Leuk?
0
0
Bekijk stemmen
Banshee - Seizoen 2 (Eerste deel)
Asskicker Lucas Hood is terug om weer mensen onder hun reet te schoppen. Velen hadden al de punt van zijn schoen ontmoet en David Schickler en Jonathan Tropper gooien er weer genoeg zijn kant op. Het fijne van Banshee is dat je weet wat je ervan kunt verwachten. Maar het vervelende daarvan is weer dat je niet meer verrast wordt door nieuw materiaal. Als iemand die zich op MijnSerie vaak sterk heeft gemaakt voor Banshee, moet ik toch toegeven dat Banshee weinig doet dat zich onderscheid van het eerste seizoen.
In het eerste deel van seizoen twee zien wij hoe Hood (Antony Starr, Outrageous Fortune), Carrie (Ivana Milicevic, Fallen) en de rest hun leven weer proberen op te pakken na het robbertje met Rabbit (Ben Cross, Tales from the Crypt). Dat het voorval grote consequenties zou hebben was duidelijk, maar vooral het leven van Carrie ligt overhoop. De verschillende groeperingen in Banshee, waaronder de Amish en de Native-Amerikanen, komen ook volop aan bod. Ook zien wij hoe Alex Longshadow (Anthony Ruivivar, Third Watch) muiterij in eigen kamp probeert te voorkomen en de voortdurende vete met Kai Procter (Ullrich Thomsen, Those Who Kill). Het gaat voor de hoofdrolspelers nog niet naar behoren in deze eerste vijf afleveringen en voor de meesten wordt er wel iets bedreigd, of dat nou hun leven, financieel gewin of respect is. En zou Rabbit nog op de loer liggen?
Genoeg te doen voor de grote spelers in Banshee, dus. En toch voelt veel van het vertoonde als een herhalingsoefening. Een herhalingsoefening die minder erg is omdat veel van de ingrediënten die Banshee zo sexy maakte zijn gebleven. Uitvoerend producent, en tevens regisseur van meerdere afleveringen, Greg Yaitanes weet nog steeds hoe hij actiescènes mooi in beeld moet brengen. En dat is belangrijk, want laat dat nou één van de grootste pluspunten van Banshee zijn. De achtervolging in de seizoenspremière, bijvoorbeeld, was tof. Maar het mooiste was dan nog de confrontatie, in de vijfde aflevering, met een sluipschutter in een hooiveld. Met name de prachtige high-angle shots van regisseur Babak Najafi maakte dat een scène om van te smullen. Nee, Banshee weet hoe actiescènes vast te leggen.
Maar, Banshee mist wel een beetje een doel in deze vijf afleveringen, met name voor Lucas, en dat is wel het grootste probleem. De makers besloten dan ook, terecht, dat probleem echt te adresseren in de vijfde aflevering. Lucas Hood heeft namelijk weinig meer te zoeken in Banshee. Natuurlijk, Carrie is er, en wij weten dat hij van haar houd, maar de makers hebben duidelijk gemaakt dat zij voorlopig Carrie willen herenigen met haar gezin. Dat is Carries motivatie in deze eerste afleveringen. Job (Hoon Lee, Blue Bloods) en Sugar (Frankie Faison, The Wire) spraken Hood er al op aan en Lucas erkende het zelf in de vijfde aflevering; hij heeft namelijk niks meer te zoeken in Banshee. Zijn aanwezigheid in de stad zou, en zal, alleen maar voor meer ellende en confrontaties zorgen. Dat is natuurlijk het punt van de serie, anders geen serie, maar dan moet de protagonist wel legitieme redenen hebben die zijn verblijf rechtvaardigen.
Met dit concept kun je je dan ook hardop afvragen hoeveel leven er nog zit in de serie. De verhaallijn van het vorige seizoen was compacter en meer gefocust. De wereld van Banshee is zeker uitgebreider geworden, kleurrijker ook, en dat kwam deze afleveringen wel ten goede. Alleen zal Banshee dus moeten gaan innoveren en andere verhalen moeten gaan vertellen, wil de serie niet repetitief worden. Onlangs werd bekend dat er ook al een derde seizoen is besteld en dat is meteen een goede aangelegenheid voor de serie om te tonen dat het ook uit een ander vaatje kan tappen. Het blijft tof om Hood met de heetste dames te zien (maar seksscènes om seksscènes te laten zien doen de truc na verloop van tijd ook niet meer). De grote imposante Native-Amerikaan waar Hood in de derde aflevering mee te maken kreeg, lijkt dan ook een kopie van de grote imposante Albino uit het eerste seizoen.
Kortom, Banshee is nog steeds tof. De serie serveert nog steeds toffe actiesequenties, de willekeurige sex is er nog steeds en ook de gevechtschoreografieën zijn weer dik in orde. Voor mij is het nog steeds een van de tofste series op televisie, alleen erken ik wel dat de serie zich snel moet gaan vernieuwen. Gelukkig kwam in de vijfde aflevering het einddoel van dit seizoen in zicht en lieten de makers zien dat zij erkennen wat het manco tot nu toe is. De kunst, en dat geldt voor veel van dit soort series, is door de oppervlakkigheid heen te kijken. Gescripte televisie moet altijd functioneel zijn en een doel hebben. Maar vooral voor het grote publiek weet Banshee nog haar minpunten goed te verbloemen. Er moet, echter, wel het een en ander gebeuren, dat zeker. Voor nu; op naar meer Banshee, meer pak slaag en meer lichamelijke robbertjes. Daar zijn we (nog) niet vies van, toch?
