Braquo - Seizoen 1
Op tv zie je tegenwoordig vooral series uit Amerika en Scandinavië. Maar ook elders begint men zijn partijtje mee te blazen. Zoals Nederland met goeie series als Bellicher en Penoza. En ook de Fransen kunnen er wat van getuige de politieserie Braquo. En denk daarbij niet aan de aimabele en pijprokende Maigret, want de politie-inspecteurs van Braquo zijn hard en rauw en ze gaan tot de rand van wat mag en nog vaker daaroverheen.
De serie is geschreven door Olivier Marchall, ook bekend van de harde gangster of politie-film Les Lyonnais (2011). Marchall regisseerde ook de eerste vier afleveringen (de rest deed F. Schoendoerffer). In 2009 zijn de acht afleveringen voor het eerst uitgezonden door Canal Plus. In 2011 en 2013 volgden seizoen twee en drie. Op DVD is het eerste seizoen van Braquo (slang voor braquage, gewelddadige overval) nu uitgekomen. Een en ander speelt zich af in Parijs, met name in departement Hauts-de-Seine.
Het verhaal: politiecommandant Max Rossi heeft zelfmoord gepleegd na verdenking van corruptie en mishandeling. Zijn team zoekt eerherstel, maar werkt zich door foute activiteiten steeds meer in de nesten. Je kunt het vergelijken met het team in The Shield, maar Braquo is veel rauwer en grauwer. Eddy Caplan (Jean-Hugues Anglade) is de spil, uiterlijk onaangedaan, een loner die woont op een boot. Hij zorgt voor zijn mensen en probeert hun problemen op te lossen. En problemen zijn er. Theo Wachevsky (Nicolas Duvauchelle) is een cokeverslaafde en heeft een zeer kort lontje. Walter Morlighem (Joseph Malerba) is een gokverslaafde, en zijn vrouw heeft het ook niet makkelijk. Roxane Delgado (Karde Rochere) weet aanvankelijk niet wat ze er mee moet, maar de dood van haar vader, een politieman met een verleden, trekt haar over de streep. Het team wordt op de huid gezeten door Vogel van Interne Zaken, zelf ook niet vies van onfrisse praktijken en met een eigen agenda. Verder verklap ik niks, kijk er maar naar!
De beelden van de meeste scènes zijn conform de omgeving; donker, gruizig en korrelig. Vaak ook schokkerig (handcamera) met een goede stuwende muziekscore. Maar er zijn ook de nodige rustpunten bijvoorbeeld wanneer Roxane haar vader om raad vraagt, voor dit gesprek wordt ruim de tijd genomen.
In het begin moet je er even in komen. Door de scènes die hun persoonlijke leven diepte geven leef je al gauw met ze mee, zelfs met de enigmatische Eddy. Hun politiewerk is nogal gering in vergelijking met hun activiteiten om niet gepakt te worden. Steeds denk je “nu lopen ze tegen de lamp” en dat gaat door tot aan de bloedstollende finale die eindigt met een (in series helaas steeds gebruikelijker) cliffhanger als opstapje naar het tweede seizoen.
De serie is geschreven door Olivier Marchall, ook bekend van de harde gangster of politie-film Les Lyonnais (2011). Marchall regisseerde ook de eerste vier afleveringen (de rest deed F. Schoendoerffer). In 2009 zijn de acht afleveringen voor het eerst uitgezonden door Canal Plus. In 2011 en 2013 volgden seizoen twee en drie. Op DVD is het eerste seizoen van Braquo (slang voor braquage, gewelddadige overval) nu uitgekomen. Een en ander speelt zich af in Parijs, met name in departement Hauts-de-Seine.
Het verhaal: politiecommandant Max Rossi heeft zelfmoord gepleegd na verdenking van corruptie en mishandeling. Zijn team zoekt eerherstel, maar werkt zich door foute activiteiten steeds meer in de nesten. Je kunt het vergelijken met het team in The Shield, maar Braquo is veel rauwer en grauwer. Eddy Caplan (Jean-Hugues Anglade) is de spil, uiterlijk onaangedaan, een loner die woont op een boot. Hij zorgt voor zijn mensen en probeert hun problemen op te lossen. En problemen zijn er. Theo Wachevsky (Nicolas Duvauchelle) is een cokeverslaafde en heeft een zeer kort lontje. Walter Morlighem (Joseph Malerba) is een gokverslaafde, en zijn vrouw heeft het ook niet makkelijk. Roxane Delgado (Karde Rochere) weet aanvankelijk niet wat ze er mee moet, maar de dood van haar vader, een politieman met een verleden, trekt haar over de streep. Het team wordt op de huid gezeten door Vogel van Interne Zaken, zelf ook niet vies van onfrisse praktijken en met een eigen agenda. Verder verklap ik niks, kijk er maar naar!
De beelden van de meeste scènes zijn conform de omgeving; donker, gruizig en korrelig. Vaak ook schokkerig (handcamera) met een goede stuwende muziekscore. Maar er zijn ook de nodige rustpunten bijvoorbeeld wanneer Roxane haar vader om raad vraagt, voor dit gesprek wordt ruim de tijd genomen.
In het begin moet je er even in komen. Door de scènes die hun persoonlijke leven diepte geven leef je al gauw met ze mee, zelfs met de enigmatische Eddy. Hun politiewerk is nogal gering in vergelijking met hun activiteiten om niet gepakt te worden. Steeds denk je “nu lopen ze tegen de lamp” en dat gaat door tot aan de bloedstollende finale die eindigt met een (in series helaas steeds gebruikelijker) cliffhanger als opstapje naar het tweede seizoen.
Rauw,hard en realistisch voor zover ik dat kan beoordelen.