Back in the Game - Eerste aflevering

De zomervakantie is pas echt voorbij wanneer je alle previews en pilots van de allernieuwste aanwinsten van televisiezenders voorbij ziet komen. ABC kon daarom ook niet achterblijven en komt met enkele nieuwe komedieseries. Eén daarvan is Back in the Game, een serie die kort gezegd draait om een opa, moeder en (klein)zoon, wiens levens in het teken van softbal staan. Normaal gesproken heb ik het niet zo op komedieseries, behalve New Girl en Modern Family natuurlijk, maar vanwege de cast was ik erg geïnteresseerd.

Maggie Lawson (Psych) speelt moeder Terry Gannon Jr., een voormalig All-Star softbalspeler. In de eerste minuten kom je er al achter dat haar hele leven sinds enkele weken op de kop is komen te staan. Zo heeft ze alles verloren door een hele nare scheiding, terwijl haar ex-man degene was die is vreemdgegaan en eigenlijk voor de scheiding heeft gezorgd. Door deze gebeurtenis moet ze als alleenstaande moeder bij haar slecht gehumeurde vader intrekken, een man die "The Cannon" wordt genoemd. Hij heeft deze bijnaam gekregen in zijn vorige jaren, toen hij ook een softbalspeler was.

The Cannon wordt heel sterk gespeeld door James Caan (Las Vegas). Vroeger keek ik altijd Las Vegas, ook al was dat meer vanwege Josh Duhamel dan James Caan! Maar door deze serie ben ik fan geworden van de ietwat harde, maar toch sympathieke vaderfiguur die hij altijd speelde. Ik moet daarom wel toegeven dat het lastig is om hem nu in de rol te zien van een bemoeiende vader, die vindt dat iedereen om hem heen te min is. Als kijker vind je hem niet een voorbeeldvader. Dit blijkt uit het feit dat hij zijn sport- en persoonlijke falen heeft geprojecteerd op zijn dochter, waardoor ze nooit ouderlijke liefde heeft gevoeld en daarom een soort wrok tegen hem koestert. Ik vond het daarom lastig om in zijn rol te komen, maar ik vind daarentegen wel dat hij het met volle overtuiging doet!

Wanneer een vader en een dochter beide in een softbalteam hebben gezeten, kan je voorspellen dat haar zoon ook het team in zal gaan. De zoon van Terry, Danny Gannon (Griffin Gluck, Private Practice), doet het echter niet omdat hij softbal zo leuk vindt. Hij wil namelijk indruk maken op een meisje, die blijkbaar alleen op softbalspelers valt. Wanneer hij meedoet aan de try-outs blijkt dat hij eigenlijk niet zo goed is, waardoor hij niet in het team mag. Terry is het hier niet mee eens en neemt het op voor alle jongens, dus inclusief Danny, die niet in het team mochten. Ze zorgt ervoor dat zij een eigen team krijgen, "The Angles", en wordt zelf coach van dit team. De jongens die niet zijn uitgekozen zijn echter niet standaard softbaljongens, maar meer de buitenbeentjes van de school. Zo is er bijvoorbeeld een rossige tweeling, een nerdje, een wat vrouwelijke jongen, een dikke jongen en een jongetje met een tulband op. En eigenlijk kan het wat dat betreft niet afgezaagder als het om buitenbeentjes gaat.

Naast Terry, Danny, The Cannon en de buitenbeentjes van de school, zijn er ook andere karakters in de serie. Ten eerste is er natuurlijk de arrogante rot trainer, die denkt dat zijn team zo geweldig is en het team van Terry nu al de grond in boort. Daarnaast is er de sterspeler van dat team, die een oogje heeft op hetzelfde meisje als Danny. Maar gelukkig is er ook een luchtig en leuk karakter in de serie. Zo ontmoet Terry namelijk een rijke weduwe, die de moeder van de wat vrouwelijke jongen is. Samen zorgen zij ervoor dat The Angels kunnen bestaan.

Ik neem aan dat de serie vooral draait om het coachen van dit team en alles dat Terry met dit team mee gaat maken. En ik moet toegeven dat er soms best aardige grapjes tussen zitten, die zowel door de kinderen worden gemaakt als de ouders of mensen op school. Helaas zijn ook de cliché grapjes duidelijk aanwezig, wat de serie een stuk minder leuk maakt. Ik hoop dan ook dat de schrijvers wat leukere grapjes in petto hebben, waar ze langer dan vijf minuten over na hebben gedacht. Verder ben ik bang dat de serie niet echt zal aanslaan in Amerika, omdat het thema misschien een beetje afgezaagd is. Toch ben ik ergens wel benieuwd wat ze er mee gaan doen en daarom denk ik dat ik 22 minuutjes per week best kan inplannen in mijn tv-rooster!