Volg BansheeIn het eerste deel van seizoen twee zien wij hoe Hood (Antony Starr, Outrageous Fortune), Carrie (Ivana Milicevic, Fallen) en de rest hun leven weer proberen op te pakken na het robbertje met Rabbit (Ben Cross, Tales from the Crypt). Dat het voorval grote consequenties zou hebben was duidelijk, maar vooral het leven van Carrie ligt overhoop. De verschillende groeperingen in Banshee, waaronder de Amish en de Native-Amerikanen, komen ook volop aan bod. Ook zien wij hoe Alex Longshadow (Anthony Ruivivar, Third Watch) muiterij in eigen kamp probeert te voorkomen en de voortdurende vete met Kai Procter (Ullrich Thomsen, Those Who Kill). Het gaat voor de hoofdrolspelers nog niet naar behoren in deze eerste vijf afleveringen en voor de meesten wordt er wel iets bedreigd, of dat nou hun leven, financieel gewin of respect is. En zou Rabbit nog op de loer liggen?
Genoeg te doen voor de grote spelers in Banshee, dus. En toch voelt veel van het vertoonde als een herhalingsoefening. Een herhalingsoefening die minder erg is omdat veel van de ingrediënten die Banshee zo sexy maakte zijn gebleven. Uitvoerend producent, en tevens regisseur van meerdere afleveringen, Greg Yaitanes weet nog steeds hoe hij actiescènes mooi in beeld moet brengen. En dat is belangrijk, want laat dat nou één van de grootste pluspunten van Banshee zijn. De achtervolging in de seizoenspremière, bijvoorbeeld, was tof. Maar het mooiste was dan nog de confrontatie, in de vijfde aflevering, met een sluipschutter in een hooiveld. Met name de prachtige high-angle shots van regisseur Babak Najafi maakte dat een scène om van te smullen. Nee, Banshee weet hoe actiescènes vast te leggen.
Maar, Banshee mist wel een beetje een doel in deze vijf afleveringen, met name voor Lucas, en dat is wel het grootste probleem. De makers besloten dan ook, terecht, dat probleem echt te adresseren in de vijfde aflevering. Lucas Hood heeft namelijk weinig meer te zoeken in Banshee. Natuurlijk, Carrie is er, en wij weten dat hij van haar houd, maar de makers hebben duidelijk gemaakt dat zij voorlopig Carrie willen herenigen met haar gezin. Dat is Carries motivatie in deze eerste afleveringen. Job (Hoon Lee, Blue Bloods) en Sugar (Frankie Faison, The Wire) spraken Hood er al op aan en Lucas erkende het zelf in de vijfde aflevering; hij heeft namelijk niks meer te zoeken in Banshee. Zijn aanwezigheid in de stad zou, en zal, alleen maar voor meer ellende en confrontaties zorgen. Dat is natuurlijk het punt van de serie, anders geen serie, maar dan moet de protagonist wel legitieme redenen hebben die zijn verblijf rechtvaardigen.
Met dit concept kun je je dan ook hardop afvragen hoeveel leven er nog zit in de serie. De verhaallijn van het vorige seizoen was compacter en meer gefocust. De wereld van Banshee is zeker uitgebreider geworden, kleurrijker ook, en dat kwam deze afleveringen wel ten goede. Alleen zal Banshee dus moeten gaan innoveren en andere verhalen moeten gaan vertellen, wil de serie niet repetitief worden. Onlangs werd bekend dat er ook al een derde seizoen is besteld en dat is meteen een goede aangelegenheid voor de serie om te tonen dat het ook uit een ander vaatje kan tappen. Het blijft tof om Hood met de heetste dames te zien (maar seksscènes om seksscènes te laten zien doen de truc na verloop van tijd ook niet meer). De grote imposante Native-Amerikaan waar Hood in de derde aflevering mee te maken kreeg, lijkt dan ook een kopie van de grote imposante Albino uit het eerste seizoen.
Kortom, Banshee is nog steeds tof. De serie serveert nog steeds toffe actiesequenties, de willekeurige sex is er nog steeds en ook de gevechtschoreografieën zijn weer dik in orde. Voor mij is het nog steeds een van de tofste series op televisie, alleen erken ik wel dat de serie zich snel moet gaan vernieuwen. Gelukkig kwam in de vijfde aflevering het einddoel van dit seizoen in zicht en lieten de makers zien dat zij erkennen wat het manco tot nu toe is. De kunst, en dat geldt voor veel van dit soort series, is door de oppervlakkigheid heen te kijken. Gescripte televisie moet altijd functioneel zijn en een doel hebben. Maar vooral voor het grote publiek weet Banshee nog haar minpunten goed te verbloemen. Er moet, echter, wel het een en ander gebeuren, dat zeker. Voor nu; op naar meer Banshee, meer pak slaag en meer lichamelijke robbertjes. Daar zijn we (nog) niet vies van, toch?
Reacties (2)