The 100 - Seizoen 1
The 100 is de surprise van afgelopen seizoen. De serie vertelt een boeiend verhaal in een razendsnel tempo waardoor elk moment van belang is. Tegelijkertijd schuwt het haar tienerdrama origine niet door als concept al de groep hoofdrolspelers als spiegel van de mensheid te gebruiken. Honderd jaar nadat een nucleaire oorlog de wereld onleefbaar maakt, wordt een groep van honderd delinquenten onder de achttien teruggestuurd ter verkenning. Het grootste gedeelte van de mensheid is gestorven en de overgebleven ruimteschepen hebben zich bij elkaar gevoegd. Daar zien de leiders en ouders toe hoe de tieners de eerste mensen in generaties zijn die weer voet op land zetten.
Het eerste seizoen splitst zich tussen de volwassenen in het ruimteschip en de jongeren op de grond. In die zin is The 100 al heerlijk zelfbewust. Dit is geen Gossip Girl of 90210. Normale tienerseries zien eenzelfde scheiding tussen jong en oud, alleen is de logica daar ver te zoeken. Nu leven de jongeren letterlijk in een andere wereld en gelden hun regels en maatstaven. Dat levert niet alleen goed drama op, maar ook een oprechte confrontatie met de fundaties van elke functionerende maatschappij. Midden in die confrontatie treffen we Clarke (Eliza Taylor, Nikita) aan die zich als zelfverzekerde jongedame al snel tot leider ontwikkelt. Tegenover haar staat Bellamy (Bob Morley, Neighours), een agressieve en mysterieuze jongen. Wat de serie zo boeiend maakt is dat het zowel Clarke als Bellamy durft te testen, ze uitdiept als personages met een rijk verleden en hun opinies begrijpelijk doch botsend neerzet. Lord of the Flies is er niks bij.
The 100 omarmt bijbehorende clichés maar al te graag. Natuurlijk is er een bloeiende liefde tussen de twee knappe hoofdpersonen Clarke en Finn (Thomas McDonell, Fun Size). Natuurlijk zijn er twee nerds, Jasper (Devon Bostick, Diary of a Wimpy Kid) en Monty (Christopher Larkin, Squad 85) die als sidekick dienen. Er is zelfs een ondergeschoven donkere jongen, Wells (Eli Goree, Godzilla), die overduidelijk verliefd is op Clarke, maar die door een conflict in het verleden geen kans meer maakt. Toch is de serie vanaf aflevering één onvoorspelbaar. Zo is de aangewezen dame in nood, Octavia (Marie Avgeropoulos, 50/50), absoluut niet hulpeloos. Daarnaast hangt het leven van een van deze tieners al voor het eind van de pilot aan een zijden draadje. Hoe de serie zich verder ontwikkelt is te spannend en te verrassend om hier al te verklappen.
Het zwakke gedeelte is wat mij betreft de actie op de zogeheten Ark. De volwassenen hebben ook politieke problemen, maar door de omvang van de serie is het al een stuk minder interessant. Zo is leider Jaha (Isaiah Washington, Grey's Anatomy) niet echt goed in leiding geven. Dertien afleveringen later is het ook nog niet duidelijk welke rol Kane (Henry Ian Cusick, Lost) precies speelt. Zelfs Clarke's moeder Abby (Paige Turco, NCIS) voelt nog onnodig aan. Van alle mensen die zijn overgebleven zijn er alleen Amerikanen aan de macht, kennen ze elkaar allemaal van vroeger en hebben ze toevallig ook criminele kinderen. Gelukkig hebben ontwikkelingen op de Ark grote invloeden op de gebeurtenissen op aarde, waardoor de twee losse verhaallijnen af en toe toch overlopen.
The 100 afdoen als tienerserie is een zonde. Het is verreweg de spannendste sciencefiction serie op de gewone televisie sinds Lost. Daar waar meer opvallende pogingen zoals FlashForward en The Event faalden, weet The 100 de kracht van de personages te vinden. Clarke is onuitstaanbaar als goeddoener, maar door haar ook fouten te laten begaan wordt ze intrigerender. Het personage van John (Richard Harmon) is fantastisch en voert de frictie goed op. Voeg daar nog bunkers, mysterieuze "anderen" en gevechten voor overleving aan toe en het is een feest. De speciale effecten zien er top uit voor zo'n kleine serie. De natuur als locatie biedt een mooi contrast met het benauwde ruimteschip. Op elke manier overtreft The 100 haar beloftes en is veel vermakelijker dan het als "sciencefictionserie met tieners" zou moeten zijn.
