelijk gekozen voor het donkere hoofdstuk uit de Daredevil reeks. Deze versie van de gemaskerde held is gewelddadig en donker. De serie maakt gebruikt van flashbacks en achtergrondinformatie, maar niet zoveel dat de serie alles voor ons uitspelt. Informatie wordt niet opzichtig in je gezicht geduwd. Laat dat het meest storende zijn aan veel series (met name de broadcastseries) op dit moment. De makers hebben totaal geen vertrouwen in het publiek. Zij geven het publiek vaak totaal niet de mogelijkheid om zelf dingen te ontdekken. Een pluspunt van dit seizoen is dat de serie niet veel tijd besteed aan hoe Matt Murdock de man in het uniform wordt. Wij zien meteen een Matt Murdock die heel veel pak slaag geeft en zijn vuisten laat spreken. De opbouw ernaar toe wordt grotendeels overgeslagen en dat werkt. DeKnight en Goddard hadden makkelijk een heel seizoen kunnen uittrekken om te tonen hoe Matt alle fijne kneepjes van het vak leert. Het valt dus te prijzen dat zij niet hebben gekozen voor de meest voor de hand liggende weg.
Daarnaast hebben zij er ook voor gekozen om de grote schurk van dit seizoen echt uit te diepen. Een slechte/matige serie slaagt er totaal niet in om zo een personage genuanceerd te maken. Zij tonen vaak een eendimensionaal personage zonder enige diepgang, of eigenschappen die het label 'slecht' ontstijgen. Wilson 'The Kingpin' Fisk (Vincent D'Onofrio, Law and Order) is allesbehalve goed, maar Daredevil maakt Fisk een mens van vlees en bloed. Ondanks dat hij zijn motieven/idealen voor de stad op een verkeerde manier probeert te verwezenlijken. D'Onofrio is niet even imposant als de Kingpin uit de comics (wat heel moeilijk zou zijn), maar hij vertolkt Fisk met verve. Onze held wordt uitstekend vertolkt door Charlie Cox. Naarmate het seizoen vordert groeit Cox steeds meer in zijn rol en laat hij steeds meer lagen zien van de man die Matt Murdock is. Belangrijke rollen zijn er dit seizoen weggelegd voor Karen Page (Deborah Ann Woll, True Blood) en Franklin 'Foggy' Nelson (Elden Henson, Intelligence). Dit zijn de personages die het dichts staan bij Matt. Gelukkig krijgen beiden dit seizoen genoeg te doen en zijn het allebei personages die ook daadwerkelijk wat toevoegen. Een interessante rol is weggelegd voor de priester van Matt. De gesprekken tussen hen zijn uiterst boeiend en de priester heeft hele mooie anekdotes. Zijn verhaal over zijn werk in Afrika (en wat er gebeurt met een aansprekend figuur in Afrika) is indrukwekkend. Zijn gesprekken met Matt behoren tot de beste dialogen van de serie.
Waar je echt niet omheen kunt, is de cinematografie. Daredevil is prachtig geschoten. De tweede aflevering, Cut Man (geregisseerd door Phil Abraham), bevat een long take (de laatste gevecht scene van de aflevering) waar je je vingers bij kunt aflikken. De manier hoe die scene gefilmd wordt is fenomenaal. De productie zit uitstekend in elkaar en de gekozen verhaaltechnieken werken. De negende aflevering, Speak of the Devil, opent in medias res en keert vervolgens een paar keer terug naar een intense vechtpartij tussen Matt en een ninja. Ik ben, bijvoorbeeld, niet altijd een fan van flashbacks (omdat flashbacks vaak informatie geven die je als kijker al wist), maar de flashbacks die hier worden gebruikt verdiepen daadwerkelijk de personages. Hierbij denk ik specifiek aan de flashbacks van de jeugd van Wilson Fisk en die waarin wij zien hoe de jonge Matt leert vechten. De serie is een boeiende reis van dertien afleveringen. De overkoepelende verhaallijn is duidelijk en het moment dat Matt dan daadwerkelijk het rode kostuum aandoet is verdiend. Daredevil is een serie waar Netflix trots op mag zijn. Nogmaals, de beste comicserie is opgestaan!
Reacties (1)