Het eerste seizoen splitst zich tussen de volwassenen in het ruimteschip en de jongeren op de grond. In die zin is The 100 al heerlijk zelfbewust. Dit is geen Gossip Girl of 90210. Normale tienerseries zien eenzelfde scheiding tussen jong en oud, alleen is de logica daar ver te zoeken. Nu leven de jongeren letterlijk in een andere wereld en gelden hun regels en maatstaven. Dat levert niet alleen goed drama op, maar ook een oprechte confrontatie met de fundaties van elke functionerende maatschappij. Midden in die confrontatie treffen we Clarke (Eliza Taylor, Nikita) aan die zich als zelfverzekerde jongedame al snel tot leider ontwikkelt. Tegenover haar staat Bellamy (Bob Morley, Neighours), een agressieve en mysterieuze jongen. Wat de serie zo boeiend maakt is dat het zowel Clarke als Bellamy durft te testen, ze uitdiept als personages met een rijk verleden en hun opinies begrijpelijk doch botsend neerzet. Lord of the Flies is er niks bij.
The 100 omarmt bijbehorende clichés maar al te graag. Natuurlijk is er een bloeiende liefde tussen de twee knappe hoofdpersonen Clarke en Finn (Thomas McDonell, Fun Size). Natuurlijk zijn er twee nerds, Jasper (Devon Bostick, Diary of a Wimpy Kid) en Monty (Christopher Larkin, Squad 85) die als sidekick dienen. Er is zelfs een ondergeschoven donkere jongen, Wells (Eli Goree, Godzilla), die overduidelijk verliefd is op Clarke, maar die door een conflict in het verleden geen kans meer maakt. Toch is de serie vanaf aflevering één onvoorspelbaar. Zo is de aangewezen dame in nood, Octavia (Marie Avgeropoulos, 50/50), absoluut niet hulpeloos. Daarnaast hangt het leven van een van deze tieners al voor het eind van de pilot aan een zijden draadje. Hoe de serie zich verder ontwikkelt is te spannend en te verrassend om hier al te verklappen.
Het zwakke gedeelte is wat mij betreft de actie op de zogeheten Ark. De volwassenen hebben ook politieke problemen, maar door de omvang van de serie is het al een stuk minder interessant. Zo is leider Jaha (Isaiah Washington, Grey's Anatomy) niet echt goed in leiding geven. Dertien afleveringen later is het ook nog niet duidelijk welke rol Kane (Henry Ian Cusick, Lost) precies speelt. Zelfs Clarke's moeder Abby (Paige Turco, NCIS) voelt nog onnodig aan. Van alle mensen die zijn overgebleven zijn er alleen Amerikanen aan de macht, kennen ze elkaar allemaal van vroeger en hebben ze toevallig ook criminele kinderen. Gelukkig hebben ontwikkelingen op de Ark grote invloeden op de gebeurtenissen op aarde, waardoor de twee losse verhaallijnen af en toe toch overlopen.
The 100 afdoen als tienerserie is een zonde. Het is verreweg de spannendste sciencefiction serie op de gewone televisie sinds Lost. Daar waar meer opvallende pogingen zoals FlashForward en The Event faalden, weet The 100 de kracht van de personages te vinden. Clarke is onuitstaanbaar als goeddoener, maar door haar ook fouten te laten begaan wordt ze intrigerender. Het personage van John (Richard Harmon) is fantastisch en voert de frictie goed op. Voeg daar nog bunkers, mysterieuze "anderen" en gevechten voor overleving aan toe en het is een feest. De speciale effecten zien er top uit voor zo'n kleine serie. De natuur als locatie biedt een mooi contrast met het benauwde ruimteschip. Op elke manier overtreft The 100 haar beloftes en is veel vermakelijker dan het als "sciencefictionserie met tieners" zou moeten zijn